18 กรกฎาคม 2548 10:35 น.
*หินส้ม*
ฉันเป็นแค่เพียง..ผู้หญิงคนหนึ่ง
ไม่หวานซึ่งตรึงใจใครคนไหน
ตัวคนเดียวเงียบเหงาเศร้าหัวใจ
อยู่เดียวดายอย่างนี้เพียงลำพัง
ตั้งแต่วันนั้น..เธอจากไป
รู้บ้างไหมคนทางนี้เฝ้าห่วงหา
คอยเฝ้ารอวอนให้เธอคืนกลับมา
ทุกเวลานาที่ไม่ไร้ค่า..ฉันรอคอย
จากกันไปนานแค่ไหนเฝ้าแต่เพ้อ
วอนให้เธอช่วยกลับมาจะได้ไหม
คนทางนี้เฝ้าห่วงหาคอยห่วงใย
จากไปไกล..หัวใจไม่ลืมเธอ
ฉันจะรอจนกว่าถึงวันนั้น
วันที่ฉันได้พบเธออีกหน
แม้ยากเย็นแค่ไหนก็อดทน
ขอเป็นคน..รอคอยเธอกลับคืน
27 มิถุนายน 2548 08:45 น.
*หินส้ม*
ทำไมคนเราต้องพยายามสร้าง..กำแพง...ขึ้นมาปิดกั้นเอาไว้...ก็เรารักกัน...ทำไมเธอต้องเอา..อดีต..นิสัยที่ไม่ดี...สิ่งที่เคยทำพลาดไป...มาสร้างเป็น..กำแพง..ปิดกั้นฉันด้วย..ยิ่งเธอสร้างไว้หนาเท่าไรจะสูงเท่าไร..มันก็ไม่มีวันทำให้ฉัน.หมดใจรักเธอได้..ถึงมันจะเจ็บ..ฉันก็ยอมเจ็บ..ฉันทนได้เสมอเพื่อคนที่ฉันรัก...และฉันจะเป็นคนทำลายกำแพงที่เธอสร้างนั้น..ฉันจะไม่ยอมให้กำแพงมากั้นความรักที่เรามีให้กัน...ฉันจะทำให้เธอรู้ว่า..ความรักที่ฉันให้กับเธอ..คือความรักที่บริสุทธิ์..คือความรักที่จริงใจ...กำแพงที่เธอกั้นมันจะทำให้ฉันต้องเจ็บแค่ไหน..ฉันก็จะพังมันด้วยความรัที่ฉันมีให้ต่อเธอ...มันก็ขึ้นอยู่กับคนสร้างกำแพง..ว่าจะสงสารฉันหรือเปล่า..กั้นให้มันหนาแน่นแข็งแกร่งและสูงไหม..จะทำให้คนที่รักเธอเจ็บ..เจียนตายหรือเปล่า...แต่ไม่ว่ายังไง...ฉันจะใช้ความรักบรรเทาความเจ็บ...ฉันต้องพังกำแพงของเธอให้ได้...เพราะ..ฉันรักเธอ...
17 พฤษภาคม 2548 08:06 น.
*หินส้ม*
อ้างว้าง..หวั่นไหว...เงียบเหงา
รู้สึกเศร้า...เหงาใจ...เหว่ว้า
เสียดายคืน...เสียดายวัน...เสียดายเวลา
เสียดายทุกสิ่งที่ผ่านมา...ที่ไม่มีวันหวนกลับคืน....
13 พฤษภาคม 2548 11:04 น.
*หินส้ม*
มันเกิดอะไรขึ้นนะระหว่างเรา
รู้สึกเศร้า...เหงาใจอยู่อย่างนี้
ทำไมฉันต้องคิดมาก...มากทุกที
รู้สึกเหมือนเธอคนดี...เริ่มห่างไกล
หรือเป็นเพราะเราไกลห่าง
ต่างคนจึงอ้างว้างหวั่นไหว
ความรู้สึกของเธอคงเปลี่ยนไป
จากวันที่ใคร?คนนั้นก้าวเข้ามา
เธอเหงาใช่ไหมบอกฉันที
ความผูกพันที่มีจึงไร้ค่า
จบแล้วสินะคืนวันและเวลา
คงไร้ค่าเมื่อเธอนั้น...ไม่มีใจ....
17 กุมภาพันธ์ 2548 16:19 น.
*หินส้ม*
ความรักคือบทเรียน
ที่ต้องเขียนด้วยหัวใจ
พากเพียรด้วยความห่วงใย
ขยันใส่ใจให้กันและกัน
ออกจากในโลกสี่เหลี่ยม
เราก็เปี่ยมไปด้วยโลกสีสัน
อย่าปิดกั้นโอกาสนั้น
แล้วสู้กับมันด้วยหัวใจ
อย่ายอมแพ้แก่รัก
จงรู้จักใช้รักเป็นกำลังใจ
แม้จะเจ็บปวดเท่าใด
ก็ดีกว่าหัวใจรักใครไม่เป็น
หน้าส่วนตัว
1602
