25 กุมภาพันธ์ 2550 21:04 น.
อนาลัย
ยินเสียงเพลงพลิ้วแผ่วแว่วหวาน
ก้องกังวานสะท้านใจให้คิดถึง
เพลงผิวแผ่วก้องกลางใจให้คำนึง
คิดถึงเพลงใครคนหนึ้ง..ซึ่งเคยรอ
....โอ้ป่านนี้..คนดีอยู่ที่ไหน..
เล่นบรรเลงเพลงกล่อมใครหรือไม่หนอ
เพลงที่เธอเล่นทำนองแล้วร้องคลอ
เพลงที่เคยขอฟังซ้ำจนช้ำใจ
กับสายลมยามเย็นเล่นริมน้ำ
กับลำนำแสงนวลจันทร์วันหวั่นไหว
กับสำเนียงเสียงก้องหลอกบอกหัวใจ
เจ้าคือเพื่อนกลางใจที่ได้เจอ
,,,,นางแก้วพี่เอย....
เหมือนดั่งเคยได้ยินอยู่เสมอ...
แต่วันนี้อยู่ที่ไหน..ไม่ได้เจอ..
คงเป็นเพียงเสียงเพ้อเล่นไม่เป็นจริง
....นั่นพรายน้ำกระพริบระยิบยับ
แสงจันทร์จับเรือน้อยที่ลอยนิ่ง
โอบกระชับจับเจ้าไว้อย่าไหวติง
นั่งนิ่งนิ่งผิงพี่ไว้ใต้แสงจันทร์..
..นวลสว่างกระจ่างฟ้า..ดาราล้อม
เพลงเห่กล่อม..บรรเลงแผ่วยังแว่วหวาน
ฝืนใจหยุดสะดุดฝันของวันวาน
ทุกสิ่งเพียงผ่านมาเยือนเหมือนบทเพลง
21 กุมภาพันธ์ 2550 18:35 น.
อนาลัย
เป็นรถประจำทางเก่าเก่าที่เรานั่ง
เป็นหนทางที่ไม่รู้อยู่ที่ไหน
มีแต่เสียงเครื่องยนต์ปนเสียงไอ
รู้แต่ว่าหนาวเหลือใจ..หนาวเหลือทน..
จะเดินทางไปไหนก็ไม่รู้
อยากจะลองหลับดูอีกสักหน
เตรียมผ้าหนาเผื่อไว้ไม่ปะปน
ไว้เผื่อคนหลงฝันมาจะให้ยืม
เมื่อคืนฝันว่าเดินทางไปไหนไม่รู้ อากาศหนาวมาก มีใครคนหนึ่งที่ไม่ได้เห็นหน้าแบ่งปันผ้าห่มมาให้ ตื่นขึ้นมายังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นนั้น
มิตรภาพเป็นเช่นนี้เอง แม้แต่ในความฝันที่อบอุ่นยังรู้สึกได้จนถึงเวลาตื่นมาเจอความเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
1433
