สุดที่รัก เธอเปลี่ยนวันเวลาที่มืดมนในใจฉัน ทำให้มันสว่างสดใส เธอเปลี่ยนความคิดที่ไม่เคยอยากรักใคร เป็นอยากรักเธอไปตลอดกาล คำปลอบโยนสั้นๆ แต่มีความหมาย ทำให้ความเศร้ากลายเป็นสุขสันต์ เธอทำให้ฉันหัวเราะอยู่ทุกวัน เธอบอกว่าฉันจะได้ไม่แก่เร็วเกินไป เป็นห่วงนะ รักนะ คิดถึงนะ คำพูดที่เคยดูไร้สาระกลับมีความหมาย งานหนักๆ ที่เคยทำแทบเป็นแทบตาย ก็หายเหนื่อยได้ง่ายๆ ด้วยน้ำเย็นๆ จากคนดี 4 ปีแล้วนะ กับการเริ่มต้น ก้าวมาจนถึงปีที่ 5 ในวันนี้ ไม่รู้จะบอกรักเธออีกสักกี่ที เพียงรู้ว่า รัก คำนี้ยังน้อยไป จากนี้ จะรักเธอนานๆ รักเธอไปตลาดกาลจนกว่าชีวิตฉันจะหาไม่ ด้วยคำว่ารัก ไม่ใช่แค่ลมปากแต่กลั่นมาจากใจ รักเธอ เพื่อเธอตลอดไป นิจนิรันดร์
แด่คุณ ยอ สองฟากสองฝั่งมหาสมุทร.. ยังสุดกลายกล้ำเข้าใกล้พ่ออันเป็นที่รักจากไป เหมือนไกลเหมือนลับนิรันดร์
วันผ่านคืนวันชื่นสุข.................แต่นี้ไม่มีแล้วสุขสันต์
สองฟากสองฝั่งไกลกัน.................หมดวันหมดคืนชื่นอุรา
เคยร่วมสำรับกับข้าว................พ่อเฝ้าประโลมห่วงหา
เคยเย้าเคยหยอกก่อนมา เหลือเพียงมายาทรงจำ
นาทีเพียงหนึ่งนาที..................เหลือเพียงนาทีกรวดน้ำ
สดับเสียงสำเนียงสงฆ์นำ.... สองตาเอ่อน้ำพร่างพราย
ยกมือก้มกราบรูปพ่อ................วันวานกราบตักพ่อใจหาย
เสียงพูดเสียงคุยกลับกลายเหลือเพียงธูปไฟหนึ่งกอง
พ่อจ๋าลูกรักพ่อนัก....................พ่ออยู่ลูกรักเคยจองหอง
หอพ่ออภัยลูกน้ำตานอง... สุขทั้งผองขอพ่ออยู่สบาย
สิ้นเสียงสำเนียงพระสงฆ์...........เคาะโลงลาพ่อไม่ไหว
ลูกทรุดกลางศาลาแทบขาดใจ..เงยหน้ามองได้แค่ควัน
พ่อจ๋าลูกจะเป็นคนดี..................อดทนทำดีและขยัน
มานะมุ่งหน้าฝ่าฟัน.........................ตามฝันคำพ่อสอนมา
จะหมั่นทำคุณความดี................อุทิศบุญนี้ให้พ่อหนา
หวังเพียงพบกันอีกครา....................กราบเท้าพ่อยาสมใจ
เขียนจากเรื่อง "ข้าพเจ้าใคร่ขอเรียนถามเหล่าเมธีกวีแห่งไทยโพเอมทุกท่าน" ของคุณ ธรรมาภิวัฏ ในเหตุของกรรม ถือกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์ชาติ ใสสะอาดสุดประเสริฐสุดเลิศล้ำ บริบูรณ์ด้วยสติสมองนำ ผงาดง้ำด้วยปัญญามหาบุญ อนิจจาบุญกรรมมิอาจคาด ทั้งซ้ำซัดทั้งปั้นร่างทั้งเกื้อหนุน ทั้งหมดนี้ชี้บ่ได้แล้วแต่บุญ บาปจะหนุนบุญจะนำผลทำมา ลองพินิจพิศเพียงบุรุษชาติ ถืออำนาจติดหัตถ์มนุษา นับแต่เบื้องบรรพกาลโบราณมา ช้างเท้าหน้ามักยกเทียบเปรียบฉกรรจ์ ลุถึงวันเวลาวานที่ผ่านพ้น นับเนื่องจนปัจจุบันยังฉะนั้น เมียและลูกครอบครัวพร้อมหน้ากัน สุดผูกพันลึกซึ้งเกินพรรณนา ดั่งฟ้าฟาดลงกลางเรือนเสียงเกลื่อนกลาด วัยฉลาดยังซุกซนเล่นซ่อนหา เคราะห์มาซ้ำกรรมมาซัดอุบัติมา อัมพาตถามหาต้นเสาเรือน เมียที่รักยังทำนุบำรุงร่าง คอยพัดวีทุกหนทางเสมอเหมือน ครั้งเมื่อตนยังคงเป็นเสาเรือน ตราบวันเดือนจวบปียังมีทาง ข้าวเริ่มลดคนเริ่มท้อรอสิ้นหวัง หมดพลังจะเหนี่ยวจิตคิดสะสาง สงสารเมียแลลูกสุดหนทาง พลันคิดพรางตั้งสติริปัญญา คนยังอยู่ยังต้องสู้อยู่ดาวดิ้น คนจะตายควรตายสิ้นสุดปัญหา ลูกก็เล็กเมียก็ห่วงโอ้แก้วตา พี่จำลาเพื่อทางรอดของพวกเรา หวนนึกถึงบรรพชนครั้งอดีต ยังต้องคิดเสียสละเพื่อพวกเขา เมืองเรารอดเมียเรารอดลูกหลานเรา เพียงเลือดเนื้อสละเข้าประจัญศัตรู ลูกเรารอดเมียเรารอดยังมีหวัง ยังพอมีหนทางที่เลิศหรู ไม่ต้องคิดห่วงพะวงมาแลดู สำนึกรู้บาปกรรมแต่จำยอม คนยังอยู่ยังต้องสู้อยู่ดาวดิ้น คนจะตายควรตายสิ้นสุดถนอม หวังลูกโตเมียเจริญดีกว่าตรอม จึ่งตัดสินด้วยยอมฆ่าตัวตาย ถือกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์ชาติ ใสสะอาดสุดประเสริฐนั้นอย่าหมาย บริบูรณ์ด้วยสติปัญญากาย ยังต้องตายรับกรรมซ้ำที่ทำมา อนิจจาบุญกรรมมิอาจคาด จวบอุบัติจวบเกิดดับนั้นล่ะหนา เรื่องทั้งปวงอาจเกิดขึ้นดังกล่าวมา แล้วแต่ฟ้าแล้วแต่บาปกรรมของตน ในผลของกรรม ถือกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์ชาติ ใสสะอาดสุดประเสริฐสุดเลิศล้ำ บริบูรณ์ด้วยสติสมองนำ ผงาดง้ำด้วยปัญญามหาบุญ อนิจจาบุญกรรมมิอาจคาด ทั้งซ้ำซัดทั้งปั้นร่างทั้งเกื้อหนุน ทั้งหมดนี้ชี้บ่ได้แล้วแต่บุญ บาปจะหนุนบุญจะนำผลทำมา ลองพินิจพิศเพียงสตรีเพศ มีสามีปกเกศคุ้มอาสา นับแต่เบื้องบรรพกาลโบราณมา รับหน้าที่เลี้ยงลูกยาบูชาเรือน ลุถึงวันเวลาวานที่ผ่านพ้น นับเนื่องจนปัจจุบันยังเสมือน ทั้งสามีลูกรักพร้อมเคียงเรือน เสมอเหมือนเมื่อวันวานที่ผ่านมา ดั่งฟ้าฟาดลงกลางเรือนเสียงเกลื่อนกลาด วัยฉลาดยังซุกซนเล่นซ่อนหา เคราะห์มาซ้ำกรรมมาซัดอุบัติมา อัมพาตถามหาต้นเสาเรือน เรายังมีหน้าที่ทำนุร่าง คอยพัดวีทุกหนทางเสมอเหมือน ให้สามีที่ยังคงเป็นเสาเรือน ตราบวันเดือนจวบปียังมีทาง ข้าวเริ่มลดคนเริ่มท้อรอความหวัง อันพลังยังมีจิตคิดขัดขวาง ช่วยสามีรักษาหาทุกทาง พลันคิดพรางตั้งสติริปัญญา คนยังอยู่ยังต้องสู้อยู่ดาวดิ้น จวบจะสิ้นลมหายใจจะใฝ่หา พี่ก็ห่วงลูกก็ห่วงขวัญอุรา น้องจะหาทางรอดของพวกเรา หวนนึกถึงบรรพชนครั้งอดีต ยังต้องคิดอนาคตไม่ขลาดเขลา เรายังมีลูกหลานเหลนเป็นของเรา จะเชิดชูพวกเขาให้สมใจ สิ้นสำเนียงสิ้นเสียงสิ้นความคิด สามีปลิดชีพคร่าอายุขัย น้ำตารินเนืองนองแทบขาดใจ ไม่อยากให้จากไปต้องจำยอม คนยังอยู่ยังต้องสู้อยู่ดาวดิ้น คนจะสิ้นก็ต้องสิ้นสุดถนอม เฝ้าเลี้ยงลูกให้เติบใหญ่ดีกว่าตรอม จึ่งต้องพร้อมอยู่สู้จนตัวตาย ถือกำเนิดเกิดเป็นมนุษย์ชาติ ใสสะอาดสุดประเสริฐนั้นอย่าหมาย บริบูรณ์ด้วยสติปัญญากาย ยังต้องตายรับกรรมซ้ำที่ทำมา อนิจจาบุญกรรมมิอาจคาด จวบอุบัติจวบเกิดดับนั้นล่ะหนา เรื่องทั้งปวงอาจเกิดขึ้นดังกล่าวมา แล้วแต่ฟ้าแล้วแต่บาปกรรมของตน ขอบคุณที่ได้แสดงความคิดเห็นครับ
สูงกว่าน้ำ เหนือกว่าฟ้า คำว่าพ่อ ล้นคำยอ ยกเกียรติ ขึ้นเสียดหล้า ล้นความรัก ลูกพักพิง อิงกายา ล้นเมตตา กอดอุ้ม คุ้มดวงใจ ล้นจำนรรจ์ เอื้อนเอ่ย วจีรส ล้นกำหนด สิ่งเทียบ ขึ้นเปรียบได้ ล้นพระคุณ สุดภูผา พนาลัย ยังบ่ใกล้ คุณของพ่อ ก่อเกิดมา ล้นอบอวล อกอาบ ไออบอุ่น ล้นละมุน พ่อคอยหวง ด้วยห่วงหา ล้นปราณี พออภัย ทุกเวลา ล้นบูชา พ่อยิ่งพระ ประจำเรือน ล้นความดี พ่อชี้ ว่าถูกผิด ล้นความคิด พ่อปลอบขวัญ ฉันท์มิตรเพื่อน ล้นพระธรรม กรรมดี ที่พ่อเตือน ดินสะเทือน ฟ้าสะท้าน ขาน บิดา รักพ่อครับ
หน้าส่วนตัว
1604
ร่มบรมโพธิ์สมภาร
นบพระคุณทั่วทิศอภิไพศาล
ด้วยพระบริบาลเกริกไกร
ดำรงพระอิศริยะทศพิธ
ทรงสถิตเหนือศิระตราบสมัย
พระบุญญาอภิบาลประชาไทย
ขจรไกลสู่นานาพสกนิกร
ล้นพระอัจฉริยะภาพล้ำลือเลื่อง
พระจริยะวัตรจำรัสเรืองสโมสร
เถลิงพระเกียรติแซ่ซ้องสถาพร
จวบอมรรัตนโกสิทรา
อภิลักษณ์ขิตะมาบรรจบ
พระทรงภพมิ่งขวัญเหล่าไพร่ฟ้า
สรรเสริญพระพรชัยมิร้างรา
องค์ภูมิพาราจักรี ศรีแผ่นดิน
ขอพระองค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
