จากยูงทองถึงจามจุรี (2)

อรรธนิศา

ได้แจ้งในคำตอบชื่นชอบจิต
น้ำคำมิตรคิดถ้อยร้อยคำขวัญ
ยินดีที่น้องตอบชอบสัมพันธ์
เพียงแค่นั้นก็ตรึงซึ้งอุรา

ทั้งคารมคมคำช่างฉ่ำชื่น
หวานระรื่นสนิทใจในภาษา
เข้าใจเปรียบเทียบคำจำนรรจา
ใครจะกล้า ริดใบงาม จามจุรี

น้องบอกพี่ จามจุรี ไม่มีพิษ
มอบแต่มิตรไร้อิจฉา พาสุขศรี
พี่ดีใจได้กิ่งงามจามจุรี
จะปรานีถนอมไว้ในกมล

พร้อมทั้งอยากฟังเสียงสำเนียงแผ่ว
จากน้องแก้วเอ่ยกระซิบสักสิบหน
จากปากของน้องนั้นมั่นใจตน
ความกังวลพี่คงคลายมลายไป

และขอให้หทัยนี้เป็นที่รัก
เมื่อพบพักตร์แย้มยิ้มพริ้มสดใส
ถึงมีบ้างรอยหมองของหัวใจ
ช่วยเก็บไว้รักษาเยียวยาที

ไม่เคยหวังอันดับใดในดวงจิต
เพียงมอบมิตรให้เป็นเช่นสักขี
ถึงเพียงที่สุดท้ายในชีวี
หากพอมีที่ว่างวางดวงใจ

พี่อยู่ไหนใจระลึกนึกถึงขวัญ
ไม่มีวันเลือนลืมปลื้มคำไข
ถึงจะอยู่แห่งหนตำบลใด
จะส่งใจคำนึงถึงแต่เธอ

และขอให้มิตรภาพเราราบรื่น
และยั่งยืนสดใสใหม่เสมอ
ถึงอยู่ห่างต่างฟ้าอาจมาเจอ
แล้วอย่าเผลอลืมทักสมัครกัน

หากคำนึงถึงกันในวันไหน
เขียนส่งไปถึงบ้างเพื่อสังสันทน์
พี่จะรอรับถ้อยร้อยรำพัน	
คิดว่าขวัญคงตอบให้ชอบใจ

แม้จะไม่กี่คำที่ถามถึง
พี่ก็ซึ้งใจยิ่งกว่าสิ่งไหน
ถึงอักษรที่ฝากมาจากใคร
ก็คงไม่หวานซึ้งตรึงอุรา

 
ป.ล. คนสวยสวยอาจพบประสบได้
คนถูกใจอยากนักที่จักหา		
ต่อให้งามสะพรั่งทั้งกายา
หรือจักมาเทียมท้นคนถูกใจ