มีเพียงฟ้าที่ขวางคอยกางกั้น ให้เรานั้นอยู่ไกลเกินไปถึง แต่ไม่อาจกั้นให้ใจคำนึง ส่งใจซึ้งถึงเธอเสมอมา แม้เธออยู่แห่งหนตำบลใด ยังส่งใจหวังดีมีไปหา แม้ไม่อาจมองได้ด้วยสายตา เชื่อเถิดว่าจริงใจให้ต่อกัน เราห่างกันแค่เพียงระยะทาง เธอไม่ห่างร้างไกลจากใจฉัน ยังสัมผัสถึงจิตคิดผูกพัน ห่วงใยกันมั่นเธอเสมอมา ไม่เคยคิดจะหึงหรือจะหวง แต่เป็นห่วงด้วยใจเสน่หา แม้ไม่ได้ส่งใจทุกเวลา แต่ทุกคราส่งให้จากใจจริง