17 พฤศจิกายน 2549 09:24 น.
อ.วรศิลป์
ลูกรักของพ่อ...ลูกรู้หรือเปล่า ?
นับตั้งแต่วันที่พ่อแต่งงานกับแม่
พ่อก็รอคอยการเกิดมาของลูกอย่างใจจดใจจ่อ
ลูก....ผู้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข
ลูก....ผู้เป็นพยานความรักระหว่างพ่อกับแม่
ลูก....ผู้เป็นส่วนเติมเต็มให้กับชีวิตครอบครัว
และนับตั้งแต่วันที่รู้ว่า....พ่อกำลังจะมีลูก
นับตั้งแต่วันที่แม่บอกกับพ่อว่ามีลูกอยู่ในครรภ์
** ความปิติยินดีก็ท่วมท้นอยู่ในใจ **
พ่อเฝ้าทนุถนอมตั้งแต่ลูกยังไม่เกิด
พ่อเอาใจใส่และดูแลแม่ของลูกเป็นอย่างดี
และถึงแม้พ่อจะไม่ใช่คนอุ้มท้อง
แต่พ่อก็ได้เรียนรู้ความยากลำบากของแม่ไม่น้อย
หลายเดือนที่พ่อกับแม่ช่วยกันตระเตรียมทุก ๆ อย่างที่จำเป็น
ในที่สุด......วันที่รอคอยก็มาถึง
วันนั้นพ่อพาแม่ไปโรงพยาบาล
ที่นั่น....พ่ออยู่เคียงข้างแม่ตลอดเวลาเพื่อรอรับขวัญลูกพร้อม ๆ กัน
และทันทีที่ลูกเกิด....จำได้ว่าน้ำตาพ่อไหล
ความปิติยินดีภายในเอ่อท้น....เมื่อร่างน้อย ๆ ของลูกพริ้มหลับอยู่ในอ้อมกอด
พร้อม ๆ กับความตั้งใจว่า " พ่อจะรักและเลี้ยงดูลูกของพ่อให้ดีที่สุด "
หลายปีผ่านไป
ลูกรัก...พ่อขอโทษ
ถ้าการกระทำบางอย่างของพ่อทำให้ลูกไม่สบายใจ
ถ้าคำพูดบางคำของพ่อทำให้ลูกทุกข์ใจ
ถ้าพ่อไม่สามารถให้ทุกสิ่งที่ลูกขอและอยากได้
ถ้าพ่อเคยทำโทษลูกอย่างขาดเหตุผล
ถ้าพ่อไม่ได้เป็นตัวอย่างดีแก่ลูกในหลาย ๆ เรื่อง
.................
แต่ขอลูกพึงจดจำไว้ว่า " พ่อรักลูก "
รักตั้งแต่ลูกยังไม่เกิด และ จะรักตลอดไป
พ่อขอเพียงเท่านี้จริง ๆ
.................
รักลูกเสมอ
พ่อ
15 พฤศจิกายน 2549 14:16 น.
อ.วรศิลป์
" จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ขอข้าวขอแกง ขอแหวนทองแดงผูกมือน้องข้า
ขอช้างขอม้า ให้น้องข้าขี่ ขอเก้าอี้ให้น้องข้านั่ง
ขอเตียงตั้งให้น้องข้านอน ขอละครให้น้องข้าดู
ขอยายชูเลี้ยงน้องข้าเถิด ขอยายเกิดเลี้ยงตัวข้าเอง "
เด็กน้อยผู้หนึ่งก้มหน้าก้มตาอ่านข้อความบนกระดาษในมืออย่างตั้งอกตั้งใจ
น้ำเสียงสดใสกังวานไปทั่วเรือน
" อ้าว....ลูกไม่ขอให้พ่อกับแม่เลี้ยงลูกหรือ ? " เสียงพ่อกระเซ้าแหย่ทันทีที่
สิ้นเสียงลูกชาย
" พ่อครับ นี่มันแค่ตัวหนังสือ ผมจดตามครูมา พรุ่งนี้คุณครูจะให้อ่านทีละ
คน ไม่เห็นเกี่ยวกับพ่อกับแม่เลย " หนูน้อยอธิบายด้วยน้ำเสียงออดอ้อนตามประสา แววตาเป็นประกายด้วยความรู้สึกอบอุ่นและเป็นสุข ส่วนแม่แอบยิ้มอยู่ในครัว ขณะที่สองมือง่วนอยู่กับถ้วยชามกองโต
" อ้าว ไม่รู้สิ พ่อคิดว่า........." พ่อเอื้อมมือไปลูกหัวลูกชายอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับลุกเดินออกไปหน้าบ้าน ในขณะที่เสียงสดใสของหนูน้อยเริ่มดังอีกครั้ง " จันทร์เอ๋ย....."
..........................
กลางดึกคืนนั้น เทวดาองค์หนึ่งปรากฎมาหาหนูน้อย
" เด็กเอ๋ย เรามีเรื่องราวจะบอกเจ้า พ่อของเจ้าจะอยู่กับเจ้าได้อีกไม่นาน แต่ไม่ต้องกลัว เพราะเจ้ายังมีแม่คอยดูแลเจ้าอยู่ "
หนูน้อยนิ่งไปชั่วขณะ ไม่แน่ใจกับภาพที่เห็นและสิ่งที่ได้ยิน และแล้วความกลัวก็อุบัติขึ้นในจิตใจ น้ำเสียงสั่นเครือ ถ้อยคำหลุดลอดจากปากหนูน้อยอย่างยากเย็น " ทำไมพ่อผมต้องตายครับ ? "
" เราไม่รู้ บอกได้แต่เพียงว่า เวลาของพ่อหนูใกล้หมดเต็มทีแล้ว " เทวดาองค์นั้นตอบ
สองมือหนูน้อยสั่นเทา ขณะก้มลงกราบแทบเท้าเทวดา " ผมขอท่านได้ไหมครับ ? "
" ถ้าไม่ยากเกินไป เราคงไม่ปฏิเสธ เพราะหนูเป็นเด็กดี " เทวดากล่าวกับหนูน้อย
" อย่าเพิ่งให้พ่อผมตายได้ไหมครับ ? ....ผม...ผมรักพ่อผม "
" ได้สิ ถ้าหนูจะให้สัญญา "
" สัญญาอะไรครับ ? " หนูน้อยถาม
" ก็สัญญาว่าหนูจะเป็นเด็กดีตลอดไปไงล่ะ สัญญาได้ไหม ? "
...........................
หนูน้อยสะดุ้งตื่นเพราะเสียงหมาที่เลี้ยงไว้ พ่อลืมตาขึ้นมอง ดึงหนูน้อย เข้ามากอด พูดว่า " นอนเสียเถอะลูก ไม่มีอะไรหรอก "
หนูน้อยเอื้อมมือกอดพ่อไว้แน่น ก่อนจะปิดตาลงอีกครั้ง
" ได้ครับ ผมสัญญา " หนูน้อยรำพึงในใจ ก่อนจะกระซิบบอกพ่อเบา ๆ ที่ข้างหู " พ่อครับ ผมรักพ่อ "
13 พฤศจิกายน 2549 10:03 น.
อ.วรศิลป์
ลูกรักของพ่อ
พ่อไม่สัญญาหรอกนะว่า....พ่อจะให้ทุกอย่างที่ลูกขอ
แต่พ่อขอสัญญาว่า....พ่อจะให้แต่สิ่งดีแก่ลูก ดีที่สุดเท่าที่จะให้ได้
พ่อไม่สัญญาหรอกนะว่า....พ่อจะมีทุกอย่างที่ลูกอยากได้
แต่พ่อขอสัญญาว่า.....ลูกจะไม่ขาดในสิ่งจำเป็นทั้งหลายทั้งปวง
พ่อไม่สัญญาหรอกนะว่า.....พ่อจะไม่ดุหรือไม่ทำโทษลูก
แต่พ่อขอสัญญาว่า.....การทำโทษของพ่อจะสมเหตุสมผลทุกครั้ง
พ่อไม่สัญญาหรอกนะว่า.....พ่อจะคิดถึงลูก 24 ชั่วโมง
แต่พ่อขอสัญญาว่า.....ลูกคือคนสำคัญที่สุดของพ่อตลอดไป
พ่อไม่สัญญาหรอกนะว่า.....พ่อจะไม่ทำอะไรผิด
แต่พ่อขอสัญญาว่า......พ่อจะพยายามทำผิดให้น้อยที่สุดเพื่อลูก
** พ่อสัญญา **
หน้าส่วนตัว
1812
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
