22 พฤษภาคม 2553 13:18 น.
อนงค์นาง
ยามหัวใจให้รักมักเป็นสุข
คอยปลอบปลุกทุกคราพาสมหวัง
กำลังใจไม่หมดสดชื่นจัง
ยามสิ้นหวังพลังรักคอยภักดี
ทางชีวิตคิดไปไม่ราบเรียบ
อย่าเปรียบเทียบกับใครไม่หลีกหนี
แม้ล้มลุกคลุกคลานบ้านไม่มี
ขอชีวีมีรักคอยทักทาย
ตื่นลืมตามาใหม่สดใสนัก
มอบความรักให้กันมันไม่สาย
เอื้ออาทรก่อนบ้างไม่วางวาย
เผื่อล้มตายหายพรากไปจากกัน
เกลียดโกรธกันบั่นใจทำไมเล่า
เอาใจเขาเข้าใจได้สุขสันต์
ยามสุขทุกข์คอยอยู่ดูแลกัน
ทางเดินนั้นฝันสร้างอย่างงดงาม
18 พฤษภาคม 2553 22:15 น.
อนงค์นาง
มองสายฝนหล่นรินพื้นดินชุ่ม
ละอองคลุมรุมฟ้าน่าพิศวง
ฝนหยาดแรกแปลกไหมใจอนงค์
โปรยปรายลงพลิ้วไหวฉ่ำใจพลัน
มองโลกให้ไม่เหงาเข้าใจจิต
ใ้ช้ชีวิตงดงามตามที่ฝัน
ฟังเพลงเพราะเสนาะหูดูรำพัน
พักผ่อนกันวันหยุดสุดปรีดา
ฝนยังพรมลมผ่านผ้าม่านไหว
ดอกไม้ใบชูช่อล้อปักษา
ผีเสื้อเริงระรื่นดูชื่นตา
เมฆลอยมาแต่ไกลไร้ฟ้าคราง
หยาดสุดท้ายปลายฝนบนทางรัก
ต่างพิงพักดวงใจไม่หมองหมาง
หัวใจหวานอบอุ่นละมุนนาง
สายฝนจางห่างไปพาใจครวญ
14 พฤษภาคม 2553 16:10 น.
อนงค์นาง
ขอแนะนำมูลนิธิอภิธรรม
งามเลิศล้ำน้ำใจหาใครเหมือน
พี่ดอกแก้วพัฒนาน่าไปเยื่อน
รอวันเดือนไปกราบตราบเมตตา
ศึกษาธรรมนำใจให้ผ่องผุด
ใสประดุจน้ำค้างกลางเวหา
ชื่นชมพี่แสนดีที่กรุณา
ไม่อิจฉาผู้ใดไม่ชิงชัง
เห็นความดีที่สร้างพ้นทางทุกข์
ได้แต่ปลุกปลอบใจให้ความหวัง
อยากทำดีเหมือนพี่นี้จีรัง
คนน่าชังอย่างน้องร่ำร้องจริง
9 เมษายน 2553 17:06 น.
อนงค์นาง
ขอลบนะคะ รับไม่ได้กับภาษาที่บางคนใช้ เศร้าใจค่ะ