18 กรกฎาคม 2551 00:20 น.
อนันต์
เมื่อฟังถ้อยคำท่านแถลง
ใจรู้สึกอ่อนแรงและเหนื่อยล้า
เกือบหนึ่งร้อยกว่าปีที่ผ่านมา
กี่ชีวาที่ต้องดับเลื่อนลับไป
ณ วันนี้ท่านขอยุติศึก
เราดีใจแต่ลึกลึกเราสงสัย
ท่านเรียกเราและท่าน "พี่น้องไทย"
แล้วมือท่านเปือดเลือดใครไม่คิดดู
ฟังไม่ทันครบความน้ำตาไหล
โอ้เลือดไทยฟังแล้วแสนอดสู
ในวันนี้มีพี่น้องเป็นศัตรู
ที่ฆ่าผู้พิทักษ์รักษาไทย
ตัวท่านปรารถนาสันติหรือ
แล้วมันคืออะไรเราสงสัย
การที่มาดักยิงแล้วหนีไป
อีกทั้งระเบิดไว้เกือบรายวัน
ตัวเราก็วาดหวังสันติสุข
แต่ไม่รุกรานผลาญชีพให้เสียขวัญ
ยามทุกข์เราปลอบประโลมกัน
ด้วยหัวใจสุดจะกั้นทนระทม
คำถามคือท่านใจกล้าหรือหน้าด้าน
ที่ท่านออกแถลงการอันขื่นขม
เราได้ฟังมองเห็นเลือดที่กองจม
ศพผู้คนที่ทับถมบนแผ่นดิน
ไยท่านกล้าใช้คำว่าพี่น้อง
ทั้งที่มือทั้งสองเปือดเลือดสิ้น
"ชาวไทย"ทุกคำที่ได้ยิน
แล้วชีวิน "ครู - ผู้กล้า " จะว่าไง?
ณ ๑๗ กรกฏาคม ๒๕๕๑