29 พฤศจิกายน 2554 21:25 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เห็นท่าทาง ดูดี มีฐานะ
จึงอยากจะ รู้จัก สมัครสหาย
ความรู้สึก วันหน้า ถ้ากลับกลาย
ก่อเกิดสาย สัมพันธ์ มั่นไมตรี
จะซ้าย - ขวา หน้าหลัง ก็ยังเท่ห์
มีเสน่ห์ ยามมอง ต้องสุขี
ยิ่งพูดคุย ชิดใกล้ ยิ่งยินดี
จึงอยากมี เขาอยู่ เคียงคู่ใจ
เฝ้าติดตาม ถามข่าว เขาเสมอ
อยากพบเจอ ดูแล เอาใจใส่
ความรู้สึก ดีดี มีห่วงใย
หวังจะได้ รู้รสรัก ทุกวันคืน
เวลาผ่าน นานเนิ่น เพลินเต็มที่
ไม่เห็นมี เหตุร้าย ใจเริงรื่น
ยังคงเฝ้า ฝันหวาน ทุกค่ำคืน
คิดว่ายืน อยู่ใน หัวใจเธอ
ไม่เคยคิด สงสัย ในเรื่องอื่น
ด้วยเธอยื่น ไมตรี มีเสมอ
ยิ้มแย้มให้ ทุกคราว เมื่อเราเจอ
ใจจึงเผลอ ตกหลุมรัก และภักดี
เฝ้ารอคอย หวังวันหนึ่ง เธอซึ้งจิต
มีความคิด สร้างครอบครัว เกษมศรี
ขอเป็นแฟน แต่งงาน ฉันยินดี
คิดเช่นนี้ อยู่เสมอ เธอคงรู้
จนเวลา ผ่านไป ในวันหนึ่ง
แสนคิดถึง อยากเจอ เธอไม่อยู่
จึงออกไป เมียงมอง คอยจ้องดู
เห็นเพียงคู่ สาวหมวย สวยเหลือเกิน
แต่ เอ๊ะ เอ๊ะ คลับคล้าย ได้เคยเห็น
แม่เนื้อเย็น ที่ไหน ใช่ผิวเผิน
เดินเข้าไป ใกล้ใกล้ ได้เผชิญ
เห็นเธอเขิน หลบตา ท่าเอียงอาย
อนิจจา เจ้าชายฉัน มาผันเปลี่ยน
หัวใจเจียน แหลกยับ ดับสลาย
เมื่อเห็นสุด ที่รัก มากลับกลาย
ตัวเป็นชาย ใจเป็นหญิง อนิจจา ^^"
11 พฤศจิกายน 2554 04:33 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ณ ค่ำคืน วันเพ็ญ เดือนสิบสอง
ริมฝั่งคลอง ผู้คน สนุกสนาน
เดินเคียงข้าง กันอยู่ ดูชื่นบาน
ภายใต้ลาน ดวงดาว พราวนภา
ได้แต่มอง ดูเขา เราเศร้าหมอง
ไร้คนครอง เช่นเขา เราไฝ่หา
เฝ้าคิดถึง คนไป ไกลสายตา
เขาไปหา คนอื่น ขมขื่นจัง
จมอยู่กับ สายน้ำตา พาช้ำจิต
ต้องแรงฤทธิ์ ความรัก ชักหมดหวัง
ในคืนเพ็ญ ถูกทิ้งไว้ เพียงลำพัง
เหมือนถูกฝัง ภายใต้ สายน้ำตา
เขาจะรู้ บ้างไหม ใครเจ็บช้ำ
จึงได้ทำ ไม่สนใจ ไม่ห่วงหา
ไม่มีแม้ สักนิด คิดนำพา
โทรกลับมา ให้รู้บ้าง ยังห่วงใย
ได้แต่คิด เสียใจ ในคนรัก
ไม่อาจหัก ใจจากเขา เราอ่อนไหว
ได้แต่เฝ้า คิดถึงเขา แล้วเศร้าใจ
เหมือนเป็นคน ไร้ค่า ไม่น่าจำ
เขาทั้งคู่ คงอยู่ อย่างมีสุข
เราได้ทุกข์ มากำนัล มันเจ็บช้ำ
มีรอยยิ้ม ที่กล้ำกลืน ฝืนใจทำ
ถูกเหยียบย่ำ จิตใจ ให้ระทม
เขาจะคิด บ้างไหม ใครรออยู่
เขาจะรู้ บ้างไหม ใครขื่นขม
จะรู้ไหม มีใครรอ อย่างตรอมตรม
มีใครจม กับดักรัก ปักดวงใจ
น่าอนาจ ใจจัง ทั้งที่รู้
ก็ยังสู้ รักเขา เฝ้าหลงไหล
แม้จะรู้ ว่าเขา ไปเอาใจ
และห่วงใย คนที่ เขามีกัน
พาดวงใจ แหลกสลาย กลับไปบ้าน
พาความราญ ร้าวใจ กลับไปฝัน
พาความทุกข์ ถมใจ ไปจาบัลย์
พาร่างอัน บอบช้ำ กลับรังนอน ๚ะ๛
5 พฤศจิกายน 2554 06:08 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
สวัสดีเพื่อนน้ำ
เธอยังจำฉันได้ไหม
แต่ก่อนตอนเยาว์วัย
เธอ - ฉันได้สนุกกัน
เธอเป็นอย่างไรบ้าง
ฉันเดินทางตามไล่ฝัน
อ่อนล้าบ้างบางวัน
มีไหวหวั่นบ้างบางที
น้ำจ๋าน้ำใสใส
อยู่แห่งไหนนะคนดี
ฉันรออยู่ตรงนี้
กี่นาทีเธอจะมา
แค่เธออย่าเหม็นเน่า
แล้วสองเราจะหรรษา
หยอกเย้าเฝ้าเจรจา
ชื่นชีวาสุขฤทัย
ตอนนี้ฉันเฝ้ารอ
ก็นานพอนะน้ำใส
ต้องรอนานเพียงใด
เธอ - ฉันได้พบหน้ากัน
ฉันคิดถึงเธอนะ
อยากพบปะไปสังสรรค์
กาลเปลี่ยนเวียนคืนวัน
หวังเธอ - ฉันยังคงเดิม ^^" นะจ้ะ
ประสบภัยน้ำท่วมร่วมด้วยพี่ อินเทรนดีทันใจได้ดั่งหวัง น้องน้ำไหลบ่ามาว่าก็ไม่ฟัง ได้แต่นั่งเหลียวมองจ้องอย่างเดียว ไม่ต้องขออนุญาตก็ปราดเข้า มารุมเร้ารุกใส่ได้หวาดเสียว ต้องเก็บของหนีน้องน้ำช้ำจริงเชียว จึงต้องเที่ยวหาคนรักเพื่อพักพิง โชคยังดีพี่เขาเฝ้ารออยู่ ด้วยเอ็นดูใส่ใจในน้องหญิง รีบต้อนรับทันใดไม่ประวิง ใจดีจริงพี่จ๋ารักเหลือเกิน ณ ยามนี้ช่วยกันทุกวันวี่ ไปทุกที่ด้วยกันไม่ห่างเหิน บนถนนรถลาเรือพาเดิน ไปเผชิญท้าสู้อุทกภัย ออกจากบ้านต้นตุลามาทุกถิ่น กางปีกผินระน้ำทำหมองไหม้ จิตอาสาร่วมด้วยช่วยกันไป เป็นคนไทยเอื้อเฟื้อและเจือจุน แม้จะอยู่ห่างไกลก็ไม่หวั่น จะบากบั่นตามไปสนับสนุน ใจหวังให้ทุกผู้รู้การุณ คอยเกื้อหนุนกันบ้างอย่าง *คนไทย* ๚ะ๛
รูปการปฏิบัติภาระกิจบางส่วน อยู่นี่จ้า ^ o ^ http://www.facebook.com/noohing9
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1777
