6 ธันวาคม 2552 11:36 น.
อนงค์นาง
ขอบคุณที่รักษาเยียวยาแม่
มานานแท้สี่สิบปีไม่หนีหาย
แม่เป็นโรคธัยรอยด์พิษมากมาย
รักษาได้ควบคุมอย่ากลุ้มใจ
กลับเมืองไทยขอไปคารวะ
อำนาจพระศรีรัตน์คุ้มครองให้
พญ.มาคุ้มครองรอดปลอดภัย
เป็นขวัญใจคนไข้ชั่วนิรันดร์
5 ธันวาคม 2552 04:00 น.
อนงค์นาง
ยังจำได้ในวันอันอบอุ่น
ผู้การุณย์ให้เกิดประเสริฐแสน
พระคุณพ่อกว้างใหญ่ในดินแดน
ไม่อาจแทนได้หมดช่างงดงาม
พ่อผ่าฟืนยืนสู้ดูเข้มแข็ง
แม้เหนื่อยแรงไม่บ่นให้คนถาม
สองมือพ่อหาบน้ำไหล่ค้ำตาม
เหงื่อไหลลามเปียกกายเช้าบ่ายเย็น
บ้านนาเราน่าอยู่ดูไม่เหงา
พ่อคอยเฝ้าปัดกวาดสะอาดเห็น
พ่อทำนาเลี้ยงไก่ไม่ลำเค็ญ
ยามคืนเพ็ญนอนเล่นเป็นเพื่อนเรา
พ่อสอนให้มีใจใฝ่ศึกษา
เรียนวิชาหาทรัพย์ไม่อับเฉา
ให้ขยันซื่อตรงอนงค์เจ้า
รู้รักเขารักเราเอาใจกัน
อย่าดูหมิ่นผู้ใดให้ความรัก
แม้เขาจักเป็นศัตรูเชิดชูขวัญ
ให้อภัยใจดีนี้สำคัญ
คอยแบ่งปันน้ำใจและไมตรี
ลูกซาบซึ้งคำสอนขอวอนไหว้
ปวงเทพไท้ปกป้องคุ้มครองศรี
เดินตามพ่อไม่ท้อขอทำดี
ทำหน้าที่คนไทยใจกตัญญู
เชิดชูชาติศาสน์กษัตริย์แม้พลัดถิ่น
ต้องทำกินห่างไกลไม่อดสู
อนุรักษ์ประเพณีที่มีครู
หมั่นเรียนรู้ศิลปวัฒนธรรม