นึกภาพ เมื่่อคราว นั่งชิงช้า แกว่งไป แกว่งมา สนุกสนาน เลือนลาง ผ่านไป แสนนาน วันวาน วัยเยาว์ คราวเด็กน้อย วันนี้ ไม่มีแล้ว ชิงช้า กายา สูงวัย ใช่ย่อย เหลือไว้ แค่เพียง ร่องรอย เด็กน้อย ในความ ทรงจำ
มีสิ่งดีดีมากมาย
บรรพชนสร้างไว้แต่หนหลัง
แต่ไม่ใส่ใจไม่จริงจัง
หลายอย่างจึงเริ่มเลือนหาย
กิริยามารยาทแบบเก่า
คิดแล้วยิ่งเศร้าเสียดาย
ภาษาพูดภาษาปากภาษากาย
งามอย่างไทยหาไม่ง่ายไม่ค่อยเจอ
หยดน้ำ น้อยน้อย หยดย้อย รวมกัน ไม่ช้า ไม่นาน เต็มขัน เต็มตุ่ม ความผิด เล็กน้อย ค่อยค่อย กองสุม กลายเป็น ไฟรุม กลัดกลุ้ม ใจตน
ทุกทุก ความดี ที่ทำ ย่อมนำ สิ่งดี มาให้ ทุกทุก ความดี ทำไป ความดี ย่อมไม่ สูญเปล่า เกิดความ รู้สึก ดีดี เกิดความ เปรมปรีดิ์ ไงเล่า เกิดสุข ในใจ ของเรา นานเนา เรื่อยไป ไม่จาง
การแต่งเติม เพิ่มสี ให้ใบหน้า หรือจะสู้ มีวาจา ที่อ่อนหวาน หรือจะเทียบ เปรียบรอยยิ้ม ที่เบิกบาน หรือจะเท่า ดวงมาลย์ อันอารี เมื่อแต่งเติม เพิ่มสี ให้ใบหน้า อย่าลืมแต่ง แววตา ให้ผ่องศรี อย่าลืมแต่ง มธุรส พจน์พจี อย่าลืมแต่ง ดวงฤดี มีเมตตา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings
อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings
อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings
อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1237
