1 ธันวาคม 2548 23:06 น.
อนาลัย
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขออาศิรวาท
กราบใต้เบื้อง พระบาท องค์ราชันย์
พระมหาราช ผู้ทรง เถลิงถวัลย์
คุ้มครองขวัญ ปกเกล้า เหล่าประชา
ขอพระองค์ ยิ่งทรง พระเจริญ
ทวยเทพซ้อง สรรเสริญ ทุกแหล่งหล้า
ขอพระองค์ ผู้ทรง พระเมตตา
จำเริญยิ่ง พระชันษา..พระปัญญา..พระบารมี
ขอพระองค์ ทรงสำราญ พระราชหฤทัย
เหล่าปวงข้า..ปวงประชา ชาวไทย ทุกถิ่นที่
น้อมรำลึก สำนึกยิ่ง แห่งคุณ พระภูมี
เหงื่อทุกหยด ที่รดหยาด ปฐพี ...คือสิ่งที่ ปณิธานไว้ ถวายพระองค์
ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ขอน้อมกราบ อยู่ใต้เบื้อง พระบาทบงส์
ถวายพระพร..พระภัทร..พระมหา ธำมรงค์
เกริกพระเกียรติ ก้องดำรง คู่แผ่นฟ้า มหานที
ขอพระองค์ พระผู้สถิตย์ เหนือถิ่นไทย
เป็นมิ่งขวัญ อยู่เหนือใจไทยทุกที่
เกล้ากระหม่อม น้อมถวาย กายใจ เป็นชาติพลี
เพื่อดำรงรักษาผืน..แผ่นดินนี้ ..ให้พ่อหลวง ของปวงชน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า ผู้ประพันธ์ในนามว่า อนาลัย
ขอน้อมถวายพระพร และให้คำสัตยปณิธาน
เป็นข้าราชการแห่งพระมหาราชาไทย.
1 ธันวาคม 2548 01:28 น.
อนาลัย
ความคิดถึงมีมากมาย ฝากบอกไปกับสายลม
ความเศร้าที่ขื่นขม มิอาจข่มใจให้ลืมเลือน...
ฝากบอกไปกับสายลมหนาว
ฝากบอกไปกับดวงดาวและดวงเดือน
ฝากความคิดถึงไปกระซิบเตือน
หวังว่าความคิดถึงนั้น..คงไม่เลือนหายไป..จากใจเธอ
ก็คงมีเพียงแค่ความคิดถึง ลึกซึ้งอยู่ในหัวใจเสมอ
ก็คงแค่รอวันที่จะได้มาพบเจอ
พูดคุยกันเหมือนเพื่อนเกลอวันเจอกัน
ค่ำคืนนี้มีงานอีกมากมายที่ต้องทำ แต่ความรู้สึกเบื่อหน่ายกับงานมีมากกว่าความรู้สึกที่คิดถึงใครบางคน คงเป็นเพราะความใกล้ชิด คงเป็นเพราะความเหงา และคงเป็นความรู้สึกที่ต้องการมีใครบางคนทดแทนใครบางคนที่จากไป ความรู้สึกนี้แสนเศร้าจังเลยนะ บอกเล่าให้คนที่รู้จักกันฟังไม่ได้ นอกจากบอกเล่ากับตัวหนังสือและหัวใจของตัวเอง
ใกล้จะตีหนึ่งแล้ว แต่ไม่อยากนอน ดาวหลายดวงบนฟ้าทอแสงจ้ากับกลุ่มเมฆสีขาว ยืนมองเพียงชั่วครู่ ลมหนาวปะทะใบหน้า แต่ความเหงาปะทะเข้ากลางหัวใจ คิดถึง มากเลยนะ คิดถึงคนที่ไม่มีโอกาสจะได้ใกล้ชิดกันมากกว่านี้
น้ำเดือดแล้ว ชงชาใส่แก้วที่เธอซื้อให้ ..ค่ำคืนนี้ฉันนั่งจิบชากับแก้วของเธอ แล้ววันที่เธอจิบชาของฉันในแก้วของเธอที่ซื้อมาพร้อมกัน เธอจะคิดถึงฉันไหม โลกใบนี้ทำไมแสนเศร้านักนะ แต่ฉันคงบอกให้เธอรับรู้ไม่ได้
นั่งจิบชา..แล้วเปิดเพลงกีตาร์ของนักดนตรีชาวเขาเผ่าคะยัน ที่ซื้อมาจาก หมู่บ้านห้วยเสือเฒ่า เมื่อคราวไปเที่ยวแม่ฮ่องสอนด้วยกัน เหม่อมองดูตุ๊กตาเผ่ากระเหรี่ยงคอยาว ที่ฉันมอบให้เธอเป็นที่ระลึก หวังว่าเธอคงไม่นำไปเก็บซ่อนไว้ อยากให้เธอเปิดเพลงฟังและนั่งดูตุ๊กตาตัวนั้นบ้าง เพราะฉันหวังเหลือเกินว่า ยามใดที่เธอนั่งจิบชา ฟังเสียงกีตาร์และจ้องมองดูตุ๊กตาตัวนั้น เธอคงจะคิดถึงฉัน คิดถึงวันที่เราหัวเราะและนั่งคุยกันอย่างมีความสุข
ความสุขที่ดื่มด่ำ...ฉันแอบจดจำคำพูดของเธอไว้ เพราะฉันคงทำได้แค่นี้ รอจนกว่าวิถีแห่งชีวิตของเราจะเบี่ยงเบนจากกันไปอีก...
ดึกแล้วนะค่ำคืนนี้ ขอให้เธอหลับฝันดี ก่อนที่เธอจะตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้เช้านั้น ขอให้เธอได้มองเห็นฉันในความฝันบ้างสักนิด เพราะค่ำคืนนี้ฉันคิดถึงเธอมากจริงๆ
หน้าส่วนตัว
1354
