11 พฤศจิกายน 2560 17:05 น.
อ.วรศิลป์
เพราะเงียบ จึงสงบ
จึงพบ ทางสว่าง
เมื่อใจ กระจ่าง
จึงเห็นทาง อันควรไป
ไม่เงียบ ไม่สงบ
แล้วจะพบ อะไรได้
เอะอะ และโวยวาย
ไม่เห็นได้ อะไรเลย
หัดเงียบ กันเสียบ้าง
หัดปล่อยวาง ใจให้เฉย
อึกทึก อย่างที่เคย
ไฉนเลย จะพบธรรม
10 พฤศจิกายน 2560 12:41 น.
อ.วรศิลป์
หูหนวก ตาบอด เป็นใบ้
อยู่ได้ แม้ไม่ ง่ายนัก
ชีวิต อาจจะ ขลุกขลัก
ลำบาก กับร่าง กายตน
หูหนวก ตาบอด เป็นใบ้
อยู่ได้ แม้ไม่ ครบคน
มีบ้าง บางครั้ง สับสน
ผู้คน อาจบ่น รำคาญ
อย่างไร ก็ยัง ดีกว่า
กายา ครบถ้วน ทุกด้าน
แต่ใจ บอดใบ้ อันธพาล
เกะกะ ระราน ผู้คน
มองใคร ไม่เคย เห็นดี
ทั้งที่ ความดี เกลื่อนกล่น
คนใด ใจบอด ในตน
อยู่ร่วม ผู้คน ยากเย็น
สำรวจ ดีไหม ไตร่ตรอง
พินิจ เพ่งมอง ให้เห็น
จิตใจ ภายใน ที่เป็น
ใจบอด ซ่อนเร็น เห็นไหมเอย
ป.ล. ติดตามการนำเสนองานเขียนได้ที่เฟสบุค attaporn worasilp
9 พฤศจิกายน 2560 14:51 น.
อ.วรศิลป์
ผู้ตัดสินที่ดี
จำต้องมีความเที่ยงธรรม
ต้องใช้เหตุผลนำ
ทุกทุกคำการตัดสิน
ผู้ตัดสินที่ดี
จึงต้องมีความตงฉิน
ซื่อตรงไม่โกงกิน
ไม่รับสินบนใครใคร
ผู้ตัดสินที่ดี
ต้องเป็นที่ไว้วางใจ
ใสซื่อเชื่อถือได้
และโปร่งใสคำตัดสิน
บางครั้งหรือบางคราว
หากตัวเราต้องตัดสิน
ใคร่ครวญถี่ถ้วนสิ้น
เลี่ยงติฉินคนนินทา
8 พฤศจิกายน 2560 16:14 น.
อ.วรศิลป์
ชีวิตทุกวัน
สารพันปัญหา
เช้าตื่นขึ้นมา
ปัญหาคอยตาม
อย่าไปถือสา
อย่าไปหาความ
อะไรควรข้าม
ก็ข้ามมันไป
มัวเก็บมาคิด
ชีวิตวุ่นวาย
อะไรเฉยได้
เฉยไว้แหละดี
สมองคนเรา
ก็เพียงเท่านี้
ปล่อยวางบ้างสิ
ชีวีจะยืน
ขืนมัวแบกหาม
ข้ามวันข้ามคืน
รุ่งเช้าคราวตื่น
สดชื่นยากเย็น
สับสนวุ่นวาย
เช้าสายไม่เว้น
ปล่อยวางไม่เป็น
กรรมเวรจริงจริง
ใครเล่าทำได้
สมใจทุกสิ่ง
รู้แล้วหัดทิ้ง
ละสิ่งกวนใจ
จะได้ปลอดโปร่ง
สุขโล่งสบาย
ทุกข์ทุเลาได้
เพราะไม่ถือความ
7 พฤศจิกายน 2560 14:26 น.
อ.วรศิลป์
ดวงจันทร์ วันเพ็ญ
เห็นเดือน ละครั้ง
แต่ธรรมะ สะพรั่ง
สว่าง ไสว
ดวงจันทร์ วันเพ็ญ
ไม่เห็น ไม่เป็นไร
มีธรรมะ ครองใจ
ก็สุขได้ ร่มเย็น