8 มิถุนายน 2551 22:19 น.
อรุณสุข
จะกล่าวเรื่องวณิพกยกมาอ้าง
ยายสำอางขอทานตำนานเก่า
ตาบอดมืดดับมานับเนา
เป็นเรื่องเล่าสืบกันทุกวันมา
ยายสำอางขอทานมานานนัก
ใจแน่นหนักแม้นขาดวาสนา
มิเคยท้อทุกข์โศกกับโชคชะตา
ถือกะลาร้องเพลงไม่เกรงจน
เอาเสียงแหบเห่กล่อมเข้าน้อมจิต
ขอเศษเงินญาติมิตรอุทิศผล
จุนเจือชีพอยู่อย่างสู้ทน
ดั้นด้นเช้าเย็นเป็นอาจิณ
มิเสแสร้งเจ็บป่วยให้ขวยขัด
เป็นทางลัดได้ทานรำคาญสิ้น
เพลงขอทาน เลิศล้ำ ใช้ทำกิน
ดั่งศิลปินเอาเยี่ยงไว้เลี้ยงตน
ทั้งเหลาไม้ปิ้งไก่ด้วยไผ่เสียบ
มือไม่เรียบหยาบไซร้แกไม่สน
ไม่ยอมแพ้โชคร้ายเช่นหลายคน
ความยากจนย้ำเยือนใช้เตือนใจ
ให้ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อพ้นทุกข์
มีหรือสุขถ่ายเดียวใครเหนี่ยวได้
สุขกับทุกข์ระคนปะปนไป
อยู่ที่ใจใครหนาจะหาพบ
ยายสำอางวณิพกยาจกแท้
แม้นว่าแก่วัยเลยหาเคยหลบ
อุปสรรคนานาฟันฝ่าครบ
หาสยบยอมแพ้แก่ชะตา
เอาใจกายหมายมั่นคว้าฝันไว้
มองเส้นชัยกั้นกางอยู่ข้างหน้า
เกิดมาด้อยอย่าน้อยจิตคิดระอา
สู้ฟันฝ่าเอาชัยแนบใจตน
เกิดมาแล้วยากดีอย่าหนีสู้
ยืนหยัดอยู่อย่างสุขในทุกหน
เอากายใจสารพันฝ่าฟันทน
เพื่อหลีกพ้นปวงทุกข์ที่รุกราน.
23 พฤษภาคม 2551 14:08 น.
อรุณสุข
เพ็ญเด่นงามท่ามฟ้าเมื่อคราหนาว
ดาราพราวพร่างพรายประกายศรี
ยลพโยมเยี่ยมหล้ามหานที
ริมฝั่งที่เชียงแสนสุดแคว้นไทย
สองฝั่งฟากโขงข้ามเมื่อยามนั้น
เชื่อมสัมพันธ์หมู่มิตรต่างชิดใกล้
บุญพระธาตุฯถึงวันต่างครรไล
พาหัวใจพี่สลักต้องพักตร์นวล
เพ็ญกระจ่างดารานภาพิศ
ยังไม่สิทธ์งามเท่าเพียงเจ้าสรวล
หยาดยิ้มน้อยจอมขวัญช่างรัญจวน
ดั่งชื่นชวนพี่ยาให้ตราตรึง
คงเป็นบุญสองเราได้เนารัก
ต่างสมัครหมายวิวาห์จะมาถึง
คงเป็นกรรมเก่าก่อนมาย้อนดึง
สงครามรึ้งรักล่มปิดพรมแดน
ตะวันย่ำสนธยาอีกคราหนาว
เดือนกับดาวยังเคียง ณ. เชียงแสน
ใยรักเรากลับนิราศมาขาดแคลน
มองข้ามแคว้นฝั่งขวาอุราราน
กราบขอพรพระธาตุช่วยวาดหวัง
ให้สองฝั่งคืนดีดั่งที่ขาน
ขอน้ำโขงโยงสัมพันธ์เช่นวันวาน
พบนงคราญเคียงขวัญนิรันดร์ไกล
19 เมษายน 2551 16:43 น.
อรุณสุข
ค่ำคืนนี้เดือนดาวพร่างพราวฟ้า
ขวัญชีวายังสดับหรือหลับใหล
ยินเสียงขลุ่ยขับกล่อมไหมจอมใจ
พี่ส่งไปปรุงจิตยามนิทรา
เสียงขลุ่ยผิวหวิวแว่วดังแจ้วเจื้อย
ระริกเรื่อยดั่งดวงจินต์ถวิลหา
หอมกลิ่นแก้วกลางสงัดลมพัดพา
ถึงน้องยาคนเหงาที่เฝ้ารอ
สำเนียงครวญขลุ่ยหวานกังวานแว่ว
สบโสตแผ้วเพริศใจบ้างไหมหนอ
หอมบ้างไหมแก้วกลิ่นประทิ่นทอ
พลิ้วเพียงออกล่อมขวัญท่ามจันทร์เพ็ญ
สร้อยสนตัดรัวนิ้วลมพลิ้วผ่าน
ก้องกังวานผันทำนองดุจมองเห็น
สบลมหนาวน้ำค้างลงพร่างเย็น
แม้นยากเข็ญก็จะกล่อมเจ้าจอมใจ
หลับเถิดหนาเนื้อเย็นเพ็ญสงัด
พระพายพัดเชยพาพฤกษาไหว
อุ่นผ้าห่มแทนก่อนพี่ย้อนไป
แอบอกไอพี่ยาเมื่อคราเยือน
อกทหารชาญชัยเมื่อไกลบ้าน
ต้องร้าวรานรักไกลใครจะเหมือน
อยู่ชายแดนห่างกันนับวันเดือน
ได้คืนเรือนรับขวัญกัลยา.
15 เมษายน 2551 18:39 น.
อรุณสุข
หนึ่งอย่าคบคนพาลสันดานชั่ว
เพียงเกลือกกลั้วเป็นมิตรสนิทสนม
จะพลอยชั่วหยาบช้าไม่น่าชม
แม้นนิยมชั่วชักให้หลักลอย
ดั่งปลาร้าห่อแม้ด้วยแพรไหม
แพรก็ไร้ราคาค่าใช้สอย
ทรามด้วยกลิ่นปลาร้าติดผ้าพลอย
จักเป็นรอยด่างเปื้อนไม่เลือนรา
สองเพียรคบบัณฑิตเป็นมิตรรัก
ได้พึ่งพักดังใจที่ใฝ่หา
ได้รู้ซึ้งสรรพสิทธิ์วิทยา
เป็นสง่าเชิดพงศ์วงศ์ตระกูล
ดั่งกฤษณาหุ้มห่อด้วยปอฝ้าย
ปอก็พรายเพริศค่าไม่ราสูญ
กลิ่นหอมยวนยิ่งเสริมค่าเพิ่มพูน
ได้เกื้อกูลให้ผ้ายิ่งค่างาม
สามบูชาปูชนียบุคคล
ผู้ฝึกตนฝึกใจอย่าได้หยาม
อาทิไท้พุทธองค์ผู้ทรงนาม
จะพบความสุขสันต์นิรันดร
ทั้งพ่อแม่ครูอาจารย์กราบกรานไหว้
ภิกษุไซร้ องค์กษัตริย์ฉัตรดิศร
นบคุณท่านวัฒนาสถาวร
ได้รับพรสุขสวัสดิ์พิพัฒน์ชัย.
มงคล ๓๘ หมวดที่ ๑ การฝึกตนให้เป็นคนดี
ประกอบด้วยมงคล ๓ ประการ อันได้แก่
๑. การไม่คบคนพาล
๒. การคบบัณฑิต
๓. การบูชาคนที่ควรบูชา
5 เมษายน 2551 10:41 น.
อรุณสุข
สดับถ้อยวจีที่เธออ้าง
ว่าแรมร้างรักลาถึงคราหมอง
สุดจะหาคนจริงใจที่ใฝ่ปอง
ตอบสนองรักแท้ต่อแม่คุณ
อยากจะบอกคนดีอย่าหนีหาย
มองข้างกายคนที่เอื้อคอยเกื้อหนุน
พร้อมจะครองเคียงอยู่เป็นคู่บุญ
มาต่อทุนรักให้ดั่งใจเธอ
จริงใจแน่แท้เที่ยงใช่เพียงพูด
สิ่งพิสูจน์คือรักกันมั่นเสมอ
ถนอมน้ำจิตภักดิ์เพียงรักเธอ
มิใช่เพ้อพร่ำออกเพียงบอกรัก
จะห่วงใยใกล้ชิดสนิทแท้
จะดูแลสัมพันธ์มั่นสมัคร
สานสายใยไมตรีทวีภักดิ์
ให้แน่นหนักดั่งประสงค์จำนงการ
ที่สรรค์สร้อยสุนทรใช่อ้อนออด
แต่คือยอดสัจจาดั่งว่าขาน
จริงใจใช่ไก่กาพาร้าวราน
ขอนงคราญจงสดับรับไมตรี..
หน้าส่วนตัว
6005
