28 มกราคม 2551 16:39 น.
อรุณสุข
อยากฝากดาวพราวนภาบนฟ้ากว้าง
อย่ารู้ร้างแรมรานภาศรี
ในคืนเหงาเศร้าศลย์ถึงคนดี
ฝากวจี..ถึงนุช..ที่สุดไกล
ประจงมองดาวพราวบนราวฟ้า
ดั่งสบตา..นวลปรางสว่างไสว
ยิ่งกำสรวล..หวนจิต..ถึงมิตรไกล
จึงฝากไป..สารสนอง..ถึงน้องยา
ใช่จะแกล้งแต่งเล่น..เช่นกะล่อน
มาเว้าวอน..อ้อนคำ..ดั่งพร่ำว่า
ด้วยคิดถึงทรามวัย...คนไกลตา
อยากพบพา..พักตร์เสนอ..ให้เธอมอง
ยังห่วงใยคนดี...ไม่หนีร้าง
มิจืดจาง..รักเรา..แลเศร้าหมอง
ยังสมัคร..มั่นอยู่..เป็นคู่ครอง
ให้สมปอง..สมใฝ่..ดั่งใจจง
ฝากวจี..ที่พร่ำ..ลำนำเพ้อ..
อย่าให้เก้อ..ถึงคนงามตามประสงค์
จะมองดาวพราวนภา..จวบลาลง
ถึงสุดตรง..ฝั่งฟ้า..นภาปลาย...
28 มกราคม 2551 11:12 น.
อรุณสุข
เพลงกาลขานขับถ้อย อกถวิล
ยามจากโฉมยุพิน โศกย้ำ
พิศภาพอาบนองริน ชลน์หลั่ง แล้วเฮย
หวังสู่เคียงคู่ค้ำ ด้วยเจ้า...ปราณใจ
รอนรอนอ่อนอกไห้ หวนคะนึง
ต่างด้าวต่างดินจึง เหว่ว้า
สงสารนุชเจ้าถึง เหตุสดับ แดฤา
ขอส่งจิตฝากฟ้า แด่น้อง..ปราณสมร
อันใด..ย้ำจิตมอด หมองศรี
ฤาอื่นชายหมื่นมี หลอกเร้น
ฤาเจ็บ..เหน็บกายี วอนบอก..แถลงเทอญ
อกพี่บ่วายเว้น ห่างร้าง...ปรางนวล
วอนลมพาส่งด้วย สารใจ พี่เอย
ยังสมัครเสมอใน จิตนี้
หวังภิรมย์ร่วมสมัย สมานสู่ นางเฮย
วันใดคืนกลับถี้(ที่) จักได้ เคียงสมร...
แหวนน้อยแทนจิตนี้ ให้เธอ
ยามพิศดั่งพิศเจอ พี่แล้ว
หากยังมั่นรักเสมอ สวมใส่..นิตย์เทอญ
หากจิตขาดสวาทแคล้ว ถอดไว้ คืนถวิล...
24 มกราคม 2551 09:29 น.
อรุณสุข
ปณิธาน กวี นั้นมีอยู่
ต่างเรียนรู้รู้เรียนเพียรฝึกฝน
คิดถ้อยคำสรรหามานิพนธ์
แทนตัวตน บางเวลา บางอารมณ์
แสดงเจตน์ ร้อยสลัก เพียงอักษร
ทั้งแอบซ่อน สัจธรรม นำประสม
ทุกบาทวรรค อักษรา อันน่าชม
อีกคำคม อรรถรส พจน์สุนทร
บางบทโศก ซึมเศร้า และเหงาจิต
บ้างลิขิต สัจธรรม สื่อคำสอน
บางบทรัก หวานล้ำ ในคำกลอน
บางบทตอน ชมธรรมชาติ พิลาสพิไล
นี่คือความ ต่างดี อันมีอยู่
คือต่างรู้ ต่างจดจาร ต่างขานไข
ต่างแง่คิด มุมมอง ของเขาใคร
สิ่งนั้นไซร้ คือดุลยภาพ แห่งกาพย์กลอน.
18 มกราคม 2551 10:46 น.
อรุณสุข
คะนึงครวญ..หวนไห้ยามไร้รัก
ขาดที่พัก..พิงใจสุดไฝ่หา
ดั่งเรือน้อย..ลอยคว้างกลางชลา
ให้เหว่ว้า..เหงาจิตขาดมิตรใจ
เพียงลูกน้อย..อยู่ด้วยช่วยแก้เหงา
แต่แม่เขา..สิไม่รู้ไปอยู่ไหน
ดั่งเรือขาด..หางเสือไม่เหลือใด
จะมีใคร..กูลเกื้อเอื้อชายตรม
หนึ่ง...พ่อนั้น...วันนี้อยากมีรัก
ยึดเป็นหลัก...ใจอยู่เคียงคู่สม
มาร่วมสรรค์...ชีวาให้น่าชม
ร่วมภิรมย์...รักมั่นนิรันดร์ไกล
สอง...ลูกน้อย...คอยรักที่พักจิต
เป็นมิ่งมิตร...แน่แท้คือแม่ได้
ช่วยปลูกเลี้ยง..ลูกน้อยเจ้ากลอยใจ
จนเติบใหญ่...ได้ปรากฏมียศยง
ฝากถึงหญิง..คนใดที่ใจมั่น
ไม่เดียดฉันท์..พ่อม่ายหมายประสงค์
มีลูกติด รถ บ้านฐานมั่นคง
แม้นจำนง..มาสมัคร..ร่วมรักเรือน...
7 มกราคม 2551 20:36 น.
อรุณสุข
คาถาบูชาพระประจำวันเกิด
อาทิตย์พิศิษฐ์ล้ำ
จงบริกรรมว่าคาถา
อะ วิช สุ นุต สา นุสติ รวมหกครา
เพิ่มสิริเสน่ห์ดี
วันจันทร์สิบห้าจบ
ว่าให้ครบจักเพิ่มศรี
อิ ระ ชา คะ ตะ ระ สา แต่ต้นมี
จักคงสุดอาวุธคลาย
วันอังคารจรย่านไหน
แม้นเสกใช้ดับกระหาย
ติ หัง จะ โต โร ถิ นัง แปดครั้งราย
ดั่งได้ดื่มน้ำมนต์คง
วันพุธสุดประเสริฐ
ปิ สัม ระ โล ปุ สัต พุท เลิศดั่งประสงค์
สิบเจ็ดจบครบจำนง
ใช้พ่นแผลดับพิษไฟ
วันพฤหัสมนัสนึก
จงตรองตรึกสิบเก้าได้
ภะสัมสัมวิสะเทภะภะ ท่องครั้งใด
ช่วยกำจัดเหล่าศัตรู
วันศุกร์ยี่สิบเอ็ดหน
เป็นมงคลยามต่อสู้
วา โธ โน อะ มะ มะ วา หน้าศัตรู
กำบังไซร้มิได้แล
วันเสาร์ท่องเอาไว้
สิบหนได้ทั้งกันแก้
โสม มา ณะ กะ ริ ถา โธ ศัตรูแปร
เสียทั้งขวัญกำลังใจ
คาถาบูชาพระ
เพิ่มตบะ เดช ศรีได้
จะขลังทุกครั้งไป
หากเรานี้มีศีลครอง.
หน้าส่วนตัว
1434
