21 มกราคม 2553 10:26 น.
อนงค์นาง
สิบเก้ากุมภาพันธุ์ฉันจะกลับ
แม่คอยรับขวัญลูกผูกพันหนอ
ห้าปีครึ่งซึ้งใจได้เฝ้ารอ
เค้าท์ดาวน์จ่อฝันใกล้สดใสพลัน
ตื่นเต้นนักได้ลามาพักผ่อน
ต้องจากจรบ้านเกิดเปิดทางฝัน
สิบหกปีผ่านไปไวเหมือนกัน
ชีวิตฉันต้องสู้อยู่เหมือนเดิม
วันนี้จ่ายค่าตั๋วเครื่องบินแล้วค่ะ สายการบินNorthwest ถึงเมืองไทยวันที่ 20 ก.พ เวลาเกือบเที่ยงคืน ไปกันสองคนพี่น้อง
เวลาทั้งหมดแค่สิบห้าวันเองค่ะ เพื่อนท่านไหนว่าง อนงค์นางขอเชิญ ไปสังสรรค์ รับประทานอาหารด้วยกันที่ บ้านพี่สาวที่ชลบุรีวันที่ 21ก.พ และ 27 ก.พไปทำบุญขึ้นบ้านใหม่ที่ร้อยเอ็ดด้วยกันนะคะ จะเป็นเกียรติอย่างสูง
วันที่ 7ก.พ ได้รับเชิญไปพรีเซนต์โครงการถักพรมห่มน้องที่โบสถ์ค่ะ จะทำอาหารไทยไปเลี้ยงผู้บริจาค มีผัดไทย ขนมจีน แกงเขียวหวานไก่ ขนมหม้อแกง อนงค์นางจะรำอีสานลำเพลินให้ฝรั่งชม เป็นการขอบคุณที่มีน้ำใจให้กัน จะได้เอาผ้าพันคอไปบริจาคให้เด็กบนดอย ตอนนี้กำลังหัดรำที่วัดไทยค่ะ
อนงค์นางไม่ชอบโกหกใคร ไม่ชอบทำอะไรที่ผิดศีลธรรม เรื่องหย่าก็หย่าจริง ยังไม่แต่งงานใหม่ค่ะ ขอกลับบ้านไปหาแม่ก่อน สัญญาว่าจะทำโครงการอะไร ต้องทำให้ได้อาจช้าหรือเร็วแล้วแต่จังหวะและความพร้อม
19 มกราคม 2553 09:01 น.
อนงค์นาง
อยากให้เขาบวชหัดสวดมนต์สงบ
ให้เขาพบแสงธรรมประจำขวัญ
อยากให้เขาเข้าวัดเป็นกำนัล
คือของขวัญล้ำค่าปรารถนาจริง
เขาไม่ยอมพร้อมใจในวันนี้
ดวงฤดีคอยรอขอหนึ่งสิ่ง
เมื่อไหร่เขาเข้าวัดสุขใจจริง
เป็นบุญยิ่งยังฝันวันนั้นมา
ขอกุศลผลบุญค้ำจุนช่วย
ถ้าไม่ม้วยจากกันฝันจริงหนา
อยากเห็นเขาซึ้งธรรมใจศรัทธา
เข้าวัดวาเป็นศิษย์จิตใจดี
ไม่ยอมท้อขอสู้เพื่อช่วยเขา
ใจของเราเชื่อมั่นไม่หันหนี
ปรนนิบัติดูแลแก่เฒ่ามี
ใจฉันนี้พร้อมอยู่คู่นิรันดร์
18 มกราคม 2553 11:29 น.
อนงค์นาง
ทุกคนเคยทำผิดอย่าคิดโกรธ
การยกโทษนั้นดีมีคุณหนอ
ถ้าฉันทำผิดไปไม่รั้งรอ
เอ่ยคำขอโทษด้วยช่วยอภัยกัน
ฉันมีความไม่ดีนี้มากนัก
แม้ไม่รักอย่าเกลียดหรือเดียดฉันท์
อภัยได้ขอให้อย่าไล่กัน
เพราะฉันนั้นรักเพื่อนเหมือนครอบครัว
อันความรักงดงามทุกยามคิด
รักเำื่ป็นมิตรจิตใจให้ยิ้มหัว
รักกันในบ้านกลอนสอนใจตัว
รักกันทั่วทุกคนบนลานกวี
มองคนในแง่ดีไม่มีร้าย
เกิดแล้วตายทุกคนยากพ้นหนี
จิตใจเพียงเมตตาทุกนาที
รักเป็นพี่น้องกันสุขสันต์เพลิน
16 มกราคม 2553 08:22 น.
อนงค์นาง
รักของเธอไม่คลายสายใยสาน
ยังเบ่งบานหวานอยู่มิรู้หาย
ยากหาใครไหนเล่าเข้าใจกาย
รักสุดท้ายคือเธอจึงเพ้อครวญ
โลกความจริงเธอคอยร้อยความรัก
ห่วงใยนักทุกคราอย่ากำสรวล
พ่อของลูกคนดีที่รัญจวน
ไม่อาจสวนกระแสเพราะแน่ใจ
เป็นโสดได้ไม่นานก่อสานเริ่ม
มอบรักเพิ่มให้กันวันสดใส
ลูกคือโซ่ทองที่คล้องหทัย
ตั้งต้นใหม่วันนี้เปรมปรีดา
อภัยให้แก่กันร่วมฝันคู่
เชยชิดอยู่เคียงครองสองใจหนา
สร้างวิมานห่างไกลไม่ร้างลา
เราสัญญารักกันนิรันดร
14 มกราคม 2553 02:22 น.
อนงค์นาง
เธอกับฉันเรานั้นรักกันนัก
เรารู้จักคบกันวันเดียงสา
บ้านติดกันวิ่งเล่นเห็นทุกครา
เธอแก่กว่าหนึ่งปีใจดีจัง
เธอตามใจทุกอย่างน้องนางซึ้ง
ไม่เคยขึ้งโกรธใครให้สมหวัง
ไม่เคยแตะต้องให้ใจระวัง
ดูแลยังกับฉันนั้นเลิศเลอ
ยี่สิบปีกว่าที่มีเพื่อนรัก
เคยงอนนักเธอง้อขอโทษเสมอ
ไม่เคยคิดรักใครได้เท่าเธอ
ฝันละเมอแต่งงานมีบ้านงาม
แล้ววันหนึ่งถึงคราสารภาพ
ใจแปลบปลาบง่อยเปลี้ยละเหี่ยถาม
เธอยอมรับรักชายใจหายตาม
อึ้งทุกยามที่คิดพิษรักลวง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอนงค์นาง
หน้าส่วนตัว
1415
