29 ตุลาคม 2552 18:09 น.

ครูกระดาษทราย....ใช่เลย

วันนี้ขอกลอนเปล่านะคะ

ฝันในวันนี้ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับชีวิตแม่บ้าน ผู้หญิงทำงาน แม่ของลูก มายี่สิบปีเต็ม เคยทำงานมาหลายอย่างมากมาย แต่ก็ไม่เคยที่จะลืมฝันที่อยากทำให้ได้สักวันหนึ่ง คือการได้ศึกษาต่อหลังจากเรียนจบมานานมาก เป็นศิษย์เก่าสถาบันเดียวกับครูกระดาษทราย ผู้หญิงในอุดมคติ

ตอนนี้ครูกระดาษทรายเป็นรุ่นพี่ไปแล้ว แต่รุ่นป้าคนนี้ยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ ตอนนี้ได้ไฟเขียวจากทุกคนในครอบครัวแล้วว่า อนุญาตให้ลุยโลด ไม่ต้องห่วงใครๆ ทุกคนโตแล้ว รับผิดชอบตัวเองได้ ทั้งสามี และลูกสาวทั้งสอง ทั้งแม่ พี่สาว และพี่ชาย สนับสนุนเต็มที่ ให้เป็นกำไรของชีวิต ถ้าทุนทรัพย์ไม่พอ พี่ๆจะช่วย เพราะพ่อแม่สั่งไว้ให้ดูแลน้องคนเล็กไปตลอดชีวิต

อนงค์นางขอเลือกชีวิตโสดสักพักค่ะ จะไปหย่ากันอาทิตย์หน้า ไม่ได้โกรธเคืองอะไรกัน คนข้างเคียงเขายินดีดูแลลูกของเราให้ เพราะเขามีงานที่นี่ที่กำลังก้าวหน้า มีความสุขกับงาน ถ้าเราเป็นคู่แท้ ก็คงได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก เราต่างดูแลกันมานานแล้ว แยกกันไปหาคำตอบให้ชีวิต ห่างกันบ้างอาจจะดีกว่าเดิม

อนงค์นางสบายใจแล้วค่ะ ไม่มีใครคัดค้าน ให้โอกาสผู้หญิงวัยทองอย่างเรา อีกสามเดือนพบกันที่เมืองไทยนะคะ ถ้าทำงานในกรุงเทพฯ อยากสอบเรียนต่อที่สถาบันเก่า คือ ประสานมิตร ถ้าทำงานที่ชลบุรี ที่ม.บูรพา เตรียมอ่านตำราสอบ
กำลังติดต่อขอกลับไปทำงานที่เดิม คือ กสท. และกระทรวงศึกษาธิการอยู่ค่ะ ถ้าไม่ได้ ก็ทำโรงเรียนเอกชน

ชอบชีวิตแบบครูกระดาษทราย ได้ทำงาน เรียนต่อ ไปเที่ยวกับอาจารย์ และเพื่อนๆเป็นกลุ่ม ไม่ต้องมีเรื่องรักใคร ให้ปวดหัวใจ

ขอบคุณนะคะ เพื่อน น้องๆที่เป็นกำลังใจให้มาตลอด ตื่นเต้น จะได้กลับบ้านค่ะ วางแผนเที่ยวหลายที่ ใครอยากไปเที่ยวด้วยกัน ยินดีนะคะ ที่นั่งในรถยังว่าง