29 เมษายน 2561 11:02 น.
อ.วรศิลป์
วันนี้คือพรุ่งนี้ของเมื่อวาน
เพียงสุริยาข้ามฟ้าผ่าน
พรุ่งนี้ของเมื่อวาน
ก็คืบคลานมาเป็นวันนี้
ดวงดาวต่างเคลื่อนไหว
โลกเราก็ใช่ไม่อยู่กับที่
ขั่วโมง นาท่ี วินาที
เป็นอยู่อย่างนี้มาแสนนาน
การเคลื่อนไหวนั่นส่งผล
ทุกผู้ทุกคนเสื่อมสังขาร
จากวัยเยาว์ถึงคราวชรากาล
การเปลี่ยนผ่านนั้นธรรมดา
วันนี้ที่เราท่านมี
วันนี้จึงมีคุณค่า
เพราะอีกไม่นานไม่ช้า
อาทิตย์ลับฟ้า...ก็ลับลาเป็นเมื่อวาน
(23.4.61)
20 เมษายน 2561 21:30 น.
อ.วรศิลป์
เริ่มเก็บสิบบาทวันนี้
เก็บไว้อย่างดีไม่มีหาย
เก็บยี่สิบปีคงมากมาย
สิบบาทเก็บไว้ทุกวัน
ความดีเล็กเล็กน้อยน้อย
ไม่ท้อไม่ถอยสร้างสรรค์
สุดท้ายคราววายชีวัน
ดีส่งสูสวรรค์....จงมั่นใจ
(20.4.61)
19 เมษายน 2561 20:50 น.
อ.วรศิลป์
ริมฝั่งนั่งเหม่อลอย
เห็นเรือน้อยลอยทะเล
คลื่นลมสิกล่อมเห่
ดุจอู่เปลที่โยกไกว
เรือน้อยเจ้าลอยน้ำ
แล้วจะทำอย่างไรได้
สุดต้านสุดทานไหว
จึงลอยไปในทะเล
ผู้คนในสังคม
คลื่นถาโถมและกล่อมเห่
ไม่ต่างจากทะเล
พาคนเร่ร่อนลอยไกล
แต่คนต่างจากเรือ
เพราะว่าเรือไร้หัวใจ
คนเรานั้นเลือกได้
เส้นทางไปของตัวเอง
(19.4.61)
18 เมษายน 2561 20:32 น.
อ.วรศิลป์
น้ำค้างบนใบหญ็า
ไม่นานช้าสูญสลาย
เพียงเช้าจรดสาย
ระเหยหายมลายสูญ
น้ำค้างบนใบหญ้า
ไม่โศกาไม่อาดูร
วันพรุ่งรุ่งอรุณ
กลับเวียนหมุนหยดใหม่แทน
(18.4.61)
17 เมษายน 2561 12:18 น.
อ.วรศิลป์
คำถามกับคำตอบ
ชอบไม่ชอบก็ต้องเจอ
ทั้งตัวฉันทั้งตัวเธอ
ต้องพบเจอไม่่ต่างกัน
จากวัยเยาว์คราวละอ่อน
พ่อแม่สอนตอบนี่นั่น
ผ่านวัยเรียนวัยทำงาน
ถามตอบกันให้วุ่นวาย
ในที่สุดมนุษย์ทุกคน
มิอาจพ้นคำตอบสุดท้าย
ยมบาลถามทำไมตาย
คิดบ้างไหม...ตอบอะไรดี
(17.4.61)