30 พฤษภาคม 2554 22:34 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
คำพูด คำกล่าวอ้าง พาดพิง
คำขู่ จะทำจริง ยึดแล้ว
คำถาม ต่อขอยิง ตรงจุด
คำตอบ เล่าบ่แคล้ว ปัดทิ้งพ้นตัว ฯ
จัดกองทุนหมู่บ้าน ให้กัน
ใช้จ่ายอย่างสุดมัน หยดย้อย
เงินทองเปลี่ยนมือผัน กันสนุก
หาส่งบ่ครบร้อย ติดหนี้กันระนาว ฯ
ราชการด่วนใช้ บริวาร
เตรียมงานส่งเอกสาร มากล้ำ
ขั้นตอนเพิ่มเติมสาน งานหด
รันทดอดทนกล้ำ เก็บสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ
ประชาชนรากหญ้า บ่เคย
รับเรื่องราวรู้เลย คำน้อย
ความจริงบ่เปิดเผย เฉลยบอก
ด้วยชอบเพียงเงินร้อย บ่ซึ้งเรื่องจริง ฯ
หยิบยกตัวอย่างให้ ชัดเจน
เริ่มจากบ้านน้องเป็น เรื่องแท้
แต่ก่อนเก่าบ่เห็น หนี้ก่อ
พอเกิดกองทุนแล้ แย่แล้วหนี้บาน ฯ
กรรมการหมู่บ้าน ตัวดี
กินกับหัวหางมี ร่วมรู้
เสียดอกส่งทุกที หายหด
กบฎเงินปล่อยกู้ รวบเข้ากรรมการ ฯ
อีกงบการก่อนสร้าง ถนนทาง
กินเกือบหมดจนบาง ขนาดนั้น
โครงการต่อดูลาง เลือนลับ
ซ่อมอีกซ่อมทับชั้น ว่าแล้วซ่อมมันส์ ฯ
เพียงเราเรียนร่ำน้อย ปัญญา
เงินจ่อล่อเข้ามา ตะครุบใช้
ฉลาดลึกรู้จรรยา ชนหมู่
กู้หมดนึกว่าได้ ดอกเบี้ยหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ฯ
ตาสีสามสี่ห้า ถามดู
แต่ก่อนเลี้ยงไก่หมู อยู่ได้
แม้มีบ่มากชู คอเชิด
หน้าตอบคอตกไซร้ ต่ำก้มปัจุบันฯ
เพียงไม่ชอบติดหนี้ ใครใคร
จึงบอกออกจากใจ เพื่อพ้อง
ด้วยรักและห่วงใย อนาคต
ติดหนี้ติดสินร้อง ร่ำให้ใครจะฟัง ๚ะ๛
มี้ "หนูหิ่ง ฯ จ๋า โอนตังค์ให้แม่หน่อยลูกแม่จะไปใช้หนี้กองทุนหมู่บ้าน"
หนูหิ่ง ฯ "งื้อ ! หม่าม้ากู้มาทำอะหยังก๊ะ ?"
มี้ "แม่เอาไปซื้อหมูน่ะ ดอกเบี้ยแค่ 1 % เองนะ"
หนูหิ่ง ฯ "หม่าม้า ซื้อหมูหนูหิ่ง ฯ ก็๋โอนให้นิ ทำไมต้องไปกู้อีกคะ ?"
มี้ "แม่ก็ไปใช้สิทธิ์น่ะ แม่มีสิทธิ์กู้แม่ก็กู้ แม่รักษาสิทธิ์ของตัวเองนะ ^^"
หนูหิ่ง ฯ " ? ? ? ? "
http://203.146.15.33/otepc07/modules.php?name=activeshow_mod&file=function&asop=print&asid=27
สิ่งแรกที่ต้องทำในการปลดหนี้.... คือ.... หยุดก่อหนี้โดยเด็ดขาด
หนูหิ่ง ฯ ก้อ.... หนี้เยอะ ดอกงามเหมือนกัน.... จะ .... ทำได้ไหมเนี่ย .... ^^"
29 พฤษภาคม 2554 09:54 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
๑ ยืนโดดเดี่ยว เปลี่ยวใจ ใต้แสงดาว
ที่สกาว กระจ่างพร่าง บนกลางฟ้า
กระพริบแสง วับวาว เจ้าดารา
บนเวหา เหงามั้ย ในคืนเพ็ญ
๒ นี่จันทร์เจ้า รู้ไหม เจ้ามีคู่
อาทิตย์อยู่ อีกฝั่ง ด้วยหวังเห็น
ก่อนเจ้ามา อาทิตย์ คลายฤทธิ์เป็น
ทอแสงเย็น ระเรื่อรอน ก่อนเจ้ามา
๓ แต่ทว่า เจ้าช้า อาทิตย์หลบ
ซวนเซซบ กลบร่าง อีกฝั่งฟ้า
เมื่อเจ้าโผล่ อาทิตย์ซ่อน แรมรอนลา
อย่างนี้หนา เมื่อไรจะ ได้พบกัน
๔ อีกนานไหม วันใด ไม่เลื่อนหลบ
เคลื่อนมาพบ กันได้ โดยไม่หวั่น
หมุนมาแล้ว ทายทัก กันสักวัน
เพื่อแบ่งปัน เรื่องที่พบ ประสบมา
๕ ณ วันนั้น คงมีมาก หลากเรื่องเล่า
ใช่ไหมเจ้า จันทร์เพ็ญ เด่นเวหา
ทุกคืนค่ำ จำหมดจรด พสุธา
ใต้แผ่นฟ้า มีอะไร ที่ได้เจอ
๖ ดวงดาวเจ้า ส่องแสง ล้าแรงไหม
หรืออ่อนใจ บางครั้ง ยามพลั้งเผลอ
มีบ้างไหม ในคืน ทนฝืนเบลอ
นั่งมองเหม่อ ฝันถึง วันต่อไป
๗ แค่อยากรู้ จึงถาม ในยามเหงา
ด้วยว่างเปล่า เดียวดาย ไม่สดใส
มัวหม่นมืด เหมือนมุด อยู่รูใน
ลึกลงใต้ แผ่นดิน สุดถิ่นแดน
๘ ดาวจ๋าดาว เจ้าพบ ประสบไหม
ความเหงาใจ หม่นหมอง มาครองแขวน
มีวิธี แก้อย่างไร ไม่คลอนแคลน
และยิ้มแป้น อย่างไร จักไปทำ
๙ เฝ้าวอนถาม จันทร์เพ็ญ เด่นกระจ่าง
คิดหาทาง ทำใจ ไม่ถลำ
จมลงสู่ ห้วงลึก ที่นึกนำ
ขอเจ้าย้ำ ตอบถ้อย คอยเจรจา
๑๐ ด้วยเรี่ยวแรง ที่มี ยังดีอยู่
ผ่านฤดู กาลวัน เฝ้าฝันหา
อยากจะมี อนาคต ไม่ลดรา
ส่งแสงจ้า แกร่งได้ ใต้แสงเดือน
๑๑ ด้วยใจหวัง ไม่นาน ถึงฝั่งฝัน
คงสักวัน เวียนมา ไม่คลาเคลื่อน
จะฝ่าฟัน ต่อไป ใจคอยเตือน
มิแชเชือน เพื่อผอง พี่น้องเรา
๑๒ ขอแสงจันทร์ ส่องทาง จะได้ไหม
เพราะท่องไป ในถิ่น ดินแดนเขา
ออกจากบ้าน ป่าดง พงษ์ลำเนา
ขอจันทร์เจ้า ส่งแสง เป็นแรงใจ
๑๓ จากเดือนดาว ดารา บนฝั่งฟ้า
ถึงต้นหญ้า บนดิน ถิ่นอาศัย
ขอสักหน่อย ได้ไหม ความห่วงใย
ความสดใส เพิ่มเติม เสริมพลัง
๑๔ บนเส้นทาง ที่ผ่าน อาจขรุขระ
บางจังหวะ ผิดคาด และพลาดหวัง
ในบางคราว มีเรื่อง มาประดัง
สุดยับยั้ง ระวังเหตุ เกิดเภทภัย
๑๕ หากดวงดาว ยังคง ช่วยส่งแสง
ไม่ล้าแรง ลาจาก ฟากฟ้าใส
ชีวิตนี้ จะอยู่ สู้ต่อไป
เพื่อจะได้ พบบ้าง ทางสู่ฝัน
๑๖ ดั่งอาทิตย์ ที่รอ พบจันทร์เจ้า
ทุกเย็นเฝ้า คอยไป ไม่ไหวหวั่น
เพียงได้พบ ครู่เดียว แค่เสี้ยววัน
และวันนั้น ต้องพราก จากจันทร์จร
๑๗ ต้องอดทน เพียงใด จึงได้พบ
ต้องประสบ เรื่องราว ข่าวทุกข์ร้อน
ต้องทนอยู่ ต่อไป ใจอาวร
ก่อนจะย้อน กลับคืน ดั่งหมื่นปี
๑๘ ยามมีทุกข์ เวลา ช่างยาวนาน
ชั่วกัปกาล หนักจิด คิดอยากหนี
ยามพบสุข แว๊บเดียว เสี้ยววินาที
ดวงฤดี เบาหวิว กลัวปลิวลา
๑๙ อยากจะถาม อาทิตย์บ้าง ระหว่างนี้
ทุกวันมี แต่คอย ละห้อยหา
กว่าจะพบ จันทร์ต้อง ครองเวลา
นานนักหนา จึงได้สบ พบพักตร์จันทร์
๒๐ ระหว่างนั้น ทนอยู่ ไร้คู่เคียง
โดดเดี่ยวเพียง ลำพัง บนฟ้านั่น
ทุกวันลอย คอยดู อยู่ทั้งวัน
ไม่เปลี่ยนผัน ท่านทน ได้อย่างไร
๒๑ ถ้าหากเปลี่ยน เป็นเรา เฝ้าบนฟ้า
เพียงเอกา คงล้า ระอาได้
ต้องเปล่าเปลี่ยว เหลียวมอง ไม่เห็นใคร
แถมห่างไกล ผู้คน ต้องทนเหงา
๒๒ จึงเห็นใจ อาทิตย์ ที่คิดถึง
จันทร์จ๋าซึ้ง บ้างไหม ในตัวเขา
ความจริงใจ ที่ให้ ใช่มัวเมา
ตั้งตาเฝ้า มองหา ทุกคราไป
๒๓ ให้สงสัย จันทร์เล่า เจ้าคิดถึง
อาทิตย์ซึ่ง อยู่ห่าง อ้างว้างไหม
ดาวดวงนั้น โดดเดี่ยว และเปลี่ยวใจ
ลอยอยู่ใน ท้องฟ้า คอยเจ้าจันทร์
๒๔ อาทิตย์จ๋า บนฟ้า น่าอยู่ไหม
แล้วทำไม เจ้าจึง ไม่เปลี่ยนผัน
คงส่งแสง แรงร้อน ตอนกลางวัน
แต่กลับกัน กลางคืน ที่ฝืนลา
๒๕ หรือว่าเจ้า เหงาใจ จึงใส่แสง
ให้ร้อนแรง ส่องทาง หว่างเวหา
ค้นหาเพื่อน ร่วมเรียง เคียงกายา
เฝ้ามองหา จึงเปล่งแสง จนแรงรอน
๒๖ ทอแสงอ่อน ยามเย็น ด้วยเข็ญใจ
อยู่แห่งไหน นะจันทร์ เจ้าขวัญอ่อน
หาจนล้า ลาแสง แรงเริ่มจร
จึงลาก่อน วันนี้ที่ เส้นขอบฟ้า
๒๗ ถามจันทร์บ้าง บนฟ้า น่าอยู่ไหม
ส่องแสงไป เรืองรอง ครองเวหา
เจ้ามีเพื่อน มากมาย ในทิวา
เหงาไหมหนา เจ้าจันทร์ วานตอบที
๒๘ ดวงดารา มากมาย หลายล้านดวง
เจ้าจะห่วง อีกฝั่งฟ้า หรือเปล่านี่
ทิ้งอาทิตย์ ให้เหงา เศร้าฤดี
เป็นเช่นนี้ ผ่านกาล วันผันไป
๒๙ แค่หิ่งห้อย อยากรู้ จึงได้ถาม
ชนทุกคาม บอกหน่อย จะได้ไหม
อยากจะรู้ เรื่องราว ข่าวความนัย
ใครตอบได้ วานบอก ตอบน้องที
๓๐ ยังโดดเดี่ยว เดียวดาย ใต้ท้องฟ้า
ทั่วพารา จำท่อง ทุกท้องที่
ออกจากบ้าน ป่าดง ละพงพี
นานนับปี จึ่งย้อน คืนดอนไพร
๓๑ เมื่อไหร่หนอ จะหาย คลายหมองเศร้า
ต้องทนเหงา ลำพัง ยั้งสดใส
อยากกระพริบ แสงวิบวับ กับฟ้าไกล
รื่นเริงได้ เหมือนตอนอยู่ คู่พงพี ๚ะ๛
27 พฤษภาคม 2554 20:17 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
รูปร่างสูง เด่นสง่า มีราศี
ทรวดทรงดี วิ่งย่าง อย่างหงส์เหิน
กล้ามเป็นมัด น่าเกรงขาม แม้ยามเดิน
น่าขี่เล่น เหลือเกิน คงเพลินดี
สักวันหนึ่ง มีเวลา จะไปหา
คุณพี่ม้า รอหน่อยนะ จะไปขี่
หนูหิ่งห้อย คงสนุก สุขทันที
ยามนั่งที่ หลังพี่ม้า พาทะยาน
แต่ตอนนี้ มีงาน ต้องสานต่อ
พี่ม้ารอ หน่อยนะ จะประสาน
สายสัมพันธ์ หิ่งห้อย - ม้า มีมานาน
ตั้งแต่กาล ก่อนนี้ ที่ยังจำ
แสนคิดถึง วันเก่า ของเราสอง
พี่ม้าร้อง แกล้งน้อง จนถลำ
หนูตกใจ เกือบถูก เหยียบประจำ
ใครหนอทำ จนน้อง นองน้ำตา
จำได้ไหม พี่ม้าจ๋า เวลาเก่า
ทั้งสองเรา เล่นกัน ช่างหรรษา
บนภูเขา ห่างไกล ในพนา
รื่นชีวา มากมาย ยามใกล้กัน
วันคืนผ่าน ล่วงไป ไม่รอท่า
ทุกทิวา ราตรี มีความฝัน
สักวันหนึ่ง จะกลับไป ยังไพรวัลย์
ทวนความหลัง กันหน่อยนะ พี่ม้าเอย ๚ะ๛
สถานีพ่อพันธุ์ TNC Ranch Stallions Station จ.สิงห์บุรี
คุณปุ๊ก 081-994-1828
http://www.horsethailand.com/webboard/view.php?qID=7032
26 พฤษภาคม 2554 22:38 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ค่ำคืนฟ้า มืดมิด ดูเหงา เหงา
โอ้ตัวเรา นั่งคิดถึง คณึงหา
กระท่อมน้อย ในป่า ที่จากมา
ผ่านเวลา จะเปลี่ยน เป็นเช่นไร
กระท่อมน้อย หลังนั้น ช่างอบอุ่น
ยามรุ่งอรุณ แดดส่อง สว่างไสว
มวลบุบผา ชูช่อ แตกหน่อใบ
หรีดหริ่งเรไร ส่งเสียงร้อง ก้องพนา
เหล่าแมลง ภู่ผึ้ง ผกโผผิน
กางปีกบิน วนเวียน กลางเวหา
ดอกหญ้าโผล่ พ้นพื้น พสุธา
ไหวไปมา ยามต้อง แรงลมโชย
เห็นสายฝน รินร่วง จากท้องฟ้า
ชุบชีวา ชีวิตให้ ไม่ระโหย
มวลดอกไม้ ชูช่อ รอวันโรย
แผ่นดินโดย ธรรมชาติ สะอาดตา
กลิ่นพืชพรรณ นานา ขจรทั่ว
ทั้งดอกบัว พรรณไม้ และใบหญ้า
ขึ้นผสม กลมกลืนไป สุดสายตา
ภายใต้ฟ้า ผืนใหญ่ ใบเดียวกัน
ช่างห่างไกล กันนัก กับทางนี้
อยู่ที่นี่ มีแต่ การห้ำหั่น
ทั้งแก่งแย่ง แข่งขัน ประลองกัน
ทุก ทุกวัน ต้องแข่ง แย่งความดี
มันช่างเหงา และล้า เป็นนักหนา
อยากขอลา กลับบ้าน ณ บัดนี้
กลับคืนสู่ กระท่อมน้อย คอยนานปี
พักฤดี ให้หายเหมื่อย เหนื่อยหัวใจ
จะชาร์ตแบต เพิ่มพลัง ให้เต็มที่
ความเหงามี เลือนไป ไว้สดใส
แทนที่ด้วย ความแข็งแกร่ง แห่งฤทัย
ความสดใส กลับคืน สู่ตัวเรา
พักปัญหา ทุกอย่าง ของทางนี้
กลับพงพี ท่ามกลาง หว่างภูเขา
กระท่อมน้อย ยังคอยอยู่ ดูตัวเรา
ภูมิลำเนา บ้านเกิด ที่จากมา
แล้วจะกลับ มาทำงาน สร้างฐานะ
ด้วยสัจจะ ของคน บนภูผา
จักทำงาน ให้ดีขึ้น ขอสัญญา
ด้วยหน้าตา สดใส ไร้กังวล
เพื่อจะทน ทานได้ ในทุกสิ่ง
ชีวิตจริง เริ่มต้นใหม่ ได้อีกหน
จะต่อสู้ หมู่มารที่ มาผจญ
รวมถึงคน ปากร้าย ทั้งหลายเอย ๚ะ๛
25 พฤษภาคม 2554 18:54 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ถึงจะบื้อ ก็บื้อ อย่างน่ารัก
จะสมัคร เป็นแฟน น้องไหมล่า
หน้าตาน้อง ก็พอ ไปวัดวา
นิสัยก็ น่ารัก น่าเอ็นดู
ปีนี้น้อง อายุย่าง.
เขาว่าหยุด อยู่ข้าง บนคานนู่น
ดูท่าทาง เขาว่ามา ก็มีมูล
ยังเป็นศูนย์ คนรัก สมัครแฟน
โอ้ตัวน้อง อยู่ถึง ซึ่งบัดนี้
ยังไม่มี คู่ควง ให้หวงแหน
ทำไม๊ ทำไมถึง ได้ขาดแคลน
น้องสุดแสน งง งง อยู่เหมือนกัน
เห็นคนอื่น มีแฟน แต่ปอสี่
บ้างก็มี แต่อนุบาล ไม่เหมือนฉัน
เอ๊ะ ! หรือน้อง ซื่อบื้อไป หรือไงกัน
หรือวัน วัน มัวฝันรอ ฟ้าประทาน
เขาว่ากัน ถึงวัน มันมาเอง
ไม่ต้องเกรง ต้องกลัว รอเรียกขาน
ถึงเวลา บุบเพพา มาพบพาน
แต่ชักนาน นานเข้าชัก ไม่เข้าที
เขาว่าเลือก คบคน ให้ดูหน้า
จะซื้อผ้า ก็ดูเนื้อ ให้ถ้วนถี่
สงสัยน้อง จ้องมองนาน เกินพอดี
เลยเผ่นหนี กันหมด อดมีแฟน.... ^^"
๕๕๕๕ สมน้ำหน้า.... อดเลย ^^"
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1506
