สายโลหิต ตอน..ความทรงจำในวัยเด็ก

อนงค์นาง

    ความรัก ความผูกพันระหว่างสายโลหิตเป็นความรู้สึกที่งดงามประทับใจไม่รู้ลืม ฉันกับพี่สาวอายุห่างกันสิบปี แต่เราก็สนิทกันมาก ตอนเด็กๆฉันจะร้องไห้ตามพี่ไปไหนมาไหนตลอด ขนาดว่าพี่สาวแต่งงานไปแล้ว ก็ขอตามไปอยู่ด้วยตอนปิดเทอม 
   พี่เขยเป็นคนชลบุรี อยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่ น้องชาย น้องสาว  พื้นเพเป็นชาวแิปดริ้ว ฉันชอบเข้าครัวช่วยแม่ย่าของพี่สาวทำิอาหาร เป็นคนคอยโขลกพริกแกง โขลกกระเทียม หั่นผัก หั่นเนื้อ เวลาท่านผัด ต้มแกง ทอด อะไร จะคอยดูอย่างสนใจ แม่ย่าทำอาหารอร่ิิิอยมาก ฉันมีหน้าที่ล้างจานด้วย ช่วยพี่ไปตามประสาเด็ก อาหารที่ฉันชอบมากคืิอ กะิปิหลน น้ำพริกกะปิ 
   ที่บ้านพี่เขยกินอาหารพร้อมกัน บนโต๊ะตัวใหญ่ในครัว เราตั้งโต๊ะเตรียมสำรับให้เรียบร้อย เด็กๆ ตักข้าวให้ปู่ กับย่า 
   ครอบครัวของฉันทำร้านอาหาร พี่ๆ มีหน้าที่ช่วยเสริฟ    ฉันได้แต่วิ่งเล่นหน้าบ้านกับลูกพี่ลูกน้อง ที่เป็นลูกๆของลุง พี่ชายแท้ๆของแม่ที่อยู่ห้องแถวติดกัน ลุงมีลูกสิบคน แม่มีสามคน 
   เราชอบเล่นกระโดดยาง คือเอาหนังสะติ้กหลายๆสีมาร้อยต่อกันยาวๆ ให้สองคนจับคนละปลาย แล้วคนที่เหลือผลัดกันกระโดดข้ามยาง ไม่ให้ส่วนใดของร่างกายสัมผัสยาง ถ้าใครโดนยาง ก็ถูกออก ไปนั่งรอดูเพื่อนเล่นต่ิอไป เราเรียกการเล่นนี้ว่า กิง ก่ิอง แก้ว 
   อีกเกมส์หนึ่งเรียกว่า กระโดดขั้น เราใช้ชอล์คเขียนกระดานสีขาว ลากเส้นเป็นตารางสี่เหลี่ยมใหญ่ๆ ให้แต่ละคนกระโดดข้ามเส้น มีที่พักให้ด้วย กระโดดแบบไม่ให้ถูกเส้นที่วาดไว้  การเล่นอย่างอื่นๆ ก็มี หมากเก็บ ตี่จับ ซ่อนหา ฯลฯ
   พอถึงเวลากินข้าว แม่กับป้าเรียกพวกเราให้ไปกินพร้อมกัน อาหารหลักที่เราชอบมากคือ ข้าวเหนียวร้อนๆ ปั้นจิ้มกับไข่ดาวทอดแบบไข่ขาวต้องกรอบ เกรียม แต่ไข่แดงจะไม่สุกมาก แบบพอจิ้มได้ ราดด้วยน้ำปลานิดหน่อย บางมื้อมีเนื้อทอด ปลาทอด หมูทอด  พวกเรารวมกลุ่มกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่ิอยทุกมื้อ 
   เวลานอนฉันนอนกับพี่สาวในมุ้งสีขาว พี่เป็นคนซักผ้า กลิ่นมุ้ง ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนนั้นหอมสะิอาดที่สุดเลย พี่สาวต้องคอยเกาหลังให้น้องจนกว่าน้องจะหลับ
   ตอนเช้าพวกเราเดินตามกันไปเรียนหนังสือที่โรงเรียนใกล้ๆบ้าน เวลาทำการบ้าน ต่างคนต่างทำที่บ้านตัวเองให้เสร็จก่อน กินข้าวเสร็จแล้วก็ไปวิ่งเล่นซนกันตามประสาเด็กๆ วันเสาร์อาทิตย์ พี่ๆพาไปเที่ยวบางแสน ไปเล่นน้ำทะเล ขุดทรายหาหอย หาปู ขึ่จักรยานเล่น สมัยนั้น บางแสนสวยงามน่าเที่ยวมากค่ะ ไม่มีร้านค้ามากมายเหมือนในปัจจุบัน เราแวะซื้อข้าวหลาม ขนมจากที่หนองมนก่อนกลับบ้าน 
   งานที่เรารอคอยและชอบกันมากที่สุดคือวันสงกรานต์ เราเดินไปเที่ยวที่หน้าศาลหลักเมือง ชาวบ้านเรียกกันว่างานหน้าศาล เป็นสถานที่จัดงานประจำปี เช่นงานปีใหม่ งานสงกรานต์ แต่ละอำเภอมีการออกร้านขายสินค้าพื้นเมือง ขายอาหาร มีเวทีรำวง ซึ่งให้คนจ่ายเงินค่าตั๋ว ขึ้นไปรำวง เต้นรำกับสาวงามหลายๆคนบนเวที พอหมดเวลามีคนเป่านกหวีดให้ทุกคนหยุด ใครอยากรำต่อ ต้องไปซื้อบัตรใหม่ มีวงดนตรี  มีนักร้อง ใครอยากฟังต้องเข้าไปนั่งกินอาหารของร้านนั้น พวกเราได้แต่พากันยืนเกาะรั้วฟังร้านนั้นร้านนี้แบบไม่เสียสตางค์ ถือขันคนละใบไว้สาดน้ำ ยังไม่มีปืนฉีดน้ำกันหรอกค่ะ บางคนมีดินสอพอง ผสมน้ำไว้คอยประแป้งให้สาวๆหนุ่มๆ เป็นที่สนุกสนานกันแบบน่ารัก น่าเอ็นดู


บ้านเช่าที่เราอยู่ในวัยเด็ก ตำบลบ้านสวน ชลบุรี   เป็นห้องแถวติดกันสองห้อง ปัจจุบันก็ยังอยู่ค่ะ 

พี่สาวคนโต ปีนี้อายุ 61  จะเกษียณในเดือนเมษายนปีหน้า

ปีที่แล้วพี่สาวพาไปเที่ยวบางแสน รำลึกความหลังกันค่ะ