" แด่จ่าเพียร.....ผู้จากไป "

อ.วรศิลป์

สมเอย....สมเพียร
กับชีวิต ที่วนเวียน กลางป่าเขา
ละบ้านช่อง ห้องหับ พำนักเนา
ยืนหยัดกร้าว ห้าวหาญ มานานปี

ด้วยตระหนัก ในหน้าที่ รับผิดชอบ
สนองตอบ คุณแผ่นดิน ขมันขมี
จนเวลา ที่เหลือ อีกแค่ปี
ก่อนสุดสิ้น หน้าที่ วีรชน

กับความหวัง ครั้งหนึ่ง ในชีวิต
แม้รอดตาย หวุดหวิด มาหลายหน
เขาก็คือ มนุษย์ ปุถุชน
ขอเพียงหน ได้พักผ่อน ก่อนปลดชรา

หากแต่ความ หวังนั้น พลันสลาย
เหตุคำสั่ง โยกย้าย ที่ถามหา
ชื่อตกหล่น หายไป ใครเจตนา
หรือว่าฟ้า กลั่นแกล้ง แล้งน้ำใจ

เขากลับไป ปฏิบัติ ยืนหยัดสู้
รู้ทั้งรู้ ความตาย นั้นกรายใกล้
สู้อุตส่าห์ ระวังตน ให้พ้นภัย
แต่สุดท้าย มิอาจพ้น มือคนพาล

อยากจะถาม นี่หรือ คือรางวัล
ความมุ่งมั่น ในความดี ที่สืบสาน
แม้วันนี้ ชื่อท่าน คือตำนาน
ชายชาติทหาร ผู้กล้า...แห่งแผ่นดิน

แต่จะมี ประโยชน์ อันใดเล่า
กับความเศร้า ความอาลัย ที่สูญสิ้น
หนึ่งคนดี ลาลับ ดับชีวิน
สังเวยสิ้น เพื่อป้องกัน ด้ามขวานทอง

จากใจหนึ่ง ของข้า เพลานี้
วอนน้องพี่ ด้วยใจ ไทยทั้งผอง
จงหันหน้า กลับมา ร่วมปรองดอง
ร่วมปกป้อง แผ่นดิน ถิ่นเกิดเรา

ขอความดี แห่งชาย ชาติทหาร
ปลุกวิญญาณ ผองไทย หายขลาดเขลา
หันหน้ามา ร่วมแรง ร่วมแบ่งเบา
ร่วมปัดเป่า ให้แผ่นดิน สิ้นอธรรม์

และขอร่วม ไว้อาลัย ด้วยใจรัก
ขอวิญญาณ ท่านพำนัก สรวงสวรรค์
ขอจารึก ไว้กับตัว ชั่วกัปกัลป์
เพื่อเล่าขาน เป็นตำนาน " ผู้พัน...เพียร "


แด่ พ.ต.อ.สมเพียร   เอกสมญา
ผกก.สภ.บันนังสตา  จ.ยะลา
ด้วยความเคารพรักยิ่ง.....อ.วรศิลป์