4 มิถุนายน 2554 22:33 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ซื้อหวีมา ทำไมมอง ไม่เห็นหวี
ใครมือดี ฉกของฉัน มันไปไหน
หยิบแล้วโปรด ส่งคืน มาให้ไว
ฉันจะได้ สางผม ปมพะเรอ
โอ้หวีฉัน ซื้อมา จากตลาด
พร้อมที่คาด ผมสีดำ อันเบ้อเร่อ
หวีของฉัน สีฟ้า นะถ้าเจอ
ขอให้เธอ ส่งคืน ยื่นกลับมา
ด้วยหวีนั้น ซื้อมา หลายอันแล้ว
ก็บ่แคล้ว หายหมด อดรักษา
ก็จำได้ ว่าเก็บไว้ อยู่นี่นา
แต่เวลา จะใช้ ไม่เห็นเลย
ของชิ้นเล็ก ชิ้นน้อย ทยอยซื้อ
ของติดมือ ติดบ้าน ฉันจะเผย
ตั้งงบไว้ จับจ่าย อย่างที่เคย
ไฉนเลย งบประมาณ บานมากไป
มิน่าเล่า พี่สาวบ่น กร่นให้อื้อ
โทรมือถือ มาต่อ ว่าพิศมัย
ใช้ให้น้อย หน่อยไม่ได้ หรืออย่างไร
นี่ยังไง งบพี่มี ยังไม่พอ
จึงตอบกลับ ทันที คุณพี่ขา
น้องนี่หนา พยายาม จะไม่ขอ
แต่ว่าค่า น้ำมัน รถขึ้นไปรอ
ไปจ่ออยู่ ที่ลิตร สี่สิบเลย
ยังบ่แน่ อาจฝืน ขึ้นไปอีก
ราคาปลีก บ่มีตั้ง ยังขื้นเรื่อย
รถนี้ก็ ซดน้ำมัน บ่ยั้งเลย
แล้วทรามเชย จะทำไง ได้ล่ะนอ
รัฐท่านว่า ราคานี้ บ่ลิมิต
บ่ได้คิด ตรึงไว้ 95 หนอ
ตรึงแค่เพียง ดีเซล อย่างเดียวพอ
แล้วก็รอ เฝ้าดู สถานการณ์
คงจะแบก บ่ไหว หนักไปแล้ว
แรงเริ่มแผ่ว อำลา จากสถาน
ต้องใช้หมอง ตรองดู งบประมาณ
ทุกโครงการ ดำเนินต่อ ก่อเกิดไท
จากเรื่องหวี น้องไปไกล ถึงประเทศ
เพียงแค่เหตุ เล็กน้อย คอยสงสัย
จะพร่ำเรื่อย ต่ออีก หลายบทไป
เกรงผู้ได้ เข้ามาอ่าน ท่านรำคาญ
ขอจบก่อน วันนี้ ที่ทนอ่าน
ขอบคุณท่าน ที่มาเยือน เยี่ยมถิ่นฐาน
ถึงจะเบื่อ ก็ทนหน่อย หิ่งห้อยจาร
เพียงขับขาน เรื่องราว ที่เขาเจอ ๚ะ๛
ปล.
หาหวีไม่เจอ ผมก็เลยกระเซอะ & กระเซิง อย่างที่เห็นจ้า ^^"
3 มิถุนายน 2554 22:31 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
อยากจะได้คนดี
เป็นคนมีคุณธรรม
ลดละเรื่องก่อกรรม
เป็นผู้นำของผองชน
มีไหมหนอยามนี้
เข้ามาทีนำผู้คน
ปราบปราบทุรชน
โดยไม่สนเกรงผู้ใด
ขอทีเรื่องเส้นสาย
แก้กฎหมายใช้ตามใจ
ขอคนที่เป็นไท
มิใช่ไทยใต้บงการ
อย่าทำบ้าอำนาจ
มาชี้ขาดประหัดประหาร
ภายใต้โพธิสมภาร
นับเนานานบ้านร่มเย็น
ไม่อยากให้บ้านเมือง
ชื่อกระเดื่องดังที่เห็น
ซื้อขายประเทศเป็น
ดั่งเช่นวันที่ผ่านมา
เมืองไทยมีเอกราช
และเป็นชาติมีภาษา
วัฒนธรรมจริยา
เลิศล้ำค่าแต่โบราณ
ขอเถิดครวญพินิจ
ใช้สติคิดทวนการณ์
เริ่มต้นที่สันดาน
ของคนพาลเพียงหนึ่งคน
อยากเปลี่ยนประเทศเป็น
ดั่งที่เห็นในสากล
ทุนนิยมบันดาลดล
หว่านพืชผลเพื่อพวกตัว
ดูอย่างบางประเทศ
เกิดเหตุน่าสพึงกลัว
วิกฤตก่อจึงหมองมัว
รับกรรมทั่วเพราะรัฐบาล
สาธารณูปโภคมี
เปิดเสรีสัมปทาน
ต่างชาติบริหาร
ก็ถึงกาลขายแผ่นดิน
ได้โปรดพี่น้องไทย
อย่าปล่อยไทต้องสูญสิ้น
อยู่อย่างร้าวชีวิน
ผืนแผ่นดินร้อนเป็นไฟ
ปล่อยใจให้สงบ
คิดทวนทบเอาใจใส่
เหตุผลดลจิตใจ
กอบกู้ไว้แผ่นดินเรา
การล่มสลาย ภัยคุกคามความมั่นคงที่ควรศึกษา
http://cgsc.rta.mi.th/cgsc/index.php?option=com_content&view=article&id=594:87149-&catid=7:88&Itemid=25
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ทเจ้า
2 มิถุนายน 2554 20:47 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
บนเส้นทาง ห่างไกล ไร้ญาติมิตร
มีเพียงจิต มุ่งมั่น ไม่หวั่นไหว
ด้วยความหวัง สร้างขึ้น จึงขืนไป
แม้ฝืนใจ แต่มีฝัน ฉันจะทน
อยู่ต่างเมือง ห่างบ้าน พานอุปสรรค
ขาดคนรัก เคียงใกล้ ใจหมองหม่น
ต่อสู้เพียง ลำพัง ในวังวน
ต้องอดทน เรียนรู้ สู้ชะตา
หลายครั้งท้อ อ่อนล้า แสนสาหัส
คลื่นชีวิต ซัดส่ง ลงปัญหา
จนอยากแพ้ แก่มาร ที่ผ่านมา
เกือบอำลา ดับดิ้น สิ้นชีวิน
ด้วยยังมี แม่และ พี่รออยู่
จึงฝืนสู้ ต่อไป ไม่อาจผิน
ไม่อาจหวน ไปซบหน้า น้ำตาริน
ต้องฝึกบิน ลำพัง อย่างเดียวดาย
จะอดออม อดทน สร้างชีวิต
จะลิขิต ความฝัน อันเฉิดฉาย
จะท้าสู้ หมู่มาร อันตราย
จนสุดท้าย สมหวัง ดั่งจินตนา ๚ะ๛
1 มิถุนายน 2554 23:43 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
นรชาติ วางวาย ไม่ถึงร้อย
ต่างค่อยค่อย เดินมุ่ง สู่จุดหมาย
อดีตเคย เลว - ดี มีมากมาย
แต่สุดท้าย อยู่ที่นี่ เชิงตะกอน
ทิ้งไว้เพียง คุณความงาม ที่ลือเลื่อง
ชื่อกระเดือง นามจรัส ประภัสสร
เหล่าลูกหลาน หวนให้ ใจอาวรณ์
หลังม้วยมรณ์ ชื่อยังอยู่ คู่ความดี
ต่อแต่นี้ ไม่พาน ท่านอีกแล้ว
ไร้วี่แวว หวนกลับ ลับรังสี
เคยพูดคุย ปรึกษาเมื่อ ปัญหามี
นับแต่นี้ จะหาใคร ให้ปัญญา
กราบวันทา ศพท่าน ด้วยอาลัย
น้อมดวงใจ ส่งถึง ซึ่งโลกหน้า
ชาตินี้จบ สิ้นไป ได้หลับตา
ละกายา กลับสู่พื้น ปฐพี
ขอวิญญาณ ท่านไปสู่ สัมปรายภพ
สุข - ทุกข์จบ สิ้นลง ที่ตรงนี้
ขอกุศล ผลบุญ หนุนอินทรีย์
ส่งเทพี นำทางท่าน พานดาวดึงส์
ขอแสดงความเสียใจอย่างยิ่่งกับครอบครัวของนายด่านศุลกากรตราดผู้อารีย์
ด้วยความรักและอาลัยยิ่ง
จากน้องสาวหิ่งห้อยน้อยใจ
30 พฤษภาคม 2554 22:34 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
คำพูด คำกล่าวอ้าง พาดพิง
คำขู่ จะทำจริง ยึดแล้ว
คำถาม ต่อขอยิง ตรงจุด
คำตอบ เล่าบ่แคล้ว ปัดทิ้งพ้นตัว ฯ
จัดกองทุนหมู่บ้าน ให้กัน
ใช้จ่ายอย่างสุดมัน หยดย้อย
เงินทองเปลี่ยนมือผัน กันสนุก
หาส่งบ่ครบร้อย ติดหนี้กันระนาว ฯ
ราชการด่วนใช้ บริวาร
เตรียมงานส่งเอกสาร มากล้ำ
ขั้นตอนเพิ่มเติมสาน งานหด
รันทดอดทนกล้ำ เก็บสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ
ประชาชนรากหญ้า บ่เคย
รับเรื่องราวรู้เลย คำน้อย
ความจริงบ่เปิดเผย เฉลยบอก
ด้วยชอบเพียงเงินร้อย บ่ซึ้งเรื่องจริง ฯ
หยิบยกตัวอย่างให้ ชัดเจน
เริ่มจากบ้านน้องเป็น เรื่องแท้
แต่ก่อนเก่าบ่เห็น หนี้ก่อ
พอเกิดกองทุนแล้ แย่แล้วหนี้บาน ฯ
กรรมการหมู่บ้าน ตัวดี
กินกับหัวหางมี ร่วมรู้
เสียดอกส่งทุกที หายหด
กบฎเงินปล่อยกู้ รวบเข้ากรรมการ ฯ
อีกงบการก่อนสร้าง ถนนทาง
กินเกือบหมดจนบาง ขนาดนั้น
โครงการต่อดูลาง เลือนลับ
ซ่อมอีกซ่อมทับชั้น ว่าแล้วซ่อมมันส์ ฯ
เพียงเราเรียนร่ำน้อย ปัญญา
เงินจ่อล่อเข้ามา ตะครุบใช้
ฉลาดลึกรู้จรรยา ชนหมู่
กู้หมดนึกว่าได้ ดอกเบี้ยหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ฯ
ตาสีสามสี่ห้า ถามดู
แต่ก่อนเลี้ยงไก่หมู อยู่ได้
แม้มีบ่มากชู คอเชิด
หน้าตอบคอตกไซร้ ต่ำก้มปัจุบันฯ
เพียงไม่ชอบติดหนี้ ใครใคร
จึงบอกออกจากใจ เพื่อพ้อง
ด้วยรักและห่วงใย อนาคต
ติดหนี้ติดสินร้อง ร่ำให้ใครจะฟัง ๚ะ๛
มี้ "หนูหิ่ง ฯ จ๋า โอนตังค์ให้แม่หน่อยลูกแม่จะไปใช้หนี้กองทุนหมู่บ้าน"
หนูหิ่ง ฯ "งื้อ ! หม่าม้ากู้มาทำอะหยังก๊ะ ?"
มี้ "แม่เอาไปซื้อหมูน่ะ ดอกเบี้ยแค่ 1 % เองนะ"
หนูหิ่ง ฯ "หม่าม้า ซื้อหมูหนูหิ่ง ฯ ก็๋โอนให้นิ ทำไมต้องไปกู้อีกคะ ?"
มี้ "แม่ก็ไปใช้สิทธิ์น่ะ แม่มีสิทธิ์กู้แม่ก็กู้ แม่รักษาสิทธิ์ของตัวเองนะ ^^"
หนูหิ่ง ฯ " ? ? ? ? "
http://203.146.15.33/otepc07/modules.php?name=activeshow_mod&file=function&asop=print&asid=27
สิ่งแรกที่ต้องทำในการปลดหนี้.... คือ.... หยุดก่อหนี้โดยเด็ดขาด
หนูหิ่ง ฯ ก้อ.... หนี้เยอะ ดอกงามเหมือนกัน.... จะ .... ทำได้ไหมเนี่ย .... ^^"
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1657
