22 สิงหาคม 2547 08:08 น.
อนาลัย
นานมาแล้วมีใครบางคน
เรียกตนเองว่าเป็น north star
ส่วนตัวเราเขาเรียกนกฟ้า
ได้แต่บินไปมาไม่รู้นอน
ก็เป็นช่วงคืนวันที่แสนดี
มีเพื่อนมีพี่เคยสอน
เมื่อถึงวันเวลาพาจากจร
จึงมีกลอนเป็นเพื่อนเตือนใจ
เมื่อบางวันเหนื่อยหนักอยากพักผ่อน
คนเป็นนกอยากนอนและหลับไหล
แม้รู้ว่าดาวเหนืออยู่ที่ใด
แต่ก็ไกลแสนไกลจะได้เจอ..
คิดถึงนะ..แต่ว่าไม่อาลัย
มองไกลไกลก็จะได้เห็นเสมอ
มีดาวอื่นอีกมากมายที่ได้เจอ
เป็นเพื่อนเกลอหยอกเย้าและเข้าใจ
ปล..เพื่อนทุกคนนั้นเป็นเหมือนดาว
แม้ไม่เคยรู้จักแต่ก็ยังเปลี่ยนกันมาเยี่ยมเยือน
21 สิงหาคม 2547 23:26 น.
อนาลัย
บนฟากฟ้ามีอะไรของใครบ้าง
..มีความเวิ้ง..ความว้าง..มีเมฆฝอย
..มีความฝันของคนที่หลุดลอย
..มีดวงดาวดวงน้อยกระพริบตา..
บนฟากฟ้ามีอะไรของใครหนอ
..มีดวงตาคนพ้อ..คนรอหา
..มีน้ำค้างที่หยดลงปนน้ำตา
..มีทั้งความเหว่ว้า..ความอาลัย..
บนฟากฟ้ามีอะไรของใครอีก
..มีนกน้อยโบกปีกหลีกหนีหาย
..มีบทกวีของผู้คนอยู่มากมาย
..มีตัวหนังสือเรียงรายเป็นบทกลอน..
บนฟากฟ้ามีอะไรมากมายนัก
มีความรักบ้างไหม..หรือใครซ่อน
เก็บความรักแอบไว้ใต้ที่นอน
ระวังหนอนชอนไช..ไร้ค่านะ
ปล่อยไปเถิดความรักกลางฟากฟ้า
ลมจะได้ช่วยพัดพาไปได้ไกลกว่า
แบ่งให้คนทนทุกข์เวทนา
รักจะได้มีค่า..ยิ่งกว่ารัก.
20 สิงหาคม 2547 21:24 น.
อนาลัย
สวัสดีเพื่อนนักกลอน
กับเพื่อนตัวอักษรเก่าๆ
วันนี้เงียบเหงาซึมเศร้า
มองเห็นแต่เงาของตัวเอง
..ไม่เคยเห็นหน้ากันสักที
แต่มีความรู้สึกดีดีมาให้
ทุกทุกวันที่ไม่มีใคร
จำได้แต่ว่าอาจมีเธอ
...เก็บตัวอักษรมาร้อยเรียง
ก็ยังเก็บได้แต่เพียงตัวเก่าๆ
สะกดรวมกันแล้วยิ่งซึมเซา
มีแต่คำว่า..เรา ..คำว่า..เขา..แล้วคำว่า..ลา..
คิดถึงมากเลย
หน้าส่วนตัว
902
