8 มกราคม 2548 18:26 น.
องค์หญิงน้อย
ยามสายสายตะวันฉายเจิดจรัส
วาโยพัดเย็นกายคลายหมองศรี
ช่วยให้ใจเย็นดั่งสายนที
แล้วก็มีธรณีพิบัติมา
คลื่นยักษ์โถมกระหน่ำเท่าตึกสามชั้น
เจ็บเป็นพันกลางทะเลนอนแผ่หลา
ศพเกลื่อนกลาดดาษดาลอยล่องมา
น่าเวทนาสงสารญาติจับใจ
เกิดเป็นไทยไทยด้วยกันไม่ทอดทิ้ง
เหนือออกตกใต้มิ่งแดนสยาม
ทะเลใต้แหล่งท่องเที่ยวที่สวยงาม
บัดนี้เหลือเพียงความให้ได้ยิน
ป.ล.แต่ถ้าจะไม่ให้มันเหลือเพียงความแล้วล่ะก็ พวกเราทุกคนต้องช่วยกันอนุรักษ์ไว้ ช่วยกันฟื้นฟูให้มันกลับคืนสู่สภาพเดิมให้เร็วที่สุดนะคะ
8 มกราคม 2548 18:12 น.
องค์หญิงน้อย
อยู่ดีดีก็มีน้ำใสอาบหน้า
เป็นเพราะว่าเธอจากไปไม่แลเหลียว
พอตอนจบฉันก็ต้องอยู่คนเดียว
สุอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย
คิดไปถึงวันแรกที่เพิ่งรู้จัก
คิดกับเธอก็แค่เพียงเพื่อนสหาย
แต่พอเธอจากไปใจและกาย
ก็วุ่นวายสั่นสั่นเพราะคิดถึงเธอ
เธอจากไปอยู่ที่ไหนก็รู้อยู่
นั่งคิดดูว่าเธอจำฉันได้ไหม
อยากจับปากกาเขียนบรรยายไป
บอกให้รู้ว่าฉันรักเธอเหลือเกิน
7 มกราคม 2548 19:51 น.
องค์หญิงน้อย
อยากให้เธอนั้นรู้ว่าวันนี้
ฉันยังรอเธอที่เดิมไม่ไปไหน
ฉันจะรอกว่าเธอนั้นจะเปลี่ยนใจ
เหงาเมื่อไรแล้วเราค่อยมาคบกัน
ใจของฉันยังมั่นคงไม่แปรเปลี่ยน
รักของเธอยังวนเวียนในใจฉัน
รักของเธอนี้คือรักนิรันดร์
รักเธออยู่ในใจฉันตลอดไป
แม้วันนี้เธอจะยังมีใครอื่น
ยังชื่นมื่นกับรักใหม่ที่สดใส
เป็นเช่นนี้ฉันอยากบอกว่าดีใจ
ไม่เป็นไรฉันไม่เสียเวลารอ
หน้าส่วนตัว
1580
