19 กันยายน 2552 08:50 น.

เพื่อนรัก.....

อนงค์นาง


ทุกๆวันเมื่อฉันเลิกงานตอนห้าโมงครึ่ง ใช้เวลาขับรถกลับที่พักเพียงไม่ถึงสิบนาที ฉันจะพบเด็กหญิงน่ารักชาวเปอร์โตริโก้คนหนึ่ง มานั่งรอน้องฝน ลูกสาวคนเล็กของฉันที่หน้าบ้าน

 เธอชื่อเจนนี่ อายุอ่อนกว่าน้องฝนสองปี เด็กทั้งสองเป็นเพื่อนที่วิ่งเล่นด้วยกัน ปั่นจักรยานกัน ในบริเวณรอบๆที่พัก ซึ่งเป็นอพาร์ทเมนท์คอมเพล็กซ์ให้เช่า มีทั้งหมดสิบตึก มีทางเดินเล็กสำหรับให้เด็กขี่จักรยานเล่น

 เด็กน้อยทั้งสอง เป็นเพื่อนรักที่สนิทสนมกันมาก มีขนมอะไรก็เอามาแบ่งกันกิน นั่งคุยกันกระจุ๋งกระจิ๋งได้ทุกวี่ทุกวัน  ประโยคที่ฉันมักจะพูดบ่อยๆกับลูก เป็นภาษาไทย 

" น้องฝน วันนี้แม่ทำขนมหม้อแกง (บางครั้งก็ ขนมกล้วย และขนมไทยอื่นๆ) เอาไปแบ่งให้เจนนี่กินด้วยนะลูก เป็นเพื่อนกัน มีอะไรต้องแบ่งปันกัน"

" จ้ะแม่ อูย น่าอร่อยจังเลย เจนนี่ต้องชอบแน่ๆเลยนะแม่ "

" เอาไปเยอะๆนะลูก แม่ใส่กล่องไว้ให้แล้ว".

  วันหนึ่งฉันได้คุยกับลูก  
 
"แม่จ๋า รู้มั้ยว่าเจนนี่ เขาเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ขอเขามาเลี้ยงตั้งแต่เกิด"

" อ้าว เหรอลูก แล้ว เจนนี่เค้ารู้มั้ยว่าใครเป็นพ่อแม่ของเค้า"

 "ไม่รู้หรอกจ้ะแม่ "


" อืม มิน่าล่ะ ดูแววตาเค้าเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ ไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเด็กคนอื่นๆ ลูกต้องเป็นเพื่อนที่ดีของเค้านะลูก อย่าทำอะไรให้เค้าเสียใจ ชีวิตคนเรา ต่างคน ต่างแตกต่างกัน เราต้องรักและสงสารกันให้มากๆ "


"จ้ะแม่"


" พ่อแม่เค้า ทำงานที่ไหนเหรอลูก"

" ทำงานที่ห้าง......   จ้ะ "

 ตั้งแต่นั้นมา ฉันจะทำข้าวกล่องให้ลูกและเจนนี่ เอาไปนั่งกินหน้าห้องพัก ตอนเย็น อยู่เป็นประจำ ดูเด็กสองคน มีความสุขกันมาก  การให้ การแบ่งปันกันนั้น เป็นความรู้สึกที่อิ่มเอิบ มากมาย 

เจนนี่ชอบอาหารไทยมาก จะชมว่าอร่อย และ ขอบคุณทุกครั้ง บางวันฉันทำข้าวราดกระเพราไก่  ข้าวผัด ข้าวขาหมู ข้าวมันไก่ ก๋วยเตี๋ยวผัดไทย ก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ผัดซีอิ้ว เปลี่ยนเมนููทุกวัน เพราะพวกเราอยู่ไกลบ้าน จะไปหาซื้อกินที่ไหนก็ไม่มี อยากกินอะไร ต้องหัดทำเองทุกอย่าง  

บางวันฉันจะสอนลูกและเจนนี่ให้ถักโครเชท์ แต่พวกเค้าจะบ่นว่ายากจัง ขอไปวิ่งเล่นดีกว่า  

โรงเรียนเปิดเทอมแล้วตั้งแต่ต้นเดือนกันยายน เด็กทั้งสองไม่ได้วิ่งเล่นด้วยกันอีก เพราะต่างคนต่างมีการบ้านต้องทำ 

วันนี้ เมื่อฉันเดินเข้าบ้าน 


"แม่จ๋าแม่ เจนนี่ ไม่อยู่ที่นี่แล้ว "

"อ้าว ทำไมละ่ลูก"


" พ่อแม่เค้า พาย้ายกลับประเทศเค้าแล้ว"

" อ้าว ตายจริง "

"เขาต้องออกจากโรงเรียนด้วย"

" โถ น่าสงสารนะลูก ปิดเทอมหน้า ลูกคงคิดถึงเค้าแย่เลยนะ"

"  โอ๋ๆๆ ไม่ต้องร้องไห้นะลูก  คนเราเกิดมาก็ต้องจากกัน ไม่วันใดก็วันหนึ่ง ดีแล้วที่ตอนเราได้อยู่ด้วยกัน เราต่างมีความสุข สนุกด้วยกัน มีอะไรก็แบ่งปันกัน ขอให้ลูกจดจำความประทับใจดีๆไว้ แล้วอวยพรให้เค้าไปดี มีสุข โชคดีนะลูก"

"  หนูคิดถึงเค้าจังเลย  ฮือๆๆๆ "

ฉันดึงลูกเข้ามากอด พร้อมกับน้ำตาร่วง แต่พยายามเช็ดอย่างเร็ว เพื่อไม่ให้ลูกเห็น เพราะถ้าฉันอ่อนแอแล้ว ลูกจะยิ่งใจเสีย ไปมากกว่านี้

ลูกขึ้นไปบนห้องแล้ว ฉันได้คุยกับพ่อบ้านเรื่องของเจนนี่ เราพากันสรุปว่า คงมีใครคนใดคนหนึ่งตกงาน  ทำให้เป็นปัญหาต่อค่าครองชีพ ที่ต้องเช่าห้องแพง  

เราทั้งสองยังคุยกันเลยว่า ถ้่าเกิดเราคนใดคนหนึ่งตกงาน เราก็พากันกลับไปอยู่บ้านเราที่เมืองไทย มีข้าวในนาให้กิน ไปเป็นชาวนากันก็ได้ แต่ฉันอยากไปเป็นครูดอย ตามฝันนะ ...คุยกันไปจนต่างคนต่างหลับไป 

 ฉันมีเพื่อนรักหลายคนที่ทำงานด้วยกัน เวลาไปเข้าเวรทุกคืนวันเสาร์ ถ้าคืนไหนไม่มีคนป่วยเลยจะเหงามาก ไม่มีอะไรทำ นอกจากลงไปห้องใต้ดินที่สำนักงาน มีคอมพิวเตอร์ให้ใช้ ได้อ่านกลอนของเพื่อน พอแก้เหงาได้  ถ้ามีคนเรียกใช้บริการ เสียงหวอจะดังลั่นไปทั่ว พวกเราจะพากันรีบวิ่งขึ้นรถ เตรียมพร้อมออกปฏิบัติหน้าที่ ด้วยศรัทธาและปณิธานที่มีเหมือนกัน  ได้ปฐมพยาบาล พาส่งโรงพยาบาล ก็หมดหน้าที่ของเรา 

กลับมาบางคนก็นอนหลับเอาแรง บางคนอ่านหนังสือ ไปจนหกโมงเช้า ถึงพากันแยกย้ายกลับบ้าน ไปหาครอบครัว ผู้เป็นที่รักของเราในเช้าวันอาทิตย์ 

 
เวลาที่คนเราจะได้อยู่ด้วยกันมันสั้นนัก ถ้าเราทำดีต่อกันให้มากที่สุดแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง ว่าสายเกินไป 

สอนลูกเสมอว่าให้รักเพื่อน เพราะมิตรภาพนั้น หาซื้อไม่ได้ด้วยเงินทอง เมื่อใครรักเราแล้ว อย่าทำให้เขาเสียใจ 

ชีวิตของฉันแต่ละวันก็มีแค่นี้ ไม่อยากได้อะไรมากมาย แค่ขอได้อยู่กับคนที่รักเรา และเรารัก โทร.หาแม่บ่อยๆ มี่เพื่อนรักทั้งที่นี่และที่บ้านกลอน ไม่อยากได้อะไรอีก เงินทอง ไม่มีความหมาย มากไปกว่า ความรักที่เรามอบให้กันทุกวัน เลิกตำหนิติเตียนกันเถอะค่ะ มองคนในแง่ดี แล้วใจเราจะเป็นสุข ขอให้ชีวิตของทุกคนมีความสุข เราก็อิ่มใจได้บุญกุศล อย่ามองหาความผิดของผู้อื่น เพราะเขาก็มีความทุกข์มากพอแล้ว ให้ความรัก กำลังใจเขา แม้แต่คนที่เลวที่สุด เขาก็ต้องการความรัก เหมือนเรา

รักกันไว้ดีกว่าชังกัน  ขอให้ทุกคนมีความสุขกับความรักนะคะ เพื่อนรัก 				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอนงค์นาง
Lovings  อนงค์นาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอนงค์นาง
Lovings  อนงค์นาง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอนงค์นาง
Lovings  อนงค์นาง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอนงค์นาง