13 กุมภาพันธ์ 2553 12:48 น.
อนงค์นาง
หัวใจแม่อบอุ่นกาีรุณย์ปลื้ม
ไม่เึคยลืมลูกแม่้เฝ้าแลหา
คิดถึงลูกอยู่ไกลจำใจลา
รักเท่าฟ้ากว้างใหญ่ในจักรวาล
รักของแม่บริสุทธิ์ดุจน้ำค้าง
หยดลงกลางใจลูกผูกสงสาร
คอยเมตตาห่วงใยในดวงมาลย์
ตราบชั่วกาลชั่วกัลป์นิรันดร
ความสุขของแม่คือ ทำอาหารที่ลูกๆชอบ
2 กุมภาพันธ์ 2553 11:25 น.
อนงค์นาง
แม่อุ้มท้องเก้าเดือนเหมือนนานนัก
ได้ตระหนักรักลูกผูกสงสาร
ยามลูกดิ้นดีใจให้เบิกบาน
จิตสำราญยินดีแสนปรีดา
ให้กำเนิดเลี้ยงเจ้าเฝ้าคอยรัก
ห่วงใยสักเพียงใดให้ศึกษา
ส่งเข้าเรียนหนังสือคือปัญญา
จิตเมตตาผู้อื่นให้ชื่นชม
ทำงานหนักทุกอย่างทางลำบาก
ไม่ขอจากทิ้งไปให้ขื่นขม
เพียงลูกตั้งใจเรียนเพียรนิยม
อย่าจ่อมจมเกียจคร้านงานไม่เอา
มีวิชาเหมือนทรัพย์นับล้านแสน
จากดินแดนบ้านเกิดเปิดโลกเขา
อดทนเถิดลูกรักแม้หนักเบา
ใจของเราร่มเย็นก็เป็นพอ
2 กุมภาพันธ์ 2553 10:08 น.
อนงค์นาง
เข้านอนกราบสามีดีจริงหรือ
โบราณถือควรทำประจำจิต
ลองทำดูรู้สึกเขินนิดนิด
ทำแล้วจิตใจดีมีผลบุญ
เขาทำคุณแก่เราแม่และลูก
ต่างคอยปลูกสัมพันธ์อันเกื้อหนุน
ดูแลเราเข้าใจให้การุณย์
รักละมุนอุ่นอิงไม่ทิ้งไป
ขอให้อายุมั่นขวัญยืนยิ่ง
ใจสุขจริงทุกวันฝันสดใส
กราบทุกคืนใช่ฝืนตื้นตันใจ
กุศลได้เห็นธรรมนำเมตตา
ชีวิตคู่หาใช่ชีวิตใคร่
ความห่วงใยมากมายคลายตัณหา
เข้าใจกันเกินพอขออย่าลา
ปรารถนาได้อยู่สู้ด้วยกัน