27 สิงหาคม 2561 09:28 น.
อ.วรศิลป์
ยิ้มรับเช้าวันจันทร์
ใส่เบิกบานให้หัวใจ
ต้อนรับสัปดาห์ใหม่
และก้าวไปสู่ปลายฝัน
ยิ้มกว้างอย่างเต็มที่
รับสิ่งดีเช้าวันจันทร์
ทำใจให้สุขสันต์
แล้วทั้งวันจะดีเอง
(27.8.61)
26 สิงหาคม 2561 10:46 น.
อ.วรศิลป์
อวัยวะลิ้นกับฟัน
อยู่เคียงกันที่ในปาก
บทบาทนั้นมีมาก
อยู่ในปากใกล้ชิดกัน
แรกเกิดวัยละอ่อน
มีลิ้นก่อนก่อนมีฟัน
แต่นั่นใช่สำคัญ
ที่สำคัญฟันคู่ลิ้น
ล่วงเข้าวัยชรา
ไม่นานช้าฟันแทบสิ้น
บืนยาวกว่าคือลิ้น
แม้ฟันสิ้นลิ้นยังคง
ฟันแข็งแต่ลิ้นอ่อน
คือบทสอนว่าอย่าหลง
แกร่งกล้าอย่าทะนง
ใช่อยู่ยงคงกระพัน
เช่นฟันที่ไปก่อน
ส่วนลิ้นอ่อนของเรานั้น
คู่กายจนวายปราณ
และทนทานกว่าฟันเอย
(26.8.61)
24 สิงหาคม 2561 10:53 น.
อ.วรศิลป์
กระบองเพชรแม้มีหนาม
ยังงดงามยามมีดอก
ธรรมชาติเหมือนจะบอก
เจ็บช้ำชอกอย่าหมดหวัง
ดอกไม้บานท่ามกลางหนาม
ใช่ด้อยงามยามสะพรั่ง
ยามแรงน้อยด้อยพลัง
อย่าสิ้นหวังกำลังใจ
หนามแหลมของกระบองเพชร
ดอกยังเล็ดลอดบานได้
ชีวิตยากหนักเพียงใด
สุขเกิดได้ในสักวัน
ขอเพียงใจไม่ยอมแพ้
จิตแน่วแน่ไม่แปรผัน
ยากแสนยากสู้บากบั่น
คงสักวันฝันเป็นจริง
ป.ล. ยามท้อใจให้ดูดอกกระบองเพชร
(24.8.61)
22 สิงหาคม 2561 10:06 น.
อ.วรศิลป์
ค่อยค่อยเป็นค่อยค่อยไป
สิ่งเคยใหม่ค่อยค่อยเก่า
ความดีแต่วัยเยาว์
เติบโตเข้ากลับยิ่งดี
ค่อยค่อยเป็นค่อยค่อยไป
อันร่างกายคนเรานี้
ผ่านไปไม่กี่ปี
ดูดีดีเริ่มชรา
ค่อยค่อยเป็นค่อยค่อยไป
คือเป็นไปอย่างช้าช้า
ทั้งงอกงามและโรยรา
ตามเวลาที่หมุนไป
ตัดไฟแต่ต้นลม
ก่อนระทมและหม่นไหม้
นิสัยอันเลวร้าย
แต่เยาว์วัยอย่าใจเย็น
ค่อยค่อยเป็นค่อยค่อยไป
สิ่งทั้งหลายที่ได้เห็น
ยิ่งวันยิ่งชัดเจน
ทั้งดีเด่นและเลวทราม
(22.8.61)
21 สิงหาคม 2561 09:29 น.
อ.วรศิลป์
หลายครั้งหลายครา
ที่เหม่อมองไปข้างหน้า
แต่ว่ากลับคิดถึงความหลัง
และมักเป็นความผิดพลาดพลั้ง
เรื่องราวหนหลัง
ที่่ยังฝังจิตฝังใจ
แต่ละคนคงมีอดีต
ความพลาดผิดที่อยากกลับไปแก้ไข
ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้
นอกจากแก้ที่ใจ ไม่ให้คิดถึงมัน
แล้วใครกันเล่าที่จะทำได้
การลืมเรื่องเลวร้ายให้หายไปจากใจนั้น
คงเหมือนกับการวิ่งหนีแสงตะวัน
ที่พบพานทุกวัน...คราอรุณ
(21.8.61)