22 ธันวาคม 2558 18:01 น.
อ.วรศิลป์
ดวงอาทิตย์พ้นขอบฟ้าเพลาเช้า
เกิดแสงเงาและสีสันอันเฉิดฉาย
น้ำกระเพื่อมสะท้อนแสงระยิบพราย
วิหคร่ายเริงร่าถลาบิน
การหมุนเวียนเปลี่ยนกาลนั้นธรรมดา
จากราตรีสู่ทีวาเป็นนิจศีล
คือกฎเกณฑ์ธรรมชาติอันอาจิณ
มิรู้สิ้นมานานเนิ่นเกินจินตนา
ปีสองห้าห้าแปดที่ผ่านพ้น
มีเพียงหนเดียวเท่านั้นอย่ากังขา
จะอีกสักกี่สิบปีไม่ย้อนมา
วันเวลาเดินหน้าไปไม่หวนคืน
กับเรื่องราวมากมายที่ผ่านมา
อาจมีบ้างเสียน้ำตาคราขมขื่น
อาจมีบ้างความชอกช้ำที่กล้ำกลืน
อาจมีบ้างความสดชื่นในดวงมาลย์
จงมีหวังในสิ่งดีปีห้าเก้า
หวังบ้านเมืองของเราได้สุขศานต์
ปลงอดีตที่ผ่านไปในวันวาน
ยิ้มชื่นบานรับปีใหม่นะไทยเอย
23 ตุลาคม 2558 09:02 น.
อ.วรศิลป์
ถ้อยคำดีดี
แม้มีเพียงหนึ่ง
แต่เพราะลึกซึ้ง
เพียงหนึ่งจึงพอ
เพราะถ้อยคำดี
สิ่งดึจึงเกิดก่อ
อย่ามัวรั้งรีรอ
ให้กับเถิดหนอ...คำดีดี
12 กันยายน 2558 15:31 น.
อ.วรศิลป์
ชีวิตแต่ละวันที่ผ่านไป
มีเรื่องราวมากมายไม่เหมือนกัน
อาจบางคราวโกลาหลอลหม่าน
ทั้งเรื่องงานเรื่องบ้านเรื่องครอบครัว
มีหลายครั้งที่อาจเก็บไปครุ่นคิด
หลายเรื่องราวอาจยังติดอยู่ในหัว
เผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว
ครั้นรุ่งเช้ายังเวียนหัวอยู่ไม่หาย
อาจมีบ้างบางวันที่สดชื่น
ตั้งแต่ตื่นราบรื่นไปจนสาย
ภารกิจสำเร็จไม่วุ่นวาย
ผ่านเลยบ่ายจนเย็นย่ำใกล้ค่ำแล
อันความจริงแต่ละวันที่ผันผ่าน
สารพันปัญหาเป็นแน่แท้
จะอย่างไรจงมีหวังในดวงแด
อย่ายอมแพ้กว่าจะถึงซึ่งสุดทาง
เติมพลังให้ร่างกายและใจจิต
เหตุชีวิตมีหลายสิ่งต้องสะสาง
บางครั้งอาจต้องยอมถอยยอมปล่อยวาง
ทิ้งไปบ้างสิ่งที่หน่วงถ่วงเจริญ
11 กันยายน 2558 11:04 น.
อ.วรศิลป์
งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข
แต่อาจทุกข์ จนสุขหมด ถดถอยหาย
หากทำงาน เกินกำลัง ของร่างกาย
เงินที่ได้ จึงสูญไป กับค่ายา
แถมอายุ พลอยลด หดสั้นจู๋
ทั้งที่อยู่ บ้านใหญ่โต โก้โอ่อ่า
เหตุร่างกาย และจิตใจ ต้องอ่อนล้า
ก่อนเวลา อันควร ด่วนทรุดโทรม
งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข
แต่อาจทุกข์ เหตุไม่เหมาะ เพราะหักโหม
ให้รางวัล ตัวเองบ้าง กันนะโยม
ก่อนจะโทรม ทั้งกายใจ ก่อนวัยควร
5 กันยายน 2558 17:05 น.
อ.วรศิลป์
(ลูกหลาน) คนแก่เดินช้า สายตาก็ไม่ดี
ฟันก็ไม่ค่อยจะมี ไปไหนทีก็ลำบาก
คนแก่ชอบบ่น บางคนเรื่องมาก
เอาใจก็ยาก เรื่องมากเสียไม่มี
คนแก่น่ารำคาญ อยู่บ้านจู้จี้
ทำไม่รู้ไม่ชี้ งอนไม่มีดี..เบื่อจัง
(คนแก่ที่บ้าน) พ่อคุณทูนหัว ขอตัวพูดบ้าง
คนแก่ข้างข้าง คิดบ้าง ว่าใคร
พ่อแม่ที่แก่เฒ่า ปู่ย่าตายายเจ้าก็ใช่
บรรพบุรุษรู้ไหม ร่มไทรเคยคุ้มกระบาล
ตอนเจ้าเยาว์วัย ก็ใครขับขาน
ใครเล่านิทาน อุ้มเจ้ารอบบ้าน...ใครกัน
ที่คนแก่จู้จี้ ก็เพราะหวังดีทั้งนั้น
คนอื่นหมื่นพัน ใครกันที่หวังดี
ไม่อยากให้รำคาญ อยู่บ้านไม่อยากจู้จี้
รู้ว่ามันไม่ดี เจ้าโตแล้วนี่...คิดเป็น
แต่ที่บ่น เพราะรัก ห่วงมากอยากให้เห็น
อยากให้เจ้าโตเป็น ผู้ใหญ่ทั้งใจกาย
ได้ฝากผีฝากไข้ จึงขอบอกไว้ก่อนสาย
ไม่รอวันใกล้ตาย จำไว้นะลูกยา
(ลูกหลาน) ลูกหลานขออภัย ที่ล่วงเกินไปนั้นหนา
ลูกหลานขอขมา พ่อแม่จ๋าโปรดอภัย
ชีวิตทุกวันมันยาก ปัญหาทั้งมากทั้งใหญ่
หลายครั้งพูดพลั้งไม่ตั้งใจ ใจจริงไม่อยากให้ขัดเคือง
พ่อแม่คือร่มโพธิ์ไทร คุ้มภัยมากมายหลายเรื่อง
บางคราน้ำตานองเนือง ปลดเปลื้องทุกข์ให้ลูกยา
วันนี้กลับตัวกลับใจ ต่อไปไม่บ่นไม่ว่า
จะรักเทิดทูนบูชา พ่อแม่ปู่ย่าตายาย
วันที่ยังมียังอยุ่ จะขอแลดูก่อนสาย
ให้สุขทั้งใจทั้งกาย ฝากผีฝากไข้สมใจเอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
2191
