14 ตุลาคม 2561 13:22 น.
อ.วรศิลป์
ฉันมาจากข้างหลัง
และกำลังไปข้างหน้า
ฉันไม่รู้หรอกว่า
ภายภาคหน้าเป็นเช่นไร
จากวันที่เกิดมา
วันเวลาพาเดินไป
ปีเดือนที่เลื่อนไหล
ลมหายใจยังไม่สิ้น
ฉันมาจากข้างหลัง
และก้าวย่างบนพื้นดิน
สุดท้ายตายดับดิ้น
ร่างคืนดินถิ่นเคยเดิน
จำได้หลายเรื่องราว
ที่รุมเร้าและเผชิญ
ทุกข์ทนและสรรเสริญ
ทั้งขาดเกินในชะตา
ฉันมาจากข้างหลัง
และกำลังไปข้างหน้า
ฉันรู้แต่เพียงว่า
อีกไม่ช้า....อวสาน
ป.ล. เหลือไว้เพียงตำนาน คนเล่าขาน ไม่นานก็ลืม
(14.10.61)
13 ตุลาคม 2561 12:10 น.
อ.วรศิลป์
ก่อนตะวันจะลับฟ้า
ฝูงปักษาบินกลับคอน
กลับรังแหล่งพักนอน
เพื่อพักผ่อนตอนราตรี
หากินมาค่อนวัน
จนสายัณห์ตะวันหรี่
จึงจรจรลี
กลับถิ่นที่บินจากมา
ชีวิตที่เป็นไป
อย่างเรียบง่ายของปักษา
ไตร่ตรองจินตนา
เกิดกังขาขึ้นในใจ
ช่างต่างชีวิตคน
ที่ดิ้นรนกันยกใหญ่
สะสมเสียมากมาย
สะท้อนใจอายนกจัง
ทั้งที่วันสุดท้าย
เมื่อร่างกายถูกกลบฝัง
บ้านช่องสะตุ้งสตางค์
คนข้างหลังเขาละเลง
ใบประกาศติดข้างฝา
ปลื้มนักหนาข้าคนเก่ง
ชีวิตอันตรื้นเครง
ที่สุดฟังเพลง...บรรเลงไทยเดิม
ป.ล. ได้ฟัง แต่ก็ไม่ได้ยิน
(13.10.61)
12 ตุลาคม 2561 20:08 น.
อ.วรศิลป์
สำเนียงบอกที่มา
ส่วนวาจาบอกจิตใจ
ถ้อยคำที่เลือกใช้
บอกภายในใจผู้คน
อาจมีข้อยกเว้น
พวกที่เป็นคนฉ้อฉล
คิดคดในกมล
แต่แยบยลในวจี
สำเนียงสื่อที่มา
ถ้อยวาจาสื่อฤดี
ในใจคนเรานี้
บ่งบอกชี้ที่วาจา
ป.ล. สำหรับข้าพเจ้า ปากเปรียบเหมือนท่อระบายน้ำ (บ้างน้ำเสีย บ้างน้ำดี)
(12.10.61)
11 ตุลาคม 2561 15:41 น.
อ.วรศิลป์
บทสอนของก้อนเมฆ
รู้สังเกตจึงเข้าใจ
ก้อนเมฆนั้นเคลื่อนไหว
เปลี่ยนแปลงไปตามแรงลม
รูปร่างของก้อนเมฆ
ถูกสรรเสกให้เหมาะสม
กระจายเกลื่อนหรือก้อนกลม
เหตุเพราะลมบนฟ้าไกล
ใจคนก็คล้ายเมฆ
มีโยกเยกมีอ่อนไหว
น้อยนักที่จักได้
รักษาไว้ให้คงเดิม
(11.10.61)
10 ตุลาคม 2561 06:31 น.
อ.วรศิลป์
เมฆบนฟ้าที่มี
วันนี้ต่างจากเมื่อวาน
ลมเลื่อนเมฆเคลื่อนพ้นผ่าน
เมฆอยู่ไม่นานผ่านไป
เมฆบนฟ้าที่เห็น
ลอยเด่นอยู่บนฟ้าไกล
ทุกวันจึงเป็นก้อนใหม่
เปลี่ยนไปไม่ใช่ก้อนเดิม
เมฆบนฟ้าหมุนเวียน
แปรเปลี่ย่นมาตั้งแต่เริ่ม
เป็นมาแต่คราดั้งเดิม
คราเริ่มมีเมฆบนฟ้า
อย่าหวังแน่นอนก้อนเมฆ
ธรรมชาติสรรเสกเป็นมา
งดงามชั่วยามบนฟ้า
ไม่นานดอกหนาลาไป
เมฆบนฟ้าวันนี้
รู้ดีว่าเป็นก้อนใหม่
เงยหน้ามองฟ้าคราใด
ทำใจไม่ใช่เมฆเดิม
ป.ล. บทสอนของก้อนเมฆ รู้สังเกตจึงเข้าใจ
(10.10.61)