7 ธันวาคม 2544 21:21 น.
หิ่งห้อย
**หากเปรียบรักสะพรั่งดั่งดอกไม้
คงสดใสชะโลมโลกที่โศกศัลย์
หากเปรียบรักนั้นเด่นเช่นตะวัน
คงสีสันสดสวยช่วยโลกงาม
**หากเปรียบเทียบรักนั้นเหมือนจันทร์ส่อง
คงไม่หมองดวงใจไม่หวั่นหวาม
หากเปรียบรักดุจดาววาววับวาม
คงสวยงามตามส่องสู่ห้องใจ
**หากเปรียบรักใสเย็นเช่นแม่น้ำ
คงชุ่มฉ่ำชื่นจิตพิศมัย
หากเปรียบรักดั่งฟ้านภาไกล
คงโอบไออุ่นรักประจักษ์ทรวง
**หากเปรียบรักมีอยู่เช่นภูผา
คงไม่หวั่นอุราหนาแน่นสรวง
หากเปรียบรักดั่งดินถิ่นทั้งปวง
คงเฝ้าห่วงรองรับรักนิรันดร์
7 ธันวาคม 2544 21:21 น.
หิ่งห้อย
พี่คิดถึงคิดถึงและคิดถึง
พี่คิดถึงเฝ้ารำพึงคะนึงหา
พี่คิดถึงคิดถึงเจ้าขวัญตา
พี่คิดถึงห่วงหาและอาทร
พี่อยู่ไกลแต่ใจเหมือนอยู่ใกล้
พี่เฝ้าห่วงดวงฤทัยไม่ถ่ายถอน
พี่อยู่ไหนดวงใจใฝ่อาทร
พี่ฝากกลอนแทนใจให้นุชนาง
พี่ถอดใจใส่อักษรเป็นกลอนเข้า
พี่ฝากเจ้าไว้อ่านกาลเหินห่าง
พี่ฝากไว้ใกล้ใกล้ฤทัยนาง
พี่ฝากไว้อย่าหายห่างจากกลางใจ
พี่อยู่ไกลอยู่ไหนใจยังคิด
พี่ไม่ริดรอนร้างห่างไปไหน
พี่ยังมองท้องฟ้าทุกคราไป
พี่ยังฝากความห่วงใยให้ฟ้านำ
พี่ขอฝากดารา บนฟ้ากว้าง
พี่ฝากถึงนวลปรางค์ทางแขขำ
พี่ฝากเดือนเพื่อนหาวดาวเจ้านำ
พี่ฝากคำห่วงใยให้เจ้าเอย
6 ธันวาคม 2544 23:16 น.
หิ่งห้อย
**เราสองเคยเพรียกหาฟ้าสดใส
เพราะดวงใจไหม้หมองต้องหม่นหมาง
ชีวิตมีอุปสรรคกักกั้นทาง
เรี่ยรายทางขวางไว้ให้ลำเค็ญ
**เคยอ่อนล้าล้มลุกคลุกเคล้าฝุ่น
รักละมุนอุ่นไอไม่ (เคย) ได้เห็น
เป็นเหมือนลมพัดผ่านซ่านกระเซ็น
เป็นเหมือนเช่นน้ำค้างที่สร่างซา
**เธอเปรียบดั่งน้ำตาของดอกไม้
ฉันเหมือนเสียงร้องไห้จากภูผา
ต่างคนต่างก็เคยมีน้ำตา
จึงต่างปรารถนาความเข้าใจ
**ดอกไม้ที่อ่อนหวานก้านแข็งแกร่ง
ลมพัดแรงยังสะท้านก้านกิ่งไหว
ภูผาแม้แกร่งกล้าสักปานใด
ยังสั่นไหวสะท้านธารน้ำตา
**จวบเมื่อเราพบกันในวันนั้น
ทั้งเธอฉันแบ่งปันความห่วงหา
คอยปลอบใจหากใครมีน้ำตา
หัวเราะร่าเมื่อคราเราร่าเริง
6 ธันวาคม 2544 23:02 น.
หิ่งห้อย
**ทุกสำนวนกระบวนถ้อยร้อยกวี
ทุกวจีที่รำพรรณคือฝันข้า
ทุกอักษรกลอนลิขิตพิจารณา
ทุกเวลาข้าเคียงฝันนิรันดร์กาล
**ทุกรอบปีข้ามีฝันนั้นเป็นเพื่อน
ทุกรอบเดือนเหมือนมีฝันยันสังขาร
ทุกรอบวันเหมือนมีฝันนั้นบันดาล
ทุกเหตุการณ์ข้ามีฝันจรรโลงใจ
**มีความฝันเพียงเท่านั้นเป็นมั่นหมาย
มีฝันร้ายสบายดีสีแต้มไว้
มีฝันหวานปล่อยให้ผ่านม่านดวงใจ
มีฝันไว้ใจก็ชื่นทั้งยืนเดิน
**มีเพียงฝันฉันก็สุขลุกเดินได้
มีเพียงกายไม่มีฝันยันขึ้นเขิน
มีเพียงกายไร้ฝันพลันยับเยิน
มีฝันเกินก็อาจพลั้งยังรู้ตัว
**อยู่กับฝันไปวันวันฉันยังหวัง
อยู่เคียงข้างนั่งเคียงคู่รู้อยู่ทั่ว
อยู่กับฝันปัจจุบันฉันรู้ตัว
อยู่ในรั้วกำแพงแห่งหวัง (สิ่ง) ดี
6 ธันวาคม 2544 19:40 น.
หิ่งห้อย
**พระทรงเป็นมิ่งขวัญนิรันดร์ราษฎร์
พระทรงเป็นจอมปราชญ์ราชอักษร
พระทรงมีพระทัยใฝ่อาทร
พระทรงปัดเป่าร้อนให้ผ่อนคลาย
**พระเสด็จแดนไทยไปทั่วหล้า
พระเมตตาประชาชนทั้งหลาย
พระองค์ท่านบากบั่นพระวรกาย
พระทำเพื่อทั้งหลายไทยอยู่ดี
**พระอุปถัมภ์สมณะกะชีพราหมณ์
พระตรัสถามทุกข์สุขทุกถิ่นที่
พระทรงเป็นแบบอย่างทางที่ดี
พระทรงมีศรัทธาสง่างาม
**ครบเจ็ดสิบสี่ชันษาราชสมภพ
ประชานบองค์พระมิ่งสยาม
รีบเร่งรัดศรัทธาพยายาม
เจริญตามรอยพระบาทราชเมธี
หน้าส่วนตัว
710
