23 มีนาคม 2560 11:09 น.
อ.วรศิลป์
เรือใบ ต้องกางใบ
เพื่อแล่นไป ในนที
อีกทั้ง ลมต้องมี
เรือใบนี้ จึงจะไป
กางใบ และมีลม
รวมผสม จึงแล่นได้
อีกอย่าง ที่ต้องใช้
คนถือท้าย และหางเสือ
ชีวิต เปรียบเรือใบ
ปัญญาไซร้ คือใบเรือ
ศีลธรรม คือหางเสือ
นำพาเรือ สู่จุดหมาย
ขาดปัญญา ขาดศีลธรรม
แล้วจะทำ อย่างไรได้
ที่สุด และสุดท้าย
คงวอดวาย ไปทั้งลำ
21 มีนาคม 2560 16:52 น.
อ.วรศิลป์
ไม่ได้พูด ไม่ได้ร้อง
เพียงแค่จ้อง มองเฉยเฉย
เดี๋ยวนี้ ไม่เหมือนเคย
ช่างเฉยเมย จริงหนอคน
เลี้ยงฉันไว้ทำไม
ถ้าหัวใจ ไม่ได้สน
ทุกวัน ฉันสู้ทน
รอสักคน คิดสนใจ
21 มีนาคม 2560 16:47 น.
อ.วรศิลป์
ขอเถอะนะ ขอให้สู้
รู้ทั้งรู้ ว่าเหนื่อยล้า
อย่าสิ้นหวัง สิ้นศรัทธา
จงฟันฝ่า อย่าท้อใจ
สู้ให้หมด แรงที่มี
สู้เท่าที่ยังสู้ไหว
จวบสุดท้าย เป็นเช่นไร
ไม่เสียใจ สู้สุดแรง
21 มีนาคม 2560 16:44 น.
อ.วรศิลป์
มีความงามมากมายอยู่รอบกาย
เพียงแต่ไม่ใส่ใจจึงไม่เห็น
ไม่ได้คิดสนใจภาพที่เป็น
ความงามที่แฝงเร้น..ไม่เห็นงาม
มีความดีมากมายอยู่รายรอบ
แต่ไม่ชอบไม่ใส่ใจไม่ไต่ถาม
ทั้งทั้งที่ไม่ต้องเพียรพยายาม
แค่เพิ่มความใส่ใจใช่ยากเย็น
21 มีนาคม 2560 16:40 น.
อ.วรศิลป์
ชีวิตไม่เคยเป็นข่าว
ไม่มีเรื่องราวตื่นเต้น
วันวันผ่านไปอย่างที่เห็น
เช้าจรดเย็นแสนธรรมดา
ผู้คนมากมายเป็นเช่นนี้
บางทีอาจดูด้อยค่า
ชีวิตธรรมด๊าธรรมดา
แต่ว่าสุขานะเออ