สุขสันต์วันของพ่อ

อ.วรศิลป์

"  ไทรต้นใหญ่หักโค่นไปนานแล้ว
ดั่งดวงแก้วแตกสลายกลายเป็นผง
รู้ทั้งรู้ว่าชีพคนใช่คงทน
มิอาจพ้นล่วงลับดับชีวี "

*************

ชายหนุ่มจับจ้องภาพซีดจางของบิดาที่อยู่ตรงหน้า
สองมือประสมเสมออก
ความเงียงแห่งรัตติกาลประหนึ่งจะเร่งเร้าให้หวนคิดถึงภาพอดีต
ธูปน้อยในมือที่จุดไว้ถูกปักลงกระถางใบน้อย
ควันหอมสีขาวนวลลอยตลบอบอวล

**************

"  พ่อจ๋า  พ่ออยู่ไหน
พ่อรู้ไหมวันนี้ลูกคิดถึง
อบอุ่นกอดพ่อนั้นยังติดตรึง
วันของพ่อ....อีกคราหนึ่งมาถึงแล้ว "

**************

ความรู้สึกของชายหนุ่มยามนี้ยากที่จะอธิบายให้ผู้ใดเข้าใจ
และสิ่งที่มากกว่าคำว่า " คิดถึง " นั้น
ก็คงจะเป็นการที่พ่อจากเขาไป
ในขณะที่ยังมีอะไร ๆ อีกตั้งมากมาย
ที่เขาปรารถนาจะทำเพื่อทดแทนคุณ

สายลมเอื่อยนำพาแมลงตัวน้อยบินผ่านหน้าชายหนุ่ม
เสียงรถยนต์แว่วมาแต่ไกล
หยดน้ำใส ๆ ปริ่มขอบตาทั้งสองข้าง
ก่อนจะเอ่อท้นและรินไหลผ่านสองแก้มอย่างอ้อยอิ่ง

****************

" พ่อจ๋า  หากได้เกิดอีกสักครั้ง
ลูกก็หวังเป็นลูกพ่ออีกสักหน
จะร่ำรวยจะลำบากหรือยากจน
ลูกไม่สนเพียงขอมีพ่อเคียง "

*****************

ช่อพุทธรักษาในมือถูกวางลงเบื้องหน้าภาพนั้น
สิบนิ้วและหน้าผากเขาจรดพื้น
ชายหนุ่มค่อย ๆ ยันกายขึ้นสบตากับภาพของพ่ออีกครั้ง
" สุขสันต์วันของพ่อ " ครับ



** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **