17 กันยายน 2552 21:35 น.
อนาลัย
คนที่รักถามว่ารักคืออะไร
ตอบออกไปมากมายหลายความหมาย
แต่ยังบอกตอบมาไม่ถูกใจ
ตอบง่ายง่ายให้เข้าใจได้ไหมเออ
ถึงวันนี้คิดได้จึงใคร่บอก
ด้วยยังหลอกตัวเองอยู่เสมอ
นิยามแห่งรักฉันนั้นคือเธอ
เทียบเสมอกองไฟเผาแมงเม่าบิน
นั่นแหละคือตัวฉันถูกเผาไหม้
ด้วยเปลวไฟแห่งรักร้าวเผาจนสิ้น
แมงเม่าน้อยหลงไฟสวยด้วยชีวิน
จึงหลงบินสิ้นกายใจในกองเพลิง
ตอบวันนี้ให้ใครใครได้รับรู้
แต่คนถามไม่เคยรู้อยู่ที่ไหน
วานสายลมพัดลำนำคำกลอนไป
บอกรักเธอคือไฟเผาคนเขลาใจ
9 กันยายน 2552 03:52 น.
อนาลัย
บ้านของเราอยู่ใกล้ไม่ไกลมาก
ห่างกันเพียงคนละฟากฝั่งถนน
มีช่องว่างเกาะกลางทางสร้างกันชน
แต่เหมือนกั้นเราสองแยกแตกต่างกัน
คนหนึ่งมองก็จะเห็นเป็นตึกสวย
ตกแต่งด้วยราคามหาศาล
คนหนึ่งมองลงเห็นเป็นอาคาร
เพียงหอพักสวัสดิการบ้านคนจน
เทียบกับแสงแห่งดวงดาวที่พราวฟ้า
แสงจากห้องช่างนวลตาน่าฉงน
ยามเงียบเหงาเฝ้ามองห้องเบื้องบน
ช่างสวยจนหลงจ้องมองทุกคืน..
คนถูกจ้องแอบมองไม่เคยรู้
คนแอบดูอยู่ใกล้แต่ไกลห่าง
เพียงช่องว่างระหว่างถนนบนเกาะกลาง
เกินกำลังจะสมานสานไมตรี
แม้เคยได้เห็นใกล้ไม่ไกลห่าง
แต่ก็มีช่องว่างอยู่ทุกที่
รอยยิ้มจากดวงตาเอื้ออารีย์
กลับทำร้ายใจที่เศร้าให้ร้าวราน
ช่องแห่งความว่างระหว่างถนน
กับห้องแห่งกลุ่มคนบนตึกสวย
แยกชนชั้นฉันคนจนเธอคนรวย
โลกที่สวยจึงหนาวเหน็บเจ็บที่ใจ
ได้รู้จักใครบางคนโดยบังเอิญ
บังเอิญหลายอย่างหลายประการ
แต่กลายเป็นว่าจริงๆแล้วเราแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตลกดีนะ ..ชีวิต
4 กันยายน 2552 23:56 น.
อนาลัย
ฝากความคิดถึงไว้ที่ปลายฟ้า
เมื่อหลับตาก็จะเห็นเหมือนเช่นฝัน
ฝากความรักซ่อนไว้ในดวงจันทร์
เมื่อหลับฝันก็จะเห็นเหมือนเช่นเดิม
กับค่ำคืนมืดหม่นปนหมองเศร้า
เพลงบทเก่าย้อนคืนมาเหมือนเพิ่งเริ่ม
ขาดแต่เพียงเสียงคนคลอรอร้องเติม
เพลงบทเดิมจึงแสนเศร้าและร้าวราน
สายลมเย็นพัดโบกยิ่งโศกนัก
ขอให้เธอที่รักได้พักขวัญ
หลับเถิดหนาคนดีที่ดวงจันทร์
มีเสีงเพลงของฉันกล่อมขวัญเธอ
หน้าส่วนตัว
1481
