10 ตุลาคม 2547 01:50 น.
อนาลัย
สวัสดีเพื่อนนักกลอน
คืนนี้ไม่อยากหลับนอน
จึงเปิดเวปกลอนหาเพื่อนคุย
คิดถึงเหล่าตัวอักษร
ไม่รู้นอนเรียงรายอยู่ไหน
เต่เปิดหน้าเวปบทกลอนไทย
มีตัวอักษรกลอนใหม่มากมาย
ไม่รู้ว่าเหงาหรือเปล่านะ
แต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไร
จึงได้แต่นั่งคิดไป
หาอักษรตัวใหม่เป็นเพื่อนคุย
คุยไปเขียนไปได้แค่นี้
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใหม่
ลาก่อนนะหัวอักษรในใจ
พรุ่งนี้เช้าหรือคืนใหม่อาจได้เจอ
22 สิงหาคม 2547 08:08 น.
อนาลัย
นานมาแล้วมีใครบางคน
เรียกตนเองว่าเป็น north star
ส่วนตัวเราเขาเรียกนกฟ้า
ได้แต่บินไปมาไม่รู้นอน
ก็เป็นช่วงคืนวันที่แสนดี
มีเพื่อนมีพี่เคยสอน
เมื่อถึงวันเวลาพาจากจร
จึงมีกลอนเป็นเพื่อนเตือนใจ
เมื่อบางวันเหนื่อยหนักอยากพักผ่อน
คนเป็นนกอยากนอนและหลับไหล
แม้รู้ว่าดาวเหนืออยู่ที่ใด
แต่ก็ไกลแสนไกลจะได้เจอ..
คิดถึงนะ..แต่ว่าไม่อาลัย
มองไกลไกลก็จะได้เห็นเสมอ
มีดาวอื่นอีกมากมายที่ได้เจอ
เป็นเพื่อนเกลอหยอกเย้าและเข้าใจ
ปล..เพื่อนทุกคนนั้นเป็นเหมือนดาว
แม้ไม่เคยรู้จักแต่ก็ยังเปลี่ยนกันมาเยี่ยมเยือน
21 สิงหาคม 2547 23:26 น.
อนาลัย
บนฟากฟ้ามีอะไรของใครบ้าง
..มีความเวิ้ง..ความว้าง..มีเมฆฝอย
..มีความฝันของคนที่หลุดลอย
..มีดวงดาวดวงน้อยกระพริบตา..
บนฟากฟ้ามีอะไรของใครหนอ
..มีดวงตาคนพ้อ..คนรอหา
..มีน้ำค้างที่หยดลงปนน้ำตา
..มีทั้งความเหว่ว้า..ความอาลัย..
บนฟากฟ้ามีอะไรของใครอีก
..มีนกน้อยโบกปีกหลีกหนีหาย
..มีบทกวีของผู้คนอยู่มากมาย
..มีตัวหนังสือเรียงรายเป็นบทกลอน..
บนฟากฟ้ามีอะไรมากมายนัก
มีความรักบ้างไหม..หรือใครซ่อน
เก็บความรักแอบไว้ใต้ที่นอน
ระวังหนอนชอนไช..ไร้ค่านะ
ปล่อยไปเถิดความรักกลางฟากฟ้า
ลมจะได้ช่วยพัดพาไปได้ไกลกว่า
แบ่งให้คนทนทุกข์เวทนา
รักจะได้มีค่า..ยิ่งกว่ารัก.
20 สิงหาคม 2547 21:24 น.
อนาลัย
สวัสดีเพื่อนนักกลอน
กับเพื่อนตัวอักษรเก่าๆ
วันนี้เงียบเหงาซึมเศร้า
มองเห็นแต่เงาของตัวเอง
..ไม่เคยเห็นหน้ากันสักที
แต่มีความรู้สึกดีดีมาให้
ทุกทุกวันที่ไม่มีใคร
จำได้แต่ว่าอาจมีเธอ
...เก็บตัวอักษรมาร้อยเรียง
ก็ยังเก็บได้แต่เพียงตัวเก่าๆ
สะกดรวมกันแล้วยิ่งซึมเซา
มีแต่คำว่า..เรา ..คำว่า..เขา..แล้วคำว่า..ลา..
คิดถึงมากเลย
18 กรกฎาคม 2547 04:22 น.
อนาลัย
เข็มนาฬิกาเหมือนเดินกระตุก กระตุก
หรือเป็นเพราะว่าหยุดกระซิบกับตัวเลขดังตุ๊กตุ๊ก..ติ๊กติ๊ก
บอกกันเป็นนัยๆว่ารอก่อนนะเดี๋ยวจะกลับมา
เมื่อครบวงจรของกาลเวลาที่เดินทาง
.....ตุ๊กตุ๊ก..ติ๊กติ๊ก..ตุ๊กติ๊ก...ตุ๊กติ๊ก
เหมือนเสียงที่แอบบอกต่อกันไปอย่างเหงาๆ
คอยช่วยลุ้นให้เจ้านาฬิกาเข็มยาว
ก้าวเร็วกว่านี้หน่อยนะ..เจ้าเข็มสั้นจะได้เดิน..
..ตุ๊กติ๊ก...ตุ๊กติ๊ก..ตุ๊กติ๊ก...
แล้วก็มีเสียงแทรกเสียงหนึ่ง
เหมือนเป็นเสียงทอดถอนหายใจ
เหมือนเสียงบอกกับตัวเองว่าทำไม
ไม่ว่าเจ้านาฬิกาเรือนเล็กหรือเรือนใหญ่
เจ้าเข็มนาฬิกายังใช้เวลาเดินผ่านตัวเลขได้เท่าๆกัน
ป.ล. นาฬิกาเรือนเล็กน่าจะเดินผ่านตัวเลข
ได้เร็วกว่านาฬิกาเรือนใหญ่นะ
หน้าส่วนตัว
819
