31 สิงหาคม 2560 17:00 น.
อ.วรศิลป์
เข็มสั้นเข็มยาวนาฬิกา
วนมารอบแล้วรอบเล่า
แต่ใช่เวลาเดิมหรือก็เปล่า
ตัวเราต่างเข้าใจดี
เข็มสั้นเข็มยาวนาฬิกา
ภารกิจนั้นหนาคือบอกชี้
ชั่วโมง นาที วินาที
วานนี้ วันนี้ และเรื่อยไป
ไม่รู้เมื่อไหร่เวลาหมด
ใครเล่ากำหนดหรือบอกได้
หากแต่เวลาอายุขัย
บอกได้....ไม่เกินร้อยปี
ป.ล. จุดกำเนิดและจุดจบของเวลายังคงเป็นปริศนา
ทุกวันนี้เวลายังคงเดินหน้า
และนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป
30 สิงหาคม 2560 16:45 น.
อ.วรศิลป์
ยางหายไปจากสังคมไทยใครรู้บ้าง
ไม่ใช่ยางที่แม่ค้าใช้รัดของ
ไม่ใช่ยางรถเก่าที่ถอดกอง
ลองคิดตรองมองรอบข้างยางอะไร
ยางชนิดนี้ไม่ต้องซื้อไม่ต้องหา
พ่อแม่เพาะกล้าในใจเราเยาว์จนใหญ่
พ่อแม่เพาะให้ลูกหญิงให้ลูกชาย
ติดตัวไว้เป็นเครื่องหมายใช้รักษ์ตน
แต่ลูกเต้าหลายคนไม่สนใจ
ต้นกล้ายางในหัวใจไม่เกิดผล
ซ้ำร้ายกลับถอนทิ้งไปจากกมล
กลายเป็นคนไร้ยางอาย....ขายหน้าเอย
29 สิงหาคม 2560 15:38 น.
อ.วรศิลป์
คนขายฝันบอกว่าพรุ่งนี้รวย
เลยควักตังค์ซื้อหวยไว้สองใบ
ไม่ได้สนเลขหน้าหรือเลขท้าย
บอกคนขายหยิบให้ก็แล้วกัน
คนขายจึงส่งให้ตามที่ขอ
สองใบพอเพราะไม่อยากจะคาดฝัน
ซื้อติดไว้ถูกไม่ถูกก็ช่างมัน
ไม่หมายมั่นมากมายไม่ร้อนรน
คนขายฝันบอกว่าพรุ่งนี้รวย
แต่ไม่รวยอย่างที่เปรยเลยสักหน
งวดนี้อีกสองใบคงไม่พ้น
จะกี่หนยังไม่เข็ดสมเพชตน
26 สิงหาคม 2560 17:09 น.
อ.วรศิลป์
ขอพรจากฟ้า
ขอเทวดาบนสวรรค์
ปกป้องกายและวิญญาณ
พ้นภัยพาลตลอดราตรี
ให้คืนนี้ได้พักผ่อน
ได้หลับนอนเป็นสุขี
แสนสุขสันต์และฝันดี
เพื่อพรุ่งนี้มีแรงเดิน
ฝันดีนะ...คนดี
24 สิงหาคม 2560 16:30 น.
อ.วรศิลป์
นั่งคิดเล่นเล่น ถ้าได้เห็นสวรรค์
คงได้รู้ว่าคนบนนั้น มีใครบ้างหนอ
มีเศรษฐี ข้าราชการ นักการเมือง หรือ หลวงพ่อ
เทือกเถาเหล่ากอคนดัง หรืออย่างไร
คืนหนึ่งฝันไปว่า ได้ขึ้นไปบนสวรรค์
ก็รู้นะว่าฝัน แต่ตอนนั้นดูจริงจังเหมือนจะใช่
บนสวรรค์จำได้ว่าเห็นวิญญาณมากมาย
ด้วยอยากรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร จึงได้คุยกัน
ข้อมูลจากการซักถามด้วยความสงสัย
ทำให้เข้าใจว่า คนส่วนใหญ่บนสวรรค์
ก็คือตาสีตาสา คนธรรมดาสามัญ
ส่วนคนเคยรวย คนเคยสำคัญ บนสวรรค์น้อยเต็มที
คนรับจ้าง กรรมกร หาเช้ากินค่ำ
บนสวรรค์เดินกันคลาคล่ำ แต่ไม่ค่อยเห็นเศรษฐี
บังเกิดความสงสัยมากมายในฤดี
แต่ก็ไม่รู้ที่รู้ทาง หาความกระจ่างใจ
บังเอิญสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงไก่ขัน
ลืมตามองหน้าต่างบ้าน เห็นสัญญาณของวันใหม่
แสงแดดอ่อนผ่านผ้าม่านอันรำไร
คิดในใจฝันมากมายไฉนกัน
อันคนเราล้วนต่างมีจุดหมายหลังความตาย
ดินแดนสุดท้าย คือ เมืองแมนแดนสวรรค์
ซึ่งมีเงื่อนไขหลายอย่าง เพื่อเปิดทางไปที่นั้น
และไม่ต้องไปถามใครกัน เพราะเราท่านต่างรู้อยู่แก่ใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1330
