* * * ณ เส้นขอบฟ้า * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

แพรพรายระยิบจ้า    มหาสมุทร
กระพริบแสงสีสุด      เพริดพริ้ง
ดั่งพรายเล่นดำผุด    ว่ายโผล่
ผืนแผ่นน้ำสะบัดสะบิ้ง   คลื่นพ้นขอบทะเล

ณ ที่จุด หักเห แสงอาทิตย์
ซึ่งสถิต อยู่บน โค้งขอบฟ้า
เสมือนเป็น เส้นสรร ปันเวลา
ผ่านทิวา สู่ความมืด ยามราตรี

มีคนหนึ่ง เหม่อมอง เส้นขอบฟ้า
ทอดสายตา ดูดาว พราวแสงสี
อีกคนหนึ่ง มองอยู่ รู้ฤดี
เสมือนมี ห่วงหา และอาลัย

สายลมพัด แผ่วเบา เคล้าเสียงคลื่น
สองคนคืน สู่วัน ที่ฝันใฝ่
สองมือกุม ก้าวเดิน เพลิดเพลินใจ
ริมหาดทราย ใต้ฟ้า ณ สีชัง

โชยกลิ่นอุ่น ละมุนไอ สายใยรัก
ประสบพักตร์ ชั่วคืน ฟื้นความหวัง
เสริมสร้างแรง แห่งใจ ได้พลัง
จะเก็บเป็น ความหลัง จำฝังใจ

ถึงวันนี้ อาจดี กว่าวันเก่า
เพราะมีเรา สองคน จึงสดใส
เก็บความสุข วันนี้ ที่เป็นไป
เพื่อชีวิต วันใหม่ ได้เบิกบาน

อนาคต ไม่รู้ ดูไม่เห็น
จะกลายเป็น อื่นไป ไม่ประสาน
ยังคงจะ จดจำ ไปชั่วกาล
ว่าได้ผ่าน วันซึ้ง ตรึงใจนาง

ยามใดเห็น เส้นขอบฟ้า ในราตรี
จะคงมี ความสุข ทุกข์ลอยห่าง
ความอบอุ่น กรุ่นใจ ไม่จืดจาง
บนเส้นทาง แห่งนี้ เคยมีกัน ๚ะ๛