14 ธันวาคม 2544 22:19 น.
หิ่งห้อย
เพียงได้พบสบตาพาให้รัก
เพียงพบพักตร์แก้วตาพาให้หลง
เพียงพี่ได้แอบมองน้องโฉมยง
พี่ก็หลงเจ้าแล้วแก้วชีวัน
พี่คนไกลคงได้แค่เพียงคิด
คงมีสิทธิก็แต่แค่เพียงฝัน
เพราะสองเราเพียงผ่านมาพบกัน
เพียงแค่นั้นฝันเห็นเป็นแต่เธอ
อยากเห็นหน้าตาเจ้าทุกเช้าค่ำ
อยากฟังคำสำเนียงก็เพียงเพ้อ
รู้ทั้งรู้คงยากหากอยากเจอ
ต้องละเมอเพ้อหากับฟ้าดาว
ฝากลมฝนบนฟ้าพาความรัก
วางบนตักพักลงตรงหน้าสาว
วอนเดือนหงายที่ฉายส่องแสงพราว
ช่วยบอกเจ้าว่าพี่นี้....รักเธอ
14 ธันวาคม 2544 22:19 น.
หิ่งห้อย
แม้นพี่มีอำนาจวาสนา
พี่คงได้น้องมาเป็นคู่สม
พี่คนนี้คงไม่ต้องตรอมตรม
บุญไม่สมบาปมากต้องพรากกัน
แม้นพี่มียศฐาบรรดาศักดิ์
เรื่องความรักพี่คงไม่โศกศัลย์
พี่รักเจ้านั้นเท่าดวงชีวัน
บุญไม่ถึงน้องนั้นพลันจากลา
แม้นเจ้ามีความรักให้กับพี่
โถ..ใยเจ้าคนดีจึงหนีหน้า
พี่เพียงอยากพบเจ้าเพื่อกล่าวลา
สุขเถิดหนาคนดีพี่ลาจร
14 ธันวาคม 2544 22:04 น.
หิ่งห้อย
ลืมแล้วหรือทุ่งดอนคอนเคยเนาว์
ลืมแล้วหรือนงเยาว์เจ้าจึงหาย
ลืมแล้วหรือบ้านนาที่ลาไกล
ลืมแล้วหรือนวลใจใครเฝ้ารอ
ลืมทุ่งทองน้องเอ๋ยเคยท่องเที่ยว
ลืมด้ามเคียวเคยเกี่ยวเหนี่ยวรักก่อ
ลืมที่เก่าสองเราเพน้าพะนอ
ลืมแล้วหนอพ่อแม่แก่ชรา
กลับมาบ้านสานฝันวันเก่าก่อน
กลับมาคอนเคยนอนเคยหรรษา
กลับมาหาพ่อแม่แก่ชรา
กลับมาหาพี่ยาตั้งตารอ
14 ธันวาคม 2544 22:04 น.
หิ่งห้อย
ยามเธอต้องจากไปอยู่ไกลฉัน
ยังใฝ่ฝันถึงพธูอยู่เสมอ
ยังเฝ้าคอยห่วงใยใจละเมอ
ยังเฝ้าเพ้อรักเธอเสมอใจ
ยามเธอต้องห่างไกลจากใจฉัน
ขออย่าปันรักให้จิตหวั่นไหว
ยังซื่อตรงถือมั่นคงฤทัย
ถึงจะห่างเพียงไหนไม่ลืมเธอ
ยามใดเธอจำใจจากไกลฉัน
จิตยังมั่นซื่อตรงคงเสมอ
เฝ้ารอคอยรำพึงถึงแต่เธอ
หากได้เจอเธอนั้นฉันสุขใจ
ยามเธอนั้นโศกเศร้าเหงาในจิต
โปรดได้คิดถึงฉันอย่าหวั่นไหว
จะมอบรักหวังดีมีในใจ
ด้วยดวงใจของพี่นี้..แด่เธอ
14 ธันวาคม 2544 22:04 น.
หิ่งห้อย
คำว่าแม่คำนี้มีค่านัก
แม่ฟูมฟักปกปักษ์และรักษา
แม่ รักลูกแม่นั้นดั่งแก้วตา
แม่ ผวาคราลูกนั้นทุกข์ตรม
แม่ คือผู้ก่อเกิดกำเนิดลูก
แม่ พันธ์ผูกรักลูกให้สุขสม
แม่กลั่นเลือดออกเห็นเป็นน้ำนม
แม่ ประคบประหงมชมลูกยา
แม่ สอนลูกบินไปในโลกกว้าง
แม่ เมื่อลูกอ้างว้างกลางเวหา
แม่ เมื่อลูกแม่นี้มีน้ำตา
แม่ รีบพาลูกน้อยลอยพ้นภัย
หน้าส่วนตัว
731
