18 ตุลาคม 2554 19:27 น.
อนงค์นาง
ทุกข์เพียงใดใจเราเฝ้ากำหนด
เพราะละลดปล่อยไปไม่ยึดฝัน
ทุกสิ่งมีเกิดดับกับชีวัน
อดทนฟันฝ่าไปไม่ท้อใจ
อาจลำบากยากเข็ญล้วนเป็นทุกข์
อาจล้มลุกคลุกคลานปานศึกใหญ่
ขอสติตั้งรับกับผองภัย
จะมีชัยด้วยใจที่อดทน
มองสายน้ำเชี่ยวกราดขาดสติ
เพราะทุกวินาทีมีสับสน
ต้องเตรียมตัวหนีก่อนอย่าร้อนรน
อย่ารอจนน้ำมาค่อยลาไป
จัดสิ่งของให้พร้อมอย่ายอมแพ้
ขึ้นภูแห่กางเต้นท์หนาวเย็นไหว
นอนดูดาวพราวพร่างกระจ่างใจ
ภูเขาไหนยังว่างปล่อยทางเดิน
อพยพทุกคนอยู่บนเขา
ร้อนหนาวเราไม่รอขอเดินเหิน
ไม่ีมีรถใช้ขาพาเพลิดเพลิน
ยายยิ้มเดินคนเดียวไม่เปลี่ยวใจ
น้ำท่วม อย่างนี้ ทำไมเราไม่เปลี่ยนวิถีชีวิตให้เหมือนยายยิ้ม อยู่กับป่าเขาลำเนาไพร เพราะคนเราสร้างความเจริญ สะดวกสบายมากเกินไป ทำลายธรรมชาติ ถ้าเมืองจะจมน้ำ จะต้องกู้เงินแสนล้านมาเพื่อให้ละลายไปกับน้ำอีกในกี่ปีข้างหน้า เป็นหนี้ไม่จบสิ้น
อยู่กันแบบยายยิ้มดีกว่า พอเพียงและเพียงพอ ปล่อยทุกอย่างให้เป็นหนี้ศูนย์ แล้วเริ่มต้นใหม่ ทุกคนไม่มีหนี้ ไม่มีเทคโนโลยี่ ไม่มีรถ ไม่มีโรงงานอุตสาหกรรม ไม่มีควันพิษ ก่อนที่โลกจะสลายไป
คืนธรรมชาติให้โลก คืนความวุ่นวายทั้งหลาย อยู่กันแบบคนสมัยโบราณ จับปลากิน ใครอยากนอนเรือนแพในน้ำก็นอนไป ใครอยากขึ้นเขาก็อยู่ไป ไม่ต้องก่อสร้างบ้านเรือน อาคาร เรียนหนังสือกันตามธรรมชาติ ใครมีความรู้ก็ช่วยกันสอน
เคยดูรายการของคนที่เขาใช้ชีวิตบนเกาะ ในป่า หรือบนน้ำ เขาก็ยังอยู่ได้ ให้ทุกคนเสมอภาคกันหมด ไม่มีคนจน คนรวย
15 ตุลาคม 2554 10:37 น.
อนงค์นาง
ฉันไม่เคยรักใครที่ไหนอื่น
ชีวิตชื่นกับเธอเสนอสนอง
ยกขึ้นหิ้งเอาไว้ไม่เป็นรอง
เมื่อจับจองต้องรักษาหาบำรุง
เรื่องนอกบ้านงานเยอะเจอะผู้คน
ความสับสนจัดการเพื่องานรุ่ง
แค่คนช่วยเคยชินกลิ่นจรุง
กระโปรงสั้นเขานุ่งเสนองาน
ไปกินข้าวข้างนอกออกสังคม
ไม่สะสมปัญหากลับมาบ้าน
เรย์โนลล์ใช้ให้ขับจนชำนาญ
ในตอนบ่ายกินของหวานที่คอนโด
เธองดงามตามซีรี่ย์ที่นิยม
ช่างเหมาะสมไปไหนไครว่าโก้
ก็ให้เกียรติ์แล้วไงเอาไว้โชว์
ดูแลลูกจนโตเป็นพระคุณ
วาระนี้ควรมองตามสภาพ
ที่ว่าเคยเอิบอาบต้องพอกฝุ่น
มีความสุขแต่ละทีต้องมีลุ้น
ถึงเข้าศูนย์บำรุงไม่รุ่งคืน
ควรเข้าวัดเข้าวาหาธรรมะ
น่าจะต้องลดละคลายขมขื่น
ปรับชีวิตครอบครัวให้กลมกลืน
เมื่อวันคืนเวียนมาต่างลาตาย (คุณฤกษ์)
เนื้ิิอเมียนวลหอมหวานปานน้ำผึ้ง
ยังซาบซึ้งตรึงใจไม่เลือนหาย
ด้วยความดีสะสมบ่มใจกาย
ลูกผัวได้มีสุขไม่ทุกข์ตรม
ช่วยทำมาหากินไม่สิ้นหวัง
พายถึงฝั่งร่วมกันวันสุขสม
เครื่องชำรุดหรือไม่อย่าไปตรม
บุญสร้างสมคู่กันนิรันดร
ไม่เคยพอกหน้าตาหรือผ่าตัด
ไม่เคยดัดจริตคิดหลอกหลอน
หน้าอิ่มสุขมีคู่อยู่เคียงนอน
เอาใจอ้อนทุกวันฝันของเรา
ไปเข้าวัดด้วยกันสม่ำเสมอ
สุขใจเธอกับฉันนั้นไม่เหงา
ไม่ต้องอยู่คนเดียวเปลี่ยวอกเรา
ลูกผัวเฝ้าดูแลไม่แก่ตาย
สาวแค่ไหนไม่สนคนยังสวย
ทำงานด้วยความดีไม่มีสาย
ขอเป็นแม่ศรีเรือนเพื่อนใจกาย
ครอบครัวได้อบอุ่นบุญยังมี (อนงค์นาง)
12 ตุลาคม 2554 07:14 น.
อนงค์นาง
เหนื่อยไหมคะที่รักพักผ่อนบ้าง
อนงค์นางจะนวดถ้าปวดขา
อาบน้ำอุ่นสบายคลายอุรา
พักสายตาสักครู่อยู่ข้างคุณ
เตรียมสำรับกับข้าวคาวหวานพร้อม
ไม่ตรมตรอมวาจาน่าเกื้อหนุน
กำลังใจมากนักรักละมุน
หวานอบอุ่นอ่อนโยนอย่างโดนใจ
ไม่ตำหนิสักคำไม่ย้ำบ่น
ไม่หึงจนใจน้อยคอยผลักไส
ไม่จับผิดคิดร้ายเบื่อหน่ายใคร
มอบยิ้มให้ทุกวันฉันรักเธอ
เธอรักฉันบ้างไหมใคร่ขอถาม
ฉันอยากตามเอาใจใส่เสมอ
จะทุกข์สุขเคียงคู่อยู่กับเธอ
อย่าได้เผลอรักใคร...ฉันไม่ยอม
อยู่นอกบ้านเป็นผู้หญิงทำงาน กลับเข้าบ้านขอเป็นผู้หญิงอ่อนหวาน ปรนนิบัติคนรักด้วยหัวใจอบอุ่น อ่อนละมุน ขอให้รักฉันเพียงคนเดียวก็พอ ฉันขอเป็นที่หนึ่งในกระท่อมเพียงผู้เดียว ไม่ขอเป็นสองรองใคร
ไม่อยากเป็นอะไรมากไปกว่าเป็นลูกที่ดี เป็นแม่ของลูกที่ดี เป็นศรีภรรยาที่น่ารัก เป็นผู้หญิงที่รักครอบครัว ทำอาหาร เย็บผ้า ทำงานบ้าน
ฉันขอเป็นคนที่รักคุณ อยู่ข้างคุณไปจนวันตาย
1 ตุลาคม 2554 15:46 น.
อนงค์นาง
เคยบ้างไหมเจอใครที่น่ารัก
อยากหยุดทักทายกันเพราะหวั่นไหว
คนอะไรน่ารักปักตรึงใจ
มองทางไหนดูดีมีเมตตา
เจอทีไรแอบมองต้องรีบหลบ
กลัวเธอพบพิรุธสุดฝันหา
ยามเธอยิ้มจริงใจใสซื่อนา
อยากบอกว่าแอบรักและภักดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอนงค์นาง
หน้าส่วนตัว
834
