14 มกราคม 2555 14:10 น.
อ.วรศิลป์
บัวสามดอก สามวัย อยู่หน้าบ้าน
เหมือนสื่อสาร เป็นนัย ให้ความหมาย
ชีพอุบัติ เติบใหญ่ แล้วมอดมลาย
สิ่งสุดท้าย ชีวิต อนิจจัง
บังงอกงาม ให้ชม เพียงครู่ยาม
บัวรุ่นหลัง โผล่ตาม มาข้างหลัง
บัวเกิดก่อน ดับก่อน คือสัจจัง
วันทิ้งร่าง ประโยชน์ยัง เจ้าดอกบัว
ขอบคุณเจ้า บัวน้อย ที่ส่งสาร
เป็นธรรมทาน เพื่อจิตคน พ้นมืดสลัว
ได้เป็นไท จากบ่วงกรรม ที่พันพัว
ขอบคุณนะ เจ้าดอกบัว .... สื่อแห่งธรรม
(เสาร์ 14 มกราคม 2555 : วันเด็กแห่งชาติ)
5 มกราคม 2555 16:21 น.
อ.วรศิลป์
ได้ยินข่าว ครูจากไป ใจหายวาบ
เพื่อนโทรฯ แจ้ง ให้ทราบ เมื่อเช้านี้
หมดเรี่ยวแรง แข้งขาอ่อน ลงทันที
โศกทวี น้ำตานอง ปริ่มสองตา
ข้ายกมือ ประนม เสมออก
หมายจะยก ใจไปสู่ ครูนั้นหนา
ครูผู้เป็น เช่นบิดร และมารดา
ทั้งชีวา ข้าได้ดี ก็ที่ครู
รอยไม้เรียว วันเก่า ยังจำได้
คำสอนใจ ครูพร่ำบอก คอยกรอกหู
ให้อดทน และตรงเที่ยง เยี่ยงตราชู
รู้อดสู ละอายใจ ไม่ทำเลว
ชีวิตข้า เคยตกต่ำ ถลำลึก
ใคร่ครวญนึก วันที่ตน พ้นปากเหว
แม้ใครใคร จะตราหน้า ข้าคนเลว
ครูเปรียบเปลว แสงธรรม นำพ้นมา
ครูฉุดข้า ขึ้นมา จากกองขยะ
เศษสวะ ขยะสังคม คนหยามหน้า
ครูใส่ใจ ครูให้รัก ให้เมตตา
จนวันนี้ ข้าเชิดหน้า สู้ตาคน
ตั้งใจไว้ ปีใหม่ ได้หันกลับ
เพื่อไปกราบ เท้าครู อีกสักหน
วันคืนเดือน เคลื่อนไป ใจร้อนรน
ได้ยินเสียง ครูอีกหน เมื่อไม่กี่วัน
*****************
อนิจจา ครูของข้า ไม่อยู่แล้ว
จิตแน่แน่ว ขอส่งครู สู่สวรรค์
ชาติหน้ามี ศิษย์คนนี้ ขอพบกัน
สัญญามั่น " ชีวิตนี้....ดีเพื่อครู "
28 ธันวาคม 2554 17:58 น.
อ.วรศิลป์
วันเดือน ที่เคลื่อนคล้อย
ทิ้งร่องรอย ให้จดจำ
จากรุ่งสาง จนย่ำค่ำ
สิ่งที่ทำ มีมากมาย
ชีวิต ผ่านเรื่องราว
ทั้งสุขเศร้า มามากหลาย
จากปีใหม่ เป็นปีกลาย
เพื่อเริ่มใหม่ อีกครานี้
แสงสุรีย์ สาดส่องฟ้า
ยามทิวา เรืองรัศมี
ปรารถนา ความยินดี
สุขทวี เยี่ยงแสงตะวัน
สิ่งที่ ผ่านไปแล้ว
เก็บเป็นแนว ทางสร้างสรรค์
วันหนึ่ง คงสักวัน
ทั้งเราท่าน สุขสมใจ
อำลา ปีห้าสี่
พุทธบารมี โปรดอวยชัย
เข้าสู่ ศักราชใหม่
ด้วยหัวใจ ที่เปี่ยมหวัง
ประทาน ความแข็งแกร่ง
เสริมเรี่ยวแรง เปี่ยมพลัง
และโปรด อยู่เคียงข้าง
ร่วมเส้นทาง ที่สัญจร
ขอพุทธะ เป็นหลักชัย
ปราการใหญ่ กั้นทุกข์ร้อน
ให้ไทย สุขสถาพร
สิ้นทุกข์ร้อน เบียดเบียนเอย
21 ธันวาคม 2554 11:37 น.
อ.วรศิลป์
รากฐานของตึก คือ อิฐ
รากฐานของชีวิต คือ การศึกษา
รากฐานของสันติ คือ เมตตา
รากฐานแห่งภพหน้า คือ ความดี
รากฐานความปลอดภัย คือ ไม่ประมาท
รากฐานความฉลาด คือ ขมันขมี
รากฐานมิตรภาพ คือ ไมตรี
รากฐานสามัคคี คือ เปิดใจ
รากฐานความสำเร็จ คือ พากเพียร
รากฐานการเรียน คือ เอาใจใส่
รากฐานความรัก คือ ให้อภัย
รากฐานประเทศไทย คือ สามัคคี
ปรารถนาคืนวัน อันโชติช่วง
ให้ไทยทั้งปวง ได้สุขี
หยิบยื่นน้ำใจ และ ไมตรี
สร้างรากฐานปีใหม่นี้....ไทยรุ่งเรือง
9 ธันวาคม 2554 09:39 น.
อ.วรศิลป์
น้ำลด...แล้วตอผุด
สัจธรรมมนุษย์...พึงใคร่ครวญ
ใดใด....ในโลกล้วน
สักวันหนึ่ง....ถูกเปิดเผย
น้ำสูง....ซ่อนตอไว้
กาลล่วงไป....ไม่เหมือนเคย
น้ำลด....ตอโผล่เลย
ทุกคนเห็น.....ความเป็นจริง
คงจะดี....มิใช่น้อย
ไร้ด่างพร้อย.....ในทุกสิ่ง
ดีที่เห็น....เป็นเรื่องจริง
ทั้งเหนือน้ำ....ทั้งใต้น้ำ
น้ำลด....แล้วตอผุด
เตือนมนุษย์....อย่าเลวทราม
ดีชั่ว....ตัวกระทำ
สักวันหนึ่ง....ถูกเปิดเผย
ครวญใคร่....กันให้ดี
ขออย่ามี....วันนั้นเลย
วันใด....ตอถูกเผย
ขอให้เห็น....เป็น " ตอดี "
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1981
