ลูกอยู่กันพร้อมหน้าพาอบอุ่น เสียงคุยคุ้นเหมือนเดิมเติมห่วงหา ทำอาหารกินกันรับขวัญตา นานทีมาเยี่ยมบ้านเบิกบานใจ อันสรรเสริญนินทาอย่าได้คิด ทุกชีวิตทำดีมีสดใส ทำหน้าที่ของตนผลกรรมใด ครอบครัวได้ร่มเย็นเห็นทันตา บุญหรืิอบาปทำไว้ย่อมได้รับ ส่งผลกับลูกเต้าไม่เศร้าหนา งานที่ทำก้าวไปได้ปัญญา สุจริตพาปลอดภัยไม่ทุกข์ตรม สังคมมากเกินไปใช่ความสุข ครอบครัวทุกข์ไม่ดีมีขื่นขม หน้าที่ตนตั้งใจไม่ระทม ลูกผัวชมชื่นใจในกรรมดี รู้บุญคุณพ่อแม่ดูแลท่าน ศีลห้านั้นทำไปไม่หายหนี ทำบุญสร้างสมาธิบารมี จิตผ่องศรียิ้มกันสุขสันต์จริงแม่ไปทำงาน ได้พักกลางวันสองชั่วโมง กลับบ้านทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกๆ
ลูกคนโตช่วยแม่ในครัว
แม่ขอสักชาม ก่อนกลัีบไปทำงาน
วันนี้แม่ไปธนาคารโิฺอนเงินประจำเดือนให้ย่าและยายแล้ว คืนนี้โทรไปเมืองไทยกันนะ
พ่อพาแม่ไปเดินเล่นแต่เช้าในวันหยุด หนาวแล้วค่ะ
ผ้าห่มผืนนี้แม่ถักให้ลูกด้วยความรัก
อยู่ที่ไหนไม่สุขใจเท่าบ้านเราหรอกค่ะ แต่ความรักของคนในครอบครัวจะทำให้ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ในต่างแดน ที่มีืัทั้งภัยธรรมชาติ ต้องทำงาน ต้องศึกษาเล่าเรียน ต้องปรับตัวทุกอย่าง แต่นี่คือชีวิตที่เป็นไปตามกฏแห่งกรรม
ปล่อยใจเขาลอยไปให้ไกลเถิด ใจเราเกิดความสุขไร้ทุกข์หมอง ชีวิตเขาเรามีที่หวังปอง เราต่างต้องทำบุญหนุนกันมา เมื่อพบกันในบ้านกลอนกานท์ฝัน ทุกชีวันต่างใจให้ค้นหา เพราะเข้ากันไม่ได้ใช่ร้างลา ปรารถนาหวังดีไม่มีลืม มีเพื่อนคนหนึ่งที่ประทับใจ เพราะไม่ว่าจะแสดงความคิดเห็นอย่างไร มีแตกต่าง มีขัดแย้ง แต่เขาก็ยังคงรับฟังในยามที่ไม่มีใคร จะจากไปกี่ครั้ง เขายังบอกว่ายินดีต้อนรับเสมอ ใจเขาจะรักใครชอบใคร เขาอาจมีครอบครัว มีลูก แต่เขาไม่ใช่คนเปิดเผยเรื่องส่วนตัว โลกจริงของเขาเป็นอย่างไรไม่มีใครรู้ เราต้องยินดีด้วย เพราะเรามีโลกเดียว นี่คือความเจ็บปวดในการเป็นเพื่อน เพราะนั่นคือความผูกพันกันมาแต่ปางก่อน ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำตอบ อาจมีแต่ความว่างเปล่า นี่คือชีวิตที่เป็นไปตามกฏแห่งกรรม ถึงจะไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน แต่เขาจะได้รับรู้ว่าชีวิตจริงของเราเป็นอย่างไรไปเรื่อยๆ แม้จะต่างวิถี ต่างสถานที่ ไม่มีวันที่จะมาโคจรพบกันได้ แต่อย่างน้อย เราก็ยังมีลมหายใจที่จะบอกว่าวันนี้ชีวิตเป็นอย่างไร วันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพพระเทพกิตติโสภณค่ะภาพในอดีต ริมแม่น้ำโขงตอนลูกคนเล็กเรียนอนุบาลค่ะ ตอนนี้เป็นวัยรุ่นแล้ว ยังรักกันเหมือนเดิมด้วยใจใช่กายภาพ เป็นความรักที่แตกต่างจากเพื่อนในโลกกลอน เพราะเป็นความจริง
ครอบครัวเรายังรักกันด้วยดีตามประสาพ่อแม่ลูก แม่ของเราทั้งสองมีความสุขกับลูกหลานที่เมืองไทย ข้าวในนาปีนี้งามดีค่ะ ลูกทั้งสองเรียนดี ประพฤติดี เราไปทำบุญด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เพราะไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ให้มีความสุขที่สุดก็พอแล้วค่ะ ขอให้เพื่อนมีความสุขกับชีวิตจริงทุกวันนะคะ
ลมหนาวพัดอีกคราแก้วตาขวัญ สองชีวันอุ่นทรวงดวงสมร จัดห้องรอรับเจ้าสู่เหย้านอน หนาวหรือร้อนผ่อนคลายสบายใจ แม่เฝ้ารอลูกอยู่สู่อ้อมแขน คิดถึงแม้นมากนักจักทนไหว ทั้งการเรียนการงานผ่านห่วงใย เหมือนเยาว์วัยอุ้มชูเลี้ยงดูมา
แม้มีภัยเพียงใดอย่าไปหวั่น รักเรานั้นคงอยู่มิรู้หาย ภัยจะมาจะไปรักไม่คลาย ไม่มลายหายตามยามทุกข์ตรม ทำงานเหนื่อยพักผ่อนก่อนที่รัก ลูกเมียจักเอาใจไม่ขื่นขม เป็นพ่อบ้านแสนดีที่ภิรมย์ มีหรือจนทนสู้ครองคู่กัน แม้พายุหิมะจะมาอีก รถเก่าหลีกให้ดีอย่าหมุนหัน กลับถึงบ้านปลอดภัยยิ้มให้กัน วันหนึ่งนั้นผ่านไปไม่ท้อทรวง เฮอร์ริเคนผ่านไปให้โล่งอก หิมะตกถล่มฟ้ามาใหญ่หลวง ธรรมชาติร้ายทุกปีมิมีลวง อย่าไปห่วงเพียงใจสู้อยู่กับมัน ปีนี้ที่นี่หนาวแล้วค่ะ เตรียมรับมือกับพายุหิมะอีกแล้ว หลังจากที่พายุเฺฺิฮอร์ริเคนผ่านไป ยังใช้รถคันเก่าคู่ใจเหมือนเดิม พี่ชายกับสามีช่วยกันซ่อมทุกอย่าง เตรียมรับมือกับหิมะ ปีที่แล้วสูงเกือบสามสิบนิ้วค่ะ โลกเรามีภัยธรรมชาติมากมาย ก็ต้องสู้กันต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนฝ่าฟันไปให้ได้นะคะใช้เฟอร์นิเจอร์ราคาถูก รถเก่าๆค่ะ เวลาภัยธรรมชาติมาก็เตรียมอพยพ ไม่ค่อยห่วงอะไร ความรัก ความอบอุ่นในครอบครัวมีค่ากว่า อยู่ในห้องแคบๆแต่เข้าใจกัน ต่อสู้ด้วยกัน พอเพียงแล้วค่ะ
หน้าส่วนตัว
1853
เมื่อครูแก้วเป็นทุกข์ศิษย์ทุกข์ด้วย
ยื่นมือช่วยด้วยใจไม่เคยหวัง
ให้ครูรักเมตตาไม่น่าฟัง
แต่พลังน้ำใจไม่เคยเลือน
ในยามยากมากคนบนความเศร้า
ขอช่วยเท่าสามารถไม่อาจเหมือน
ช่วยทุกคนไม่ได้ไม่ลืมเลือน
แค่เป็นเพื่อนปลอบใจให้คลายตรม
เพราะครูนั้นอาวุโสไม่โิ้อ้ิอวด
ไม่ติสวดทุกวันพลันขื่นขม
พูดจาตรงไปมาน่าชื่นชม
ความรู้บ่มมานานการงานดี
ทำงานรับใช้ชาติสะอาดซื่อ
เกษียณคือผลงานสานศักดิ์ศรี
มีภรรยาคู่ครองสองชีวี
ศิษย์ยินดีต้อนรับไม่กลับคำ
บ้านของอนงค์นางยินดีต้ิอนรับครูเสมอค่ะ ร้อยเอ็ดอยู่ห่างจากกรุงเทพฯแปดชั่วโมง คิดว่าครูคงพักอยู่กับลูกชายในตอนนี้
ถ้าครูและครอบครัวอยากเปลี่ยนบรรยากาศไปทางอิสานบ้าง ขอเชิญได้ทุกเวลานะคะ ไม่ใช่คนรวยทรัพย์ ไม่ใช่คนสวย แต่มีน้ำใจให้ในยามยาก อาจช่วยไม่ได้ทุกคน ก็ขอส่งกำลังใจให้ ขอให้เพื่อนๆบ้านกลอนปลอดภัยกันทุกท่านค่ะ
ขอฝากข้อความถึงครูไก่ช่างขันที่กลับเมืองไทยไปแล้ว อยู่แถวบางพลัดใช่มั้ยคะ น้ำท่วมหรือเปล่าคะครู
คุณพ่อและคุณแม่ครูไก่ช่างขันอยู่แถวห้วยขวาง เป็นอย่างไรบ้างคะ ครูไก่ช่างขันถ้าว่าง กรุณาติดต่อส่งข่าวคราวให้ลูกศิษย์เรียนนาฏศิลป์ที่วัดไทยในนิวยอร์ค อย่างอนงค์นาง ได้ทราบข่าวคราวกันบ้างนะคะ เป็นห่วงด้วยใจจริงค่ะ มีอะไรที่พอช่วยได้ ยินดีเสมอนะคะ
เป็นไม้บ้าน ชั้นบนมีสองห้องนอน ข้างล่างหนึ่งห้องนอน มีที่นอนหมอนผ้าห่ม มีมุ้งลวด เตาแก้ส น้ำประปา ไฟฟ้า
ไม่มีคนอยู่ ให้คนเช่าขายของที่ตึกเล็กหน้าบ้านแบบไปกลับ และดูแลทำความสะอาดบ้านไม่ให้ปลวกขึ้นค่ะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอนงค์นาง
Lovings
อนงค์นาง เลิฟ 0 คน
