7 มิถุนายน 2554 01:26 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
Only You มีเพียงเธอ ในใจฉัน
ทุกคืนวัน ฝันถึง เธอเสมอ
แม้อยู่ไกล ห่างกัน ฉันและเธอ
ไม่ได้เจอ หน้ากัน เนิ่นนานมา
สำหรับเธอ คนดี Number One
ตัวฉันนั้น คงจะมี วาสนา
แม้อยู่ไกล กันจน สุดสายตา
กาลเวลา หมุนผ่าน พานพบกัน
The Winer คือเธอ พิชิตใจ
ขอมอบให้ ทั้งสี่ห้อง หัวใจฉัน
จะซื่อตรง ต่อเธอ ทุกคืนวัน
ร่วมสร้างฝัน สานต่อ ทอรักเรา
Far Aways ไม่ใช่ ตัวปัญหา
คำสัญญา ยึดมั่น ดั่งขุนเขา
คอยดูแล ปลอบใจ ให้บรรเทา
ความหมองเศร้า โดดเดี่ยว เปลี่ยวจิตใจ
For The End เช่นฉัน ได้พบเธอ
หาจนเจอ คนร่วมสร้าง เคียงบ่าไหล่
คนสุดท้าย ร่วมทางเดิน ตลอดไป
และมีใจ Beside Me All The Time ๚ะ๛
5 มิถุนายน 2554 23:36 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
รู้ตัวดีว่าเป็นคนอื่น จึงยืนอยู่ห่างห่าง
รู้ตัวดีว่าไม่มีทาง ให้เธอหันมองหา
รู้ตัวอยู่ตลอดเวลา ว่าไร้ซึ่งคุณค่า
เธอจึงไม่แม้แต่ชายตา เหลือบมอง
แต่รู้ไหมว่าคนห่างห่าง คนนี้
ตลอดเวลามีเธอเป็นหนึ่ง ไม่มีสอง
ในใจไม่เคยคิดร้ายเลย ขอรับรอง
แม้เธอไม่ต้องการ เลยก็ตาม
ความรู้สึกดีดี มีให้เสมอ
หวังว่าเธอจะรู้โดย ไม่ต้องถาม
ได้แต่เฝ้าวอนผ่านฟาก ฟ้าสีคราม
ทุกโมงยามเพียงแค่เธอ หันมามอง
ไม่ต้องการให้เธอ ดูแลห่วงหา
ไม่ต้องมาอาทร เมื่อเศร้าหมอง
ไม่ต้องคอยปลอบยามเมื่อ น้ำตานอง
ขอแค่มองมาบ้าง บางเวลา
ไม่ได้ขอรบกวน มากกว่านี้
รู้ตัวดียากที่เธอ จะใฝ่หา
ได้แต่ยืนอยู่ห่างห่าง ตลอดมา
จุดที่สามารถมองเห็นเธอ ตลอดไป
หากยามใดเธอหันมอง มาทางนี้
จะเห็นมีคนห่างห่าง ส่งยิ้มให้
แม้จะไม่ยิ้มตอบก็ ไม่เป็นไร
ขอแค่ให้เธอมองเห็น ก็เป็นพอ
วอนผ่านฟากฟ้าใส สีครามสวย
ช่วยอำนวยอวยชัยให้ ตามที่ขอ
ชีวิตนี้จะตั้งหน้า ตั้งตารอ
จะไม่ท้อขออยู่ห่างห่าง เคียงข้างเธอ ๚ะ๛
4 มิถุนายน 2554 22:33 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ซื้อหวีมา ทำไมมอง ไม่เห็นหวี
ใครมือดี ฉกของฉัน มันไปไหน
หยิบแล้วโปรด ส่งคืน มาให้ไว
ฉันจะได้ สางผม ปมพะเรอ
โอ้หวีฉัน ซื้อมา จากตลาด
พร้อมที่คาด ผมสีดำ อันเบ้อเร่อ
หวีของฉัน สีฟ้า นะถ้าเจอ
ขอให้เธอ ส่งคืน ยื่นกลับมา
ด้วยหวีนั้น ซื้อมา หลายอันแล้ว
ก็บ่แคล้ว หายหมด อดรักษา
ก็จำได้ ว่าเก็บไว้ อยู่นี่นา
แต่เวลา จะใช้ ไม่เห็นเลย
ของชิ้นเล็ก ชิ้นน้อย ทยอยซื้อ
ของติดมือ ติดบ้าน ฉันจะเผย
ตั้งงบไว้ จับจ่าย อย่างที่เคย
ไฉนเลย งบประมาณ บานมากไป
มิน่าเล่า พี่สาวบ่น กร่นให้อื้อ
โทรมือถือ มาต่อ ว่าพิศมัย
ใช้ให้น้อย หน่อยไม่ได้ หรืออย่างไร
นี่ยังไง งบพี่มี ยังไม่พอ
จึงตอบกลับ ทันที คุณพี่ขา
น้องนี่หนา พยายาม จะไม่ขอ
แต่ว่าค่า น้ำมัน รถขึ้นไปรอ
ไปจ่ออยู่ ที่ลิตร สี่สิบเลย
ยังบ่แน่ อาจฝืน ขึ้นไปอีก
ราคาปลีก บ่มีตั้ง ยังขื้นเรื่อย
รถนี้ก็ ซดน้ำมัน บ่ยั้งเลย
แล้วทรามเชย จะทำไง ได้ล่ะนอ
รัฐท่านว่า ราคานี้ บ่ลิมิต
บ่ได้คิด ตรึงไว้ 95 หนอ
ตรึงแค่เพียง ดีเซล อย่างเดียวพอ
แล้วก็รอ เฝ้าดู สถานการณ์
คงจะแบก บ่ไหว หนักไปแล้ว
แรงเริ่มแผ่ว อำลา จากสถาน
ต้องใช้หมอง ตรองดู งบประมาณ
ทุกโครงการ ดำเนินต่อ ก่อเกิดไท
จากเรื่องหวี น้องไปไกล ถึงประเทศ
เพียงแค่เหตุ เล็กน้อย คอยสงสัย
จะพร่ำเรื่อย ต่ออีก หลายบทไป
เกรงผู้ได้ เข้ามาอ่าน ท่านรำคาญ
ขอจบก่อน วันนี้ ที่ทนอ่าน
ขอบคุณท่าน ที่มาเยือน เยี่ยมถิ่นฐาน
ถึงจะเบื่อ ก็ทนหน่อย หิ่งห้อยจาร
เพียงขับขาน เรื่องราว ที่เขาเจอ ๚ะ๛
ปล.
หาหวีไม่เจอ ผมก็เลยกระเซอะ & กระเซิง อย่างที่เห็นจ้า ^^"
3 มิถุนายน 2554 22:31 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
อยากจะได้คนดี
เป็นคนมีคุณธรรม
ลดละเรื่องก่อกรรม
เป็นผู้นำของผองชน
มีไหมหนอยามนี้
เข้ามาทีนำผู้คน
ปราบปราบทุรชน
โดยไม่สนเกรงผู้ใด
ขอทีเรื่องเส้นสาย
แก้กฎหมายใช้ตามใจ
ขอคนที่เป็นไท
มิใช่ไทยใต้บงการ
อย่าทำบ้าอำนาจ
มาชี้ขาดประหัดประหาร
ภายใต้โพธิสมภาร
นับเนานานบ้านร่มเย็น
ไม่อยากให้บ้านเมือง
ชื่อกระเดื่องดังที่เห็น
ซื้อขายประเทศเป็น
ดั่งเช่นวันที่ผ่านมา
เมืองไทยมีเอกราช
และเป็นชาติมีภาษา
วัฒนธรรมจริยา
เลิศล้ำค่าแต่โบราณ
ขอเถิดครวญพินิจ
ใช้สติคิดทวนการณ์
เริ่มต้นที่สันดาน
ของคนพาลเพียงหนึ่งคน
อยากเปลี่ยนประเทศเป็น
ดั่งที่เห็นในสากล
ทุนนิยมบันดาลดล
หว่านพืชผลเพื่อพวกตัว
ดูอย่างบางประเทศ
เกิดเหตุน่าสพึงกลัว
วิกฤตก่อจึงหมองมัว
รับกรรมทั่วเพราะรัฐบาล
สาธารณูปโภคมี
เปิดเสรีสัมปทาน
ต่างชาติบริหาร
ก็ถึงกาลขายแผ่นดิน
ได้โปรดพี่น้องไทย
อย่าปล่อยไทต้องสูญสิ้น
อยู่อย่างร้าวชีวิน
ผืนแผ่นดินร้อนเป็นไฟ
ปล่อยใจให้สงบ
คิดทวนทบเอาใจใส่
เหตุผลดลจิตใจ
กอบกู้ไว้แผ่นดินเรา
การล่มสลาย ภัยคุกคามความมั่นคงที่ควรศึกษา
http://cgsc.rta.mi.th/cgsc/index.php?option=com_content&view=article&id=594:87149-&catid=7:88&Itemid=25
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ทเจ้า
2 มิถุนายน 2554 20:47 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
บนเส้นทาง ห่างไกล ไร้ญาติมิตร
มีเพียงจิต มุ่งมั่น ไม่หวั่นไหว
ด้วยความหวัง สร้างขึ้น จึงขืนไป
แม้ฝืนใจ แต่มีฝัน ฉันจะทน
อยู่ต่างเมือง ห่างบ้าน พานอุปสรรค
ขาดคนรัก เคียงใกล้ ใจหมองหม่น
ต่อสู้เพียง ลำพัง ในวังวน
ต้องอดทน เรียนรู้ สู้ชะตา
หลายครั้งท้อ อ่อนล้า แสนสาหัส
คลื่นชีวิต ซัดส่ง ลงปัญหา
จนอยากแพ้ แก่มาร ที่ผ่านมา
เกือบอำลา ดับดิ้น สิ้นชีวิน
ด้วยยังมี แม่และ พี่รออยู่
จึงฝืนสู้ ต่อไป ไม่อาจผิน
ไม่อาจหวน ไปซบหน้า น้ำตาริน
ต้องฝึกบิน ลำพัง อย่างเดียวดาย
จะอดออม อดทน สร้างชีวิต
จะลิขิต ความฝัน อันเฉิดฉาย
จะท้าสู้ หมู่มาร อันตราย
จนสุดท้าย สมหวัง ดั่งจินตนา ๚ะ๛
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1384
