24 พฤศจิกายน 2548 06:48 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
สายลมหนาวพัดพามาอีกแล้ว
ในโสตแว่วยินเสียงคล้ายเรียกขาน
จากพี่น้องผองเพื่อนเถื่อนลำธาร
ว่าถึงกาลโผผินกลับถิ่นไพร
หวนคิดถึงวันเก่ารวดร้าวเหลือ
ยามเยาว์เมื่อเหมันต์พานสมัย
ช่างหนาวเหน็บเจ็บลึกถึงทรวงใน
กลางป่าใหญ่ขาดแสงอุ่นกรุ่นตะวัน
แม่ขนี้งโปรยปรายกระจายทั่ว
ท้องฟ้ามัวมืดมิดปิดแนวสัน
สายลมยังพัดซ้ำกระหน่ำกัน
บ้างหนาวสั่นจับไข้วายชีวี
กว่าจะพ้นผ่านฤดูหฤโหด
ธาตุพิโรธชนบทสลดศรี
แทบมอดม้วยมรณาลาพงพี
ชีวิตนี้ไม่ลืมวันซึ่งผันไป
ชนชาวดอยคอยอยู่หมู่ลูกหลาน
วันคืนผ่านด้วยจิตพิสมัย
ความคิดถึงตรึงตราและอาลัย
ท่านห่วงใยอยากรู้ว่าอยู่ดี
รู้รักผืนแผ่นดินถิ่นก่อเกิด
ทั้งผู้ให้กำเนิดนะบุตรศรี
หวนไปดูแลบุพการี
ท่านผู้มีพระคุณการุณย์เรา
คงยังจำกันได้ใช่ไหมเพื่อน
ก่อนจะเคลื่อนกายาจากป่าเขา
เป็นความหวังของใครเมื่อวัยเยาว์
อย่ามัวเมาลืมเลือนเถื่อนที่มา
นึกถึงเพลง กลับบ้านเรา.... รักรออยู่....
แฮ่....จำเนื้อม่ายได้ตามเคยอ่ะเจ้า เมี้ยว ๆ ๆ ^_^
19 พฤศจิกายน 2548 22:01 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ครั้งอดีตก่อกำเนิดเกิดเป็นคน
นับย้อนจนผันผ่านนานเหลือหลาย
ไม่รู้ใครสร้างร่างทั้งหญิงชาย
ด้วยมุ่งหมายให้อยู่เป็นคู่กัน
ในโลกนี้มีของต้องเป็นคู่
ดั่งเช่นครูกับศิษย์ไม่พลิกผัน
ส่วนกลางคืนก็อยู่คู่กลางวัน
ดวงตะวันคงเคียงคู่จันทรา
ทุกสิ่งสรรพจับคู่อยู่เสมอ
เช่นฉันเธอเพื่อนกันมั่นนักหนา
ดั่งท้องฟ้าเคียงคู่พสุธา
ไม่อาจลาห่างหายในไมตรี
มีความรักแบ่งปันกันฉันท์เพื่อน
คอยย้ำเตือนเสมอมาไม่ลาหนี
คอยปลอบยามเมื่อเหงาเศร้าฤดี
เพื่อนเช่นนี้มีใหมใครสักคน
6 พฤศจิกายน 2548 17:04 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ที่น่ารัก
คอยพิทักษ์ชาวบ้านด้วยกฎหมาย
หวังจะให้ทุกท่านสุขสบาย
ไม่วุ่นวายได้สันติทุกผู้คน
ด้วยหน้าที่ดูแลชนหมู่มาก
ต้องลำบากตรากตรำกรำแดดฝน
มีหน้าที่ปฏิบัติต้องอดทน
หวังทุกคนปลอดภัยในชีวิน
สิ่งที่ทำอาจไม่ถูกใจบางท่าน
แต่ว่ามันเป็นกฎของท้องถิ่น
ที่ตั้งมาต้องรักษาให้เคยชิน
ทั้งหมดสิ้นอุทิศให้งานได้ทำ
รักษากฎเพื่อลดอุบัติเหตุ
ป้องกันเภทภัยร้ายมากรายกล้ำ
ประชาชนชาวบ้านตาดำดำ
เต็มกำลังที่มีอยู่ไม่ดูดาย
จะขอเป็นกำลังใจให้นะท่าน
คืนวันผ่านมีแต่สุขไม่เลือนหาย
อย่ามีเรื่องทุกข์ร้อนสุมใจกาย
ตราบชีพวายให้ประสพพบโชคดี
15 กันยายน 2548 18:20 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
^_^ ยืมที่สถานีตำรวจมาเจ้า เมี้ยว ๆ ๆ ^_^
๑ สุกเอาเผากิน
๒ ไม่ชินกับวินัย
๓ อ่านใจคนไม่ออก
๔ กลิ้งกลอกจนเกินงาม
๕ เช้าชามเย็นชาม
๖ ลามปามชาวบ้าน
๗ วุ่นงานอยู่ไม่สุข
๘ ชอบสนุกไปวัน ๆ
๙ ฝันกลางวันบ่อย ๆ
๑๐ ค่อย ๆ แทะเล็มงาน
๑๑ ร่วมล้างผลาญครุภัณฑ์
๑๒ วิ่งเบิกกันอุตลุด
๑๓ แถมเกียจคร้านแบบสุด ๆ
๑๔ ชอบมุดหลบงาน
๑๕ ถึงประจานก็ไม่เข็ด
๑๖ มีไม้เด็ดหลอกนาย
๑๗ แต่ตะกายสองขั้น
๑๘ ไม่ยึดหลักการ
๑๙ อู้งานจนเป็นนิจ
๒๐ ไม่ชอบคิดด้วยตัวเอง
๒๑ ชอบบรรเลงด้วยปาก
๒๒ พูดลำบากไม่ยอมรับ
๒๓ สมองกลับไม่มีวาย
๒๔ มาสายไม่เคยพลาด
๒๕ ทนทายาทคำดุด่า
๒๖ ว่าก็ว่าข้าไม่กลัว
๒๗ เรื่องมั่ว ๆ นี้ถนัด
๒๘ ชอบซัดเพื่อนร่วมงาน
๒๙ แถมพาลอีกต่างหาก
๓๐ เป็นที่ขยาดคนรอบข้าง
แหะ ๆ ๆ ตรงกับใครบ้างหรือป่าวฮะ ^_^
15 กันยายน 2548 18:15 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เกิดเป็นฅนควรมองฅนอย่างมีค่า
อย่าเที่ยวด่าเที่ยวประจานพาลทุกหน
ขอให้คิดว่าตัวก็เป็นฅน
ก่อนติบ่นก้มมองจ้องตัวเรา
สำรวจดูตัวเองให้ดีก่อน
แล้วค่อยย้อนไปตำหนิติติงเขา
เกิดเป็นคนอย่าหัดทำหูเบา
หลงมัวเมาถ้อยคำช้ำฤดี
ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่างช่างไร้ค่า
เสื่อมราคาสลัดคนพ้นศักดิ์ศรี
เกิดเป็น...ดูท่าน่าจะดี
เพราะว่ามีเสียงเห่าไม่เข้าใคร
ฉะนั้นเมื่อเป็นมนุษย์สุดประเสริฐ
ให้บังเกิดศักดิ์ศรีฤดีใส
คนดีเลววัดค่ามาจากใจ
ก่อนพูดไปคิดครวญทวนให้ดี