สายลมยามพัดผัน พารักอันพิสุทธิ์ผิน เพียงหลงลมรักริน อาจจะภินท์หนอหัวใจ ลมเย็นเพียงครู่แคล้ว คลาดสาย ลมรา ชั่ววูบชั่ววันกลาย อบอ้าว ดั่งรักเมื่อวันผาย ผันผ่าน ชื่นแด ยามรักหลีกหลบร้าว รุ่มร้อน หทัยถวิล ลมลวงเมื่อล่วงเร้า จิตก็เฝ้าพะวงหา ดื่มด่ำฉ่ำอุรา หลงเงาวายุพัดลวง ลมรักมิพักแผ้ว พานใจ ดื่มด่ำฉ่ำชื่นใน อกน้อย ลมรักหักเหไฉน ขึ้นกลับ แรมเฮย หลงว่าลมรักร้อย ถูกแท้ลมลวง.
หน้าส่วนตัว
1502
