14 ธันวาคม 2544 14:24 น.
หิ่งห้อย
ทะเลใจไหลเดือดไม่เหือดแห้ง
ลงออกแรงแหวกว่ายตั้งหลายหน
เคยหมดแรงอ้างว้างกลางสายชล
เคยสับสนชลธีมีคลื่นลม
ทะเลใจไหลหลั่งยังเดือดพล่าน
กระแสธารเล็กใหญ่ไหลผสม
กระแสใจไหลเปลืองเรื่องสังคม
ขยะถมทับทั่วทะเลใจ
เราแหวกว่ายสายธารคงผ่านยาก
จะข้ามฟากถึงฝั่งยังหวั่นไหว
ทะเลเดือดเลือดฉีดขีดหัวใจ
กว่าจะข้ามฝั่งได้ไร้เรี่ยวแรง
กระแสธารม่านหมอกหลอกให้หลง
คลื่นซัดลงหลอกใจให้ไกวแกว่ง
ทะเลกว้างกางรอบขอบฟ้าแดง
ทะเลแห่งกระแสใจไหลวกวน
กระแสใจไหลวนคนทั้งโลก
กระแสโศกไหลทับให้สับสน
กระแสสุขไหลเข้าเคล้าระคน
กระแสคนวนว่ายสายนที
ทะเลใจสายเลือดไม่เดือดดับ
วกไหลกลับกลิ้งกลอกระลอกถี่
จะข้ามฟากให้พ้นชลธี
แม้จะมีคลื่นซัด.กัดฟันทน
อุปสรรคมากมีที่เราพบ
หากสยบยอมแพ้ตั้งแต่ต้น
ไฉนเลยเงยหน้ากล้าสู้คน
สุดท้ายวนเวียนพ่ายทะเลใจ
14 ธันวาคม 2544 12:00 น.
หิ่งห้อย
หยิบภาพเก่าเอามาดูเห็นปู่หลาน
ออกจากบ้านอีสานแล้งแสวงหา
มุ่งจุดหมายปลายสุดอยุธยา
แสวงหาทางใหม่ให้หลานชาย
หมั่นศึกษาวิชาการนะหลานปู่
จงต่อสู้อยู่ที่นี่อย่าหนีหาย
ไม่ต้องห่วงครอบครัวหรือวัวควาย
ลูกผู้ชายต้องใจกล้าอย่าอ่อนแอ
เออ...ห่อนั่นพันสองเงินของปู่
มันเหลืออยู่ปู่ให้จากใจแท้
ปู่กลับไปใครเล่าเขาดูแล
ไม่มีแม่แต่มีปู่อยู่ทั้งคน
หลานปู่อยู่ที่นี่ต้องดีกว่า
ได้ศึกษาเพิ่มเติมจุดเริ่มต้น
เมื่อเติบโตหวังได้เป็นนายคน
จงตั้งต้นศึกษาอย่าโลเล
หลานปู่ผู้นี้มีภาพเก่า
เป็นภาพเงามองเห็นเป็นเสน่ห์
เป็นภาพเก่าเร้าใจให้รวนเร
ดูว้าเหว่วังเวงเกรงภาพจาง
บรรจงกราบภาพปู่อยู่ข้างฝา
ขอบูชาภาพเก่าเอาเยี่ยงอย่าง
ขอน้อมนึกกตัญญูผู้เบิกทาง
ได้แสงสว่างก็เพราะปู่เป็นผู้นำ
14 ธันวาคม 2544 11:16 น.
หิ่งห้อย
ฅ. ฅนชาวนา ค้าขายไม่คล่อง
ระแหงระหอง หมองหม่นล้นปรี่
อยู่อย่างกลัดกลุ้ม ตกหลุมหลายที
ลำบากคลุกคลี อยู่ที่ไร่นา
งานหนักรับเอา งานเบารับได้
เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย อยู่ที่ชายป่า
ชีวิตแสนเศร้า นอนเฝ้าโรงนา
ได้ผลิตผลมา ฅนคว้าไปกิน
ทำนาเลี้ยงฅน ทุกข์ทนลำบาก
ฅนกินมีมาก ลำบากหนี้สิน
ทำนากับมือ แต่ซื้อข้าวกิน
ไม่จบไม่สิ้น ฅนกินแรงฅน
บางครั้งฅนเบ่ง ข่มเหงใจกัน
แบ่งฅนชนชั้น เผ่าพันธุ์สับสน
ฅนฉวยโอกาส ฉลาดโกงเหนือฅน
ไปไหนไม่พ้น ชีวิตฅนชาวนา
โปรดเถิด ฅ. ฅน ขอคนเปิดใจ
ขอฅนได้ไหม หัวใจชาวนา
ฅ. ฅนผู้ดี ไม่มีปัญหา
ฅ. ฅนชาวนา ปัญหามากมี ฯ
** อาจมีต่อภาค 2 ครับ ^___^
13 ธันวาคม 2544 23:45 น.
หิ่งห้อย
ตะวันลัดอัสดงลับลงแล้ว
ดวงจันทร์แพรวพริบพราวสกาวฟ้า
ดาวดวงน้อยลอยรอบขอบนภา
เบิกม่านฟ้าสง่างามตามพฤกษ์ไพร
เสียงหรีดหริ่งเรไรกล่อมไพรพฤกษ์
จึงเรียงร้อยถ้อยสำนึกที่นึกได้
ถึงห้วงหนึ่งแห่งชีวีที่กล้ำกราย
ถึงจุดหมายที่ฉันนั้นหมายปอง
เดือนเคลื่อนคล้อยลอยไหลไปเรื่อยเรื่อย
ฉันแสนเหนื่อยแสนเหงาแสนเศร้าหมอง
บางครั้งฉันต้องหลั่งน้ำตานอง
บางครั้งต้องแอบฝืนสะอื้นดัง
หยาดน้ำค้างหลั่งหยดรดใบหญ้า
ดุจน้ำตาข้าหลั่งครั้งผิดหวัง
ครั้งที่ฉันนั้นอ่อนผ่อนกำลัง
ครั้งฉันยังโง่เขลาเบาปัญญา
จวบวันนี้เดือนปีที่ผันผ่าน
เรียนรู้กาลยามแพ้แก้ปัญหา
ทางชีวิตอันยาวเราก้าวมา
มีน้ำตาหลั่งรินให้ดินดี
เปรียบดั่งคนหาบน้ำนำมาใช้
ด้วยอาศัยบ่าไปในวิถี
ถังข้างหนึ่งซึ่งใหม่ยังใช้ดี
ข้างหนึ่งมีรูรั่วซ้ำน้ำกระเด็น
แต่ดอกไม้ข้างทางระหว่างนั้น
งามสีสันชูไสวให้ได้เห็น
เพราะได้รับน้ำดีที่กระเซ็น
จึงได้เห็นเป็นดอกไม้ให้ชื่นชม
13 ธันวาคม 2544 14:24 น.
หิ่งห้อย
ความคิดที่จะได้ดั่งไฟเผา
ความคิดที่จะเอาใจเร่าร้อน
ความคิดที่จะให้ใจอาทร
ช่วยดับร้อนผ่อนคลายสบายใจ
ความคิดที่จะได้ทำลายสุข
เชื้อเพลิงลุกลามทรวงดวงไฟใหญ่
กองอัคคีที่จิตเป็นพิษภัย
แผดเผาไหม้ให้กระหายวุ่นวายเกิน
ความคิดที่จะเอาเผาตนเอง
เป็นมะเร็งเกาะกินสิ้นสรรเสริญ
เป็นโรคร้ายหายยากลำบากเกิน
สังคมเมินโลกหมิ่นสิ้นโสภา
ความคิดที่จะให้ใสสะอาด
ไม่เป็นทาสคอยตามกามตัณหา
โลกนิยมชมช่วยด้วยศรัทธา
เป็นดวงตรากาประทับอยู่กับใจ
โลกนี้สวยด้วยให้ไม่ใช่เอา
จงรู้เท่ารู้ทันกันดีไหม
ถ้าโลกนี้มีแต่เอาโลกเฉาตาย
ด้วยสิ้นสายเอื้อเฟื้อเกื้อกูลกัน
มาสร้างโลกให้สวยด้วยการให้
มาฝึกใจฝึกจิตคิดสร้างสรรค์
มาสร้างโลกให้สวยช่วยเหลือกัน
มาสร้างฐานโลกใหม่ให้เลิศลอย
หน้าส่วนตัว
811
