17 กรกฎาคม 2547 03:19 น.
อนาลัย
บทกลอนไทย
somewhere my love
อยากบอกเล่าให้เธอฟัง
วันนี้ฉันอยู่เพียงลำพัง
นั่งฟังเสียงเพลงกับน้ำตา
some where my love...
เธอเคยรู้จักเพลงนี้ไหม
เพียงเสียงแว่วแผ่วผ่านเมื่อใด
ต้องเสียใจเพราะคำนึงถึงเรื่องเดิม
some where my love...
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ไหน
เพียงแค่หวังยังลางเลือนเหมือนไม่ไกล
เหมือนอยู่ใกล้แต่ก็ไม่เคยได้เจอ
5 กรกฎาคม 2547 20:53 น.
อนาลัย
บางครั้งก็อยากบอกให้รู้
บางครั้งก็อยากอยู่เหงาเหงา
บางครั้งก็อยากเป็นเหมือนเงา
บางครั้งก็ไม่เข้าใจตัวเอง
..ถามเธอว่าเหมือนเป็นเช่นนี้ไหม
ทำอย่างไรจึงจะได้เป็นคนเก่ง
ไม่ต้องทำฝืนใจให้กันเอง
ไม่ต้องเกรงว่าจะต้องร้องคนเดียว
5 กรกฎาคม 2547 20:29 น.
อนาลัย
บทกลอนไทย
ถามว่าเสียใจไหมตอบว่าไม่ ถามว่าร้องทำไมตอบไม่ได้
ถามว่าต่อแต่นี้จะมีใคร ตอบไม่ได้เพราะไม่เคยไม่มีเธอ...
ถามดวงดาวถามฟ้าว่าเห็นไหม คนนั้นไงคนที่เคยถามเสมอ
ถามสายลมเคยทักไหมเมื่อได้เจอ ถามถึงเธอ..ถามกับฟ้า..ถามกับดาว
บอกกับธารธาราที่ไหลเรื่อย บอกเธอด้วย..ให้ห่มผ้าเวลาหนาว
ทุกค่ำคืนที่มีแสงเดือนพราว จะมีเรา..เฝ้าดูมิรู้เลือน
4 กรกฎาคม 2547 12:50 น.
อนาลัย
ในเรื่องของทางโลก : ยิ่งเติบโตเรายิ่งโง่เขลา
ในเรื่องของทางธรรม : ยิ่งเติบโตยิ่งถูกขัดเกลา
ในเรื่องของทางโลก : ยิ่งเนินนานยิ่งทำร้ายตัวเรา
ในเรื่องของทางธรรม : ยิ่งเนิ่นนานยิ่งทำให้เราเข้าใจ
ในเรื่องของทางโลก : คือ ความรักและความเอาใจใส่
ในเรื่องของทางธรรม : คือความเมตตาและการให้อภัย
ในเรื่องของทางโลก : คือบทสุดท้ายของเรื่องราวที่ผ่านไป
ในเรื่องของทางธรรม : คือบทเริ่มต้นใหม่ของการก้าวไป
ในเรื่องของทางโลก : กว่าจะได้เข้าใจ..ไม่รู้เสียอะไรไปเท่าไหร่
ในเรื่องของทางธรรม : เราไม่เคยเสียไปอย่างไร้ค่าเลย.
บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
869
