4 สิงหาคม 2555 16:29 น.
อ.วรศิลป์
หว่านถ้อยแห่งธรรม
ให้งอกงามในใจคน
กี่ร้อยกี่พันหน
จะเพียรทนหว่านโปรยไป
หวังเพื่อให้งามงอก
ชูช่อดอกเบ่งบานใหญ่
ให้ถ้อยธรรมกระจายไกล
ปกคลุมไว้โลกของเรา
ผู้คนจะได้สุข
หลุดพ้นทุกข์ที่แผดเผา
ให้ถ้อยธรรม....เป็นร่มเงา
บังทุกข์เศร้า..สาธุชน
21 มีนาคม 2555 16:08 น.
อ.วรศิลป์
ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง
ฟังดูทะแม่ง คนแต่ง แต่ไก่ไม่
ไฉนจึงเปรียบเปรย หากฟังเฉยแค่ผ่านไป
โดยไม่คิดอะไร ก็ฟังได้เข้าที
แต่ถ้าใคร่ครวญ สำนวนที่ว่านี้
อาจไม่เข้าที สองสิ่งนี้ต่างกัน
ไก่งามตัวตน เพราะขนสร้างสรรค์
งามของคนนั้น ต้องหมั่นแต้มเติม
แต่งนั่นแต่งนี่ ไม่มีก็เพิ่ม
ที่ขาดก็เสริม เติมกันเข้าไป
ที่มากก็ลด หดเล็กจากใหญ่
ทั้งหญิงทั้งชาย หาได้ต่างกัน
ไก่งามเพราะขน ขนไก่สร้างสรรค์
งามของคนนั้น ต่างกันแน่นอน
และความงามแท้ พ่อแม่พร่ำสอน
วัยเยาว์เก่าก่อน พึงสังวร...ทบทวน
16 มีนาคม 2555 16:25 น.
อ.วรศิลป์
เวลา มิอาจ ย้อนหลัง
หลายอย่าง จึงน่า เสียดาย
หลายเรื่อง หลายราว มากมาย
เสียดาย ที่ไม่ ได้ทำ
เวลา มิอาจ หวนคืน
ขมขื่น และเจ็บ ชอกช้ำ
เลวร้าย เคยได้ กระทำ
ตอกย้ำ ช้ำจิต ชีวิตตรม
เวลา มีแต่ ผ่านเลย
มิควร เพิกเฉย ฝึกข่ม
กิเลส ตัณหา โสมม
ก่อทุกข์ ระทม ขมขื่นใจ
เวลา มีแต่ ผ่านเลย
มนุษย์เอ๋ย พึงเอา ใจใส่
สะสม กรรมดี ให้มากมาย
ดั่งฝาก ทรัพย์ไว้ ธนาคาร
สัจจะ แห่งกาล เวลา
นำพา เสื่อมถอย สังขาร
เติบโต เต่งตึง หย่อนยาน
วายปราณ มอดไหม้ ในกองเพลิง
สุขกาย หาใช่ สุขแท้
ไตร่ตรอง ให้แน่ อย่าเหลิง
ใครเล่า กายตน พ้นเพลิง
อย่ามัว ระเริง สุขมายา
ครั้นถึง ซึ่งวัน ดับดิ้น
สุดสิ้น แห่งร่าง สังขาร์
อิสระ จากกาย คือวิญญาณ์
ผ่องผุด โสภา สู่สวรรค์
7 มีนาคม 2555 12:09 น.
อ.วรศิลป์
ฝักน้อย เคยฟูมฟัก
ด้วยความรัก และห่วงใย
คืนวัน ที่ผ่านไป
เกิดเยื่อใย ให้เมล็ด
ฝักน้อย แก่ชรา
ที่ทำมา บัดนี้เสร็จ
เปิดอ้า ให้เมล็ด
สายลมเด็ด ล่องลอยบิน
สัญชาตญาณ ของชีวิต
ที่ลิขิต มิรู้สิ้น
งอกเงย จากพื้นดิน
หวนคืนถิ่น ดินดังเดิม
เมล็ดพันธุ์ เจ้าลอยไกล
เจ้าอย่าได้ คิดฮึกเหิม
บรรพบุรุษ ณ จุดเริ่ม
คือผู้เติม ให้ชีวิต
คิดบ้าง อย่างผู้ฉลาด
คิดเยี่ยงปราชญ์ รู้ถูกผิด
ที่มา ของชีวิต
ใครลิขิต...ควรแทนคุณ
16 กุมภาพันธ์ 2555 18:02 น.
อ.วรศิลป์
หยากไย่ ไยแมงมุม ที่สนามหญ้า
ไม่ได้สวย สะดุดตา อย่างใครเขา
แต่นั่นคือ หนึ่งความจริง...ที่สอนเรา
แมงมุมเจ้า กับใยนี้ ที่ถักทอ
เจ้าแมงมุม ตัวน้อย...ค่อยค่อยถัก
ถักด้วยรัก ด้วยหัวใจ ยิ่งใหญ่หนอ
เจ้าแมงมุมไม่ดิ้นรน ทนเฝ้ารอ
รู้เพียงพอ เพียงเหยื่อติด....ชีวิตดำรง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2437
