24 ธันวาคม 2551 12:18 น.
อ.วรศิลป์
การคิดถึงตนเองมากเกินไป....ไม่ดีแน่
พาให้แย่ไร้ผู้คนอยากคบหา
คิดถึงแต่ตนเองตลอดเวลา
ช่างไร้ค่าไร้งามความเป็นคน
การคิดถึงตนเองนั้นธรรมดา
ดุจทำไร่ไถนาย่อมหวังผล
เพราะทุกผู้ล้วนแสวงหาประโยชน์ตน
พร้อมดิ้นรนเพื่ออยู่รอดตลอดไป
หากแต่การคิดถึงคนอื่นด้วย
จะอำนวยผลดีที่ยิ่งใหญ่
เหตุความรักความอารีที่แบ่งไป
สิ่งที่ได้กลับมานั้น...สันติธรรม
สันติธรรม....งามงดหมดจดยิ่ง
เป็นขวัญมิ่งคุ้มภัยไม่กรายกล้ำ
เป็นความสุขความยินดีวิถีธรรม
เลอค่าล้ำ....ค้ำจุนหนุนโลกเอย
23 ธันวาคม 2551 11:30 น.
อ.วรศิลป์
ฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน หมุนวนเวียนไปตามกาล
วันเดือนใช่เนิ่นนาน ล่วงเลยผ่านราวโผบิน
ผ่านแล้วอีกปีหนึ่ง ให้คะนึงหวลถวิล
เฉกสายน้ำหลั่งริน ที่ไหลลับ ไม่กลับคืน
เรื่องราวมีมากมาย ทั้งดีร้ายจนดาษดื่น
ผ่านวันและผ่านคืน ทั้งสดชื่น ทั้งโศกา
ความจริงของวันนี้ เรายังมีซึ่งวันหน้า
จงหวังและศรัทธา ก้าวเดินหน้า อย่าท้อใจ
ปีใหม่ใกล้เข้ามา วอนเทวาพาสดใส
ทุกท่านบรรเทิงใจ ยิ้มละไมไปทั้งปี
สิ่งหวังได้สำเร็จ เคยเหนื่อยเหน็ดกลับสุขี
เปี่ยมสุขทุกชีวี นับแต่นี้ ปีใหม่เอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2833
