19 มกราคม 2555 14:25 น.
อ.วรศิลป์
แมวบางตัว....น่ารัก ช่างประจบประแจง
แมวบางตัว....เคร่งขรึม น่าเกรงขาม
แมวบางตัว....ขี้เล่น ชอบหยอกล้อสนุกสนาน
แมวบางตัว....ดูลึกลับ สีขนและดวงตา..ดูน่ากลัว
แมวบางตัว....ผู้คนเกลียดชังด้วยเหตุที่ว่าเป็น " แมวขโมย "
....................
การมีสัตว์เลี้ยงดี ๆ สักตัวไว้ที่บ้าน
เป็นหนึ่งในความอภิรมย์ของชีวิต
ขออภัย......ถ้าคุณไม่ชอบแมว
ลองหาดูสิครับว่า....คุณเหมาะกับอะไร ?
หรืออะไร...ที่เหมาะกับคุณ ?
19 มกราคม 2555 08:51 น.
อ.วรศิลป์
นั่งคุยกับดวงจันทร์วันเพ็ญ......(ตามลำพัง)
" เราอิจฉาเจ้านะ ดวงจันทร์ เจ้าสวยมาก ๆ คืนนี้ "
...................
ดวงจันทร์กระซิบตอบเบา ๆ พอได้ยิน ว่า
" อย่าอิจฉาเราเลย เพราะบางทีสิ่งที่เห็นก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด...เสมอไป "
" ยิ่งเราสุกสว่างมากเท่าใด เราก็ยิ่งโดดเดี่ยวมากขึ้นเท่านั้น "
" คนนั้น คนนี้ พูดกันว่า...ดวงจันทร์เป็นของฉัน ฉันจึงต้องเป็นของทุกคน "
" แต่ฉันไม่สามารถเป็นเจ้าของใครได้....แม้สักคนเดียว "
" ที่สุด...ถ้าเลือกได้ ฉันขอเป็นเพียงดาวดวงเล็ก ๆ ที่ระยิบระยับอย่างมีความสุขท่ามกลางหมู่มิตรดีกว่า "
.................
คืนนั้น....ฉันกล่าวลาดวงจันทร์แสนงาม
จำได้ว่า....ฉันเข้านอนพร้อม ๆ กับคำถามที่ยังค้างคาในใจอยู่
12 มกราคม 2553 14:29 น.
อ.วรศิลป์
ศิษย์ข้า
บัดนี้....ถึงเวลากล่าวคำอำลา
บัดนี้....ถึงเวลาที่ต่างคนจำต้องแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง
บัดนี้....ถึงเวลาสิ้นสุดภาระหน้าที่ของเรือจ้างลำนี้แล้ว
ได้เวลาส่งพวกเธอขึ้นฝั่งแล้ว
ขอบใจพวกเธอทุกคนที่เป็นเพื่อนร่วมทางมาด้วยกัน
ตลอดระยะเวลายาวนาน
อดที่จะกังวลและห่วงใยไม่ได้กับพวกเธอบางคน
ด้วยไม่รู้ว่าภายภาคหน้า...จะลงเอยเช่นไร
แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีหวัง....มีหวังในความก้าวหน้า
และความสำเร็จของทุก ๆ คน
จงอย่าลืมว่า " พวกเธอคือศิษย์................"
พวกเธอทุกคนคือความหวังของพ่อแม่ ของสถาบัน และ ของสังคม
ดังนั้น จงตั้งมั่นอยู่ในความดีเสมอเป็นนิจ
จงประพฤติปฏิบัติตนเป็นเยาวชนที่ขยันหมั่นเพียร
ซือสัตย์ มัธยัสถ์ และ รักความก้าวหน้า
จงเป็นลูกที่ดีของบิดามารดา
รู้จักรักษาเกียรติยศชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล
อีกทั้งทำให้เจริญงอกงามตามกำลังความสามารถ
จงรู้จักบังคับตนให้อยู่ในกรอบของศีลธรรมและความพอดี
จงเลือกคบเพื่อนอย่างฉลาด
จงระมัดระวังเรื่องการใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น
จงเป็นคนกล้ายอมรับความจริง กล้าที่จะทำความดี
ตลอดจนกล้าแสดงออกอย่างสร้างสรรค์ในทางที่ถูกที่ควร
จงเป็นคนใฝ่รู้และพยายามแสวงหาความรู้ใส่ตัวอยู่เสมอ
จงเป็นคนมีเหตุผล และ รู้จักใช้ปัญญาในการแก้ไขปัญหา
จงฉลาดรอบคอบในทุกกรณีของชีวิต
จะตระหนักในคุณค่าของวันเวลาและใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า
จงเป็นคนมีน้ำใจ รู้จักแบ่งปันและเสียสละตามกาลอันควร
จงระมัดระวังกิริยามารยาทและการพูดจา
รู้แม้กระทั่งการแต่งกายให้ถูกต้องเหมาะสมกับกาละเทศะและฐานะ
จงเป็นศิษย์ที่เคารพเชื่อฟังและให้เกียรติครูอาจารย์
จงเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่..ด้วยการเคารพเชื่อฟัง
และประพฤติปฏิบัติแต่สิ่งดี
จงมีความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ
จงรักษามิตรภาพความเป็นเพื่อนระหว่างกันไว้ตราบนานเท่านาน
จงสามัคคีปรองดองและช่วยเหลือเกื้อกูลกันตามกำลังความสามารถ
มีความเข้าอกเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ และ เป็นกำลังใจให้กันและกัน
จงรู้จักวางเป้าหมายให้กับชีวิต และ พยายามเดินไปให้ถึง
และที่สุด จงเป็นคนเข้มแข็ง อดทน อ่อนโยน และ สุภาพ
ขอพุทธบารมีแห่งคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
ดลบันดาลให้พวกเธอประสบแต่ความสุขความเจริญจนชั่วชีวิต
ให้แคล้วคลาดและผ่านพ้นสิ่งเลวร้ายทั้งปวง
มีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจ
เจริญก้าวหน้าในชีวิตการศึกษา
และประสบความสำเร็จอย่างที่คิดฝัน....สักวันหนึ่ง
ด้วยรักและห่วงใย
คนพายเรือ
(หมายเหตุ ทั้งหมดนี้เป็นการส่งต่อข้อความที่เคยบันทึกให้ศิษย์
เผื่อจะเป็นประโยชน์กับใคร ๆ อีกบางคน....ก็เท่านั้น)
4 ธันวาคม 2549 15:15 น.
อ.วรศิลป์
" ไทรต้นใหญ่หักโค่นไปนานแล้ว
ดั่งดวงแก้วแตกสลายกลายเป็นผง
รู้ทั้งรู้ว่าชีพคนใช่คงทน
มิอาจพ้นล่วงลับดับชีวี "
*************
ชายหนุ่มจับจ้องภาพซีดจางของบิดาที่อยู่ตรงหน้า
สองมือประสมเสมออก
ความเงียงแห่งรัตติกาลประหนึ่งจะเร่งเร้าให้หวนคิดถึงภาพอดีต
ธูปน้อยในมือที่จุดไว้ถูกปักลงกระถางใบน้อย
ควันหอมสีขาวนวลลอยตลบอบอวล
**************
" พ่อจ๋า พ่ออยู่ไหน
พ่อรู้ไหมวันนี้ลูกคิดถึง
อบอุ่นกอดพ่อนั้นยังติดตรึง
วันของพ่อ....อีกคราหนึ่งมาถึงแล้ว "
**************
ความรู้สึกของชายหนุ่มยามนี้ยากที่จะอธิบายให้ผู้ใดเข้าใจ
และสิ่งที่มากกว่าคำว่า " คิดถึง " นั้น
ก็คงจะเป็นการที่พ่อจากเขาไป
ในขณะที่ยังมีอะไร ๆ อีกตั้งมากมาย
ที่เขาปรารถนาจะทำเพื่อทดแทนคุณ
สายลมเอื่อยนำพาแมลงตัวน้อยบินผ่านหน้าชายหนุ่ม
เสียงรถยนต์แว่วมาแต่ไกล
หยดน้ำใส ๆ ปริ่มขอบตาทั้งสองข้าง
ก่อนจะเอ่อท้นและรินไหลผ่านสองแก้มอย่างอ้อยอิ่ง
****************
" พ่อจ๋า หากได้เกิดอีกสักครั้ง
ลูกก็หวังเป็นลูกพ่ออีกสักหน
จะร่ำรวยจะลำบากหรือยากจน
ลูกไม่สนเพียงขอมีพ่อเคียง "
*****************
ช่อพุทธรักษาในมือถูกวางลงเบื้องหน้าภาพนั้น
สิบนิ้วและหน้าผากเขาจรดพื้น
ชายหนุ่มค่อย ๆ ยันกายขึ้นสบตากับภาพของพ่ออีกครั้ง
" สุขสันต์วันของพ่อ " ครับ
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
21 พฤศจิกายน 2549 09:00 น.
อ.วรศิลป์
พ่อจ๋า วันนี้คุณครูให้หนูเขียนเรียงความเรื่อง " พ่อของฉัน "
เพื่อคัดเลือกส่งประกวดเนื่องในวันพ่อที่กำลังจะมาถึง
เพื่อน ๆ ของหนูใช้เวลาไม่นานก็เขียนเสร็จ
แต่หนูไม่รู้จะเขียนอะไรดี
คุณครูเห็นหนูไม่ได้เขียนอะไรสักที
ก็เลยเอาของคนอื่นที่เขียนเสร็จมาอ่านที่หน้าชั้นเรียน
พ่อจ๋า หลังจากที่คุณครูอ่านของเพื่อนตั้งสองสามคน
หนูก็ยังไม่รู้จะเขียนอะไรอยู่ดี
เพราะตั้งแต่หนูจำความได้ หนูก็ไม่มีพ่อแล้ว
แม่บอกหนูว่า " พ่อตายแล้ว " ตายตั้งแต่หนูยังไม่เกิด
และที่บ้านก็ไม่มีรูปพ่อเก็บไว้เลย
แต่พ่อคะ....หนูไม่อยากเชื่อแม่เท่าไหร่หรอก
เพราะหนูเคยเห็นโฆษณาในโทรทัศน์ที่พ่อกับแม่แยกทางกัน
แล้วแม่ก็บอกลูกว่า " พ่อตายแล้ว "
พ่อจ๋า หนูไม่รู้ว่าพ่อเป็นใคร หน้าตาอย่างไร
ไม่รู้แม่กระทั่งว่าหนูมีปู่มีย่า รวมทั้งลุงป้าหรืออา ๆ อย่างเพื่อน ๆ หรือเปล่า
ชีวิตของหนูมีแต่แม่กับยายเท่านั้น
พ่อจ๋า ถึงแม้แม่จะเลี้ยงหนูมาตั้งแต่เล็กจนโตและดูแลหนูทุกอย่าง
จนดูเหมือนว่าชีวิตหนูไม่ได้ขาดอะไร
แต่จริง ๆ แล้ว หนูก็อยากมีพ่อเหมือนอย่างที่คนอื่นเขามีกัน
ซึ่งหนูเองไม่กล้าจะถามอะไรจากแม่อีก
เพราะดูเหมือนแม่จะหงุดหงิดทุกครั้งที่หนูถามถึงเรื่องพ่อ
พ่อจ๋า ในที่สุดวันนี้หนูก็ไม่ได้เขียนอะไรส่งครูเลย
คุณครูเกือบทำโทษหนูแล้วล่ะ
โชคยังดีที่เพื่อน ๆ ช่วยบอกครูว่า " หนูไม่มีพ่อ "
แต่มันเป็นความโชคดีที่หนูไม่อยากได้เลยจริง ๆ
พ่อจ๋า หนูเขียนบันทึกมาตั้งหลายบรรทัดแล้ว
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้ใครอ่าน และ ก็ไม่รู้ว่าเขียนทำไม
หนูรู้สึกเพียงอยากระบายอะไร ๆ ที่อยู่ในใจเท่านั้น
พ่อคะ ป่านนี้แม่คงหลับไปแล้ว
หนูเองก็เริ่มง่วงเหมือนกัน หนูคงต้องจบไว้เท่านี้ก่อน
หนูคิดถึงพ่อค่ะ .... พ่อคิดถึงหนูหรือเปล่าคะ ?
**************************
จากนั้นไม่นาน
กลุ่มควันน้อย ๆ ก็ลอยขึ้นจากหลังบ้าน
สายลมเอื่อยหอบพาขึ้นสู่ท้องฟ้ากว้างใหญ่
ก่อนที่จะเลือนหายไปในความมืด
หนูน้อยบรรจงเผาบันทึกแผ่นนั้นเงียบ ๆ
พร้อม ๆ กันอธิษฐานขออะไรก็ไม่รู้....กับดวงดาวที่ระยิบอยู่บนฟากฟ้า
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
หน้าส่วนตัว
1756
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
