14 กุมภาพันธ์ 2553 09:56 น.
อรรธนิศา
เสนอสาสน์มาสมานไมตรีจิต
ร้อยลิขิตคำกลอนอักษรศรี
เพื่อสมานน้ำใจและไมตรี
หากยินดีมีสาสน์อย่าผ่านเลย
ด้วยต้องการสมานจิตเป็นมิตรแท้
ขอเหลียวแลไมตรีที่เฉลย
ขออย่าให้ไมตรีนี้เก้อเลย
โปรดจงเผยไมตรีดีต่อกัน
แม้จะเพิ่งเคยพบสบเพียงครั้ง
จิตก็ยังจำได้ไม่แปรผัน
ถึงจะนานปานไหนไม่ลืมกัน
ไม่ลืมวันแรกรู้จักได้ทักทาย
ในคืนนั้นฉันสนุกสุขที่สุด
ด้วยมีนุชอยู่ใกล้ไม่ห่างหาย
ถึงคืนวันผันผ่านกาลมลาย
ยังไม่วายคิดถึงตรึงดวงมาน
หากมิตรมีไมตรีฤดีน้อม
คงจะยอมแจ้งกลับได้รับสาสน์
เพื่อมิตรผู้อยู่ไกลได้ชื่นบาน
จากคำหวานขานกลับประทับใจ
แม้จะเพียงนิดหนึ่งก็พึงจิต
หากมีมิตรไมตรีที่สดใส
คงจะตอบสาสน์กลับโดยฉับไว
ถึงอย่างไรก็รอขอไมตรี
จบสาสน์นี้ดวงจิตยังคิดถึง
คงคะนึงถึงอยู่มิรู้หนี
ถึงอยู่ห่างต่างฟ้าต่างธาตรี
ส่งฤดีถึงกันฝากจันทรา
หากสิ่งใดแม้นมิตรเคยคิดหวัง
ขอจงหลั่งสู่มิตรดังคิดหา
สุขอันใดใคร่พบประสบพา
ขอหลั่งมาดังจินต์ถวิลเอย
11 กุมภาพันธ์ 2553 07:27 น.
อรรธนิศา
แล้วคำกลอนวอนพ้อก็มาให้
ต่อสายใย ยูงทอง ให้สุขสันต์
ปลอบประโลมให้ฟื้นคืนชีวัน
เหมือนเมื่อวันก่อนเก่าที่เราเคย
ยังคารมคมกล้าเหมือนคราแรก
สำนวนแทรกสัมผัสชัดเฉลย
เข้าใจยกคำอ้างทั้งเปรียบเปรย
ขอชมเชยว่าเพราะเหมาะเหลือใจ
แล้วยังแกล้งถ่อมตัวหัวขี้เลื่อย
คมกว่าเลื่อย กว่าดาบ วะวาบไหว
เพียงแต่ว่าสนิมเกรอะเลอะเลือนไป
พี่จะได้ช่วยขจัดขัดให้คม
ถ้าหากน้องร่วมใจไปกับพี่
วงกวีจะไม่แล้งแหล่งสร้างสม
ร่ายลำนำขับกล่อมย้อมอารมณ์
ให้ชื่นชมทั่วไปยามไกลกัน
จามจุรี ชอบท่องล่องไปเรื่อย
เพียงแค่เหนื่อยก็หยุดพักแล้วจักผัน
ใยไม่หาแหล่งพักเป็นหลักอัน
ที่คงมั่นเที่ยงแท้ให้แน่นอน
จามจุรี ดอกใบก็สดสวย
ยามผลิด้วยยิ่งกว่ารุ่นดรุณสมร
ทั้งดอกใบไร้ตำหนิ มิอาจรอน
หมู่ภมรมิให้หลงพะวงชม
แล้วทำไมจึงท้อรอลิขิต
ดวงชีวิตของเรา เราสร้างสม
เราสร้างตัวสร้างให้ใครนิยม
ใช่พระพรหมช่วยสร้างหนทางเรา
เรามีมือมีเท้าจะก้าวเดิน
กล้าเผชิญทุกข์ภัยไม่ขลาดเขลา
อยากจะเดินทางไหนตามใจเรา
ขอเพียงเข้าถูกทาง ย่างให้ดี
อย่ายอมแพ้ต่อโลกโชคชะตา
วันเวลามีค่าอย่าหลีกหนี
ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่ารอรี
คงจะมีทีเราเข้าสักวัน
ยูงทอง จะชื่นชูอยู่เป็นเพื่อน
ไม่ร้างเลือนห่างไกล ไม่เหหัน
รอวันที่ จามจุรี สีสดพลัน
และวันนั้น ยูงทอง ต้องชื่นใจ
9 กุมภาพันธ์ 2553 08:25 น.
อรรธนิศา
จะเอาแน่ อะไร ใน อารมณ์
เดี๋ยว ชื่นชม สมหวัง ดังจิตหมาย
เดี๋ยว ขมขื่น ผิดหวัง พังทลาย
เดี๋ยวกลับกลาย ยินดี ดังที่เคย
อันอารมณ์หมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย
บ้างก็เฉื่อย ชาเหมือนจะเชือนเฉย
บ้างก็ วู่วาม เสียจนเกินเลย
ยากจะเปรยเปรียบได้หลายอารมณ์
9 กุมภาพันธ์ 2553 08:19 น.
อรรธนิศา
สมุดนี้เขียนให้ ใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง ซึ้งค่า ภาษาสวรรค์
จากน้ำถ้อย ร้อยคำ มากำนัล
มอบแด่ ขวัญ ด้วยจิต มิตรไมตรี
ยามใดที่เงียบ เหงาเศร้าดวงจิต
คงช่วยคิด ผ่อนคลาย ให้สุขศรี
แม้ยามที่สดชื่นรื่นชีวี
ให้ทวีความสุข ยิ่งสุขเอย
7 กุมภาพันธ์ 2553 23:11 น.
อรรธนิศา
กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเรื่อย
มัวทำเอื่อยไม่เพียรเรียนหนังสือ
ใกล้เวลาสอบมานั่งตาปรือ
ดูหนังสือทั้งวันขันจริงเออ
เวลาอื่นมากมายไม่ใส่จิต
ใครเขาคิดพากเพียรเรียนเสมอ
แต่เรากลับห่างไกลไม่ได้เจอ
เที่ยวจนเผลอมั่วพล่านทุกงานไป
ครั้นเวลาสอบถึงพึ่งจะรู้
ว่ายังดูตำราไม่ถึงไหน
ผลประกาศออกมาสาสมใจ
สอบกันใหม่อีกครั้งอย่างที่เคย
หน้าส่วนตัว
1186
