21 ธันวาคม 2549 09:09 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
สายลมหนาวพัดผ่านมาอีกครั้ง
แผ่พลังแห่งฤดูสู่ขุนเขา
หวนคิดถึงแต่ก่อนตอนยังเยาว์
ผองพวกเราทนอยู่สู้สายลม
ยังจดจำคืนวันที่ผันผ่าน
ฤดูกาลนี้ให้ใจขื่นขม
พาความแล้งส่งไว้ได้ระทม
ยอดดอยจมอยู่ในสายเหมันต์
แม่ขนิ้งเกาะเล็มเต็มยอดหญ้า
บนท้องฟ้าไร้แสงแห่งสีสัน
ความเหน็บหนาวถาโถมถึงทั่วกัน
ต้องอดทนจนผ่านวันอันตราย
ถึงตอนนี้ยังคงโหมกระหน่ำ
แสงแดดล้ำเลือนลางจนจางหาย
ทั่วท้องฟ้าเมฆหม่นหล่นกระจาย
หนาวมากมายในยามนี้ที่ยอดภู
อยากจะส่งความอบอุ่นสู่ขุนเขา
เพื่อพ้องเราชาวไพรทุกชนหมู่
ได้อดทนจนผ่านพ้นฤดู
ร่วมกันสู้ความหนาวที่เข้ามา
ของส่งใจไปถึงซึ่งบนนั้น
ยอดดอยอันไกลห่างหว่างภูผา
ความห่วงใยแทรกใส่ให้ลมพา
ไปส่งหน้าบ้านเขาเราอาลัย
เพื่อให้ผู้อาศัยอยู่ในนั้น
มียิ้มอันพริ้มพรายใจสดใส
หนูหิ่ง ฯ จะได้มีกำลังใจ
ทำงานไปเพื่อเขาที่เฝ้ารอ./
หนูหิ่ง ฯ เพิ่งลงดอยมาเมื่อวันก่อน ที่บนดอยหนาวมาก ๆ เลยค่ะ
ใส่เสื้อกันหนาว + ห่มผ้าห่มอีก 5 ผืน ผ้าห่มก็หนักจนกระดิกตัวไม่ได้ แต่ก็ยังไม่อุ่น
มือเย็น เท้าเย็นจนนอนไม่หลับ ต้องลุกขึ้นมาก่อเตาถ่าน แล้วปูที่นอน ๆ ใกล้ ๆ เตา
กระนั้นก็ยังหลับ ๆ ตื่น ๆ อยู่บนดอย 2 คืน ก็ไม่ไหวแล้ว
รีบจรลีลงมาในเมือง
หนูหิ่ง ฯ คิดว่าปีนี้คงหนาวกว่าปีที่ผ่านมา
หวังว่าคนบนดอยทุกคน จะทนสู้จนผ่านไปด้วยดี
18 ธันวาคม 2549 10:43 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
หยุดไว้...เถิดความรัก
เห็นควรพักเอาไว้ก่อน
ห่วงหาและอาทร
เก็บซุกซ่อนไว้ข้างใน
หยุดคิด...จะวิ่งตาม
ขอหักห้ามเจ้าหัวใจ
เคยรักเคยห่วงใย
เก็บเอาไว้เพียงลำพัง
หยุดที...ความรู้สึก
คำนึงนึกถึงสิ่งหวัง
ฉุดไว้ด้วยพลัง
จะอยู่ยั้งนานเพียงใด
หยุดเลย...ที่เคยทำ
อย่าล่วงล้ำก้าวข้ามไป
เรื่องเก่าเก็บเอาไว้
สี่ห้องใจจงจดจำ
หยุดใจ...ได้ทบทวน
คิดใคร่ครวญที่ถลำ
เปลี่ยนเขา-เราผู้ทำ
เป็นคนช้ำขอจากลา
หยุดพัก...รักษาใจ
รอวันใหม่ที่แจ่มจ้า
น้ำใสไหลออกตา
เพื่อเยียวยาความเจ็บช้ำ
หยุดก่อน...หยุดสักพัก
หยุดความรักหยุดกระทำ
หยุดร้องหยุดเอ่ยคำ
อยู่ลำพังเพียงคนเดียว
อยู่ให้ได้...เพียงคนเดียว...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1516
